اسدآباد منطقه‌اي تاريخي است كه قدمت آن به پيش از اسلام مي‌رسد . دليل اصلي اهميت اسدآباد، قرار گرفتن آن بر سر راه اصلي و قديمي ايران مركزي بهبين‌النهرين است. از آن‌جا كه اسدآباد، در دوره‌هاي مختلف تاريخي صحنه كارزارهايبسياري بوده تغييرات فراواني در طول تاريخ در آن به وجود آمده است. شهرستان‌اسدآباددر 47 كيلومتري باختر همدان و در مسير راه اصلي همدان – كرمانشاه قراردارد.اساس‌اقتصاد شهرستان اسد آباد بر كشاورزي، دام‌داري و تا حدودي‌بر صنايع دستياستوار است. محصولات كشاورزي و باغي و انواع فرآورده هاي دامي و صنايع دستي ازصادرات مهم اين شهرستان محسوب مي‌شود. درشهرستان اسدآباد صنايع دستي از جايگاه خوبيبرخوردارهستند. بافت قالي، گليم و جاجيم در اين شهرستان رواج دارد. در منطقهاسدآباد در حدود 8000 دستگاه قالي بافي وجود دارد كه عمدتا در روستاهاست. دارهاعموما از نوع تبريزي و با چله گردان بوده و بعضا از نوع دارهاي فارسي (با چلهدوختي) نيز استفاده مي‌شود. بافت معمولا با قلاب و بيش‌تر يك پوداست و فرش‌هاي خوبگاه‌بادو پود بافته مي شود. بناي يادبود سيدجمال‌الدين اسدآبادي، سنگ‌نبشته‌آقاجانبلاغي، تالاب و امام‌زاده پير سلمان، منطقه شكار ممنوع دشت اسدآباد، پل شكستهخسروآباد، باغ‌هاي دربند و آب‌انبار شاه‌عباسي از جمله مكان‌هاي ديدني و تاريخيشهرستان اسدآباد به شمار مي‌روند.
