از تاريخ كيش در زمان پيش از اسلام اطلاعات دقيقي در دست نيست . تنها منبع قابل اعتنا در اين زمينه نوشته هاي «نيارخوس» درياسالار يوناني است كه درسال 325 قبل از ميلاد به فرمان اسكندر مامور شد سفري اكتشافي را در سواحل دريايعمان و خليج فارس انجام دهد. نوشته هاي نيارخوس دلالت برآن مي كند كه وي جزيره كيشيا «اراراكتا» را در قرن چهارم پيش ازميلاد مورد بازديد قرار داده است.
مشخصاتيكه وي ارايه مي دهد با مشخصات جزيره كيش انطباق دارد. به طوري كه نيارخوس مي نويسددر اين جزيره بوستان‌ها و نخلستان‌هاي فراواني وجود داشته است. در دوره هخامنشيان،كيش مركز عمده صيد مرواريد بين النهرين و هندوستان بود و بازرگانان بزرگ دنيا بهاين جزيره رفت و آمد داشتند
دوران عظمت و شكوفايي تاريخ كيش از قرن چهارم هجري،پس از وقوع زلزله در سيراف آغاز شد. پس از آن كه بندر سيراف از رونق افتاد تورانشاهبه كمك حكام محلي بني قيصر در اين جزيره بندرگاهي ايجاد كرد و به عمران و آبادانيآن همت گماشت و كيش را به مركز عمده بازرگاني خليج فارس تبديل نمود. در دورهاتابكان فارس اهميت كيش به حدي بود كه والي خليج فارس در اين جزيره سكونت داشت وبرتمام جزاير خليج فارس و درياي عمان حكومت مي كرد. طبق نوشته هاي سياحان و تاريخنويسان، در اين دوره درآمد كيش بابت عشريه كشتي هاي تجاري مبالغ بسيار قابل توجهيبوده است
