از دشت ميناب با نام پيشين هرمز كهنه يادشده و از دير باز تاكنون به نام هاي منا، مناب، مناو، مينا، ميناو، مينو، … نيز خوانده شده است. ميناب را به دليل نزديكي با دريا و وجود رودهايي در پيرامون آن، «ميان آب» نيز گفته اند كه اندك‌اندك به ميناب تغيير يافته است. شهرستان ميناب، با پهنه‌اي حدود 5/6878 كيلومتر مربع، در خاور استان هرمزگان، در كناره كرانه‌اي درياي مكران (درياي عمان )،در شمال خاوري تنگه هرمز، در 27 درجه و 8 دقيقه‌ي پهناي شمالي و 57 درجه و 5دقيقه‌ي درازاي خاوري نسبت به نيم روز گرينويچ قرار دارد و بلندي آن از سطح درياحدود 27 متر است. كشاورزي و باغ داري ميناب و پيرامون آن از رونق ويژه‌اي‌برخورداراست. آب‌شيرين فراوان همراه با خاك حاصل‌خيز دشت ميناب، جايگاه مناسبي را برايكشاورزي در اين ناحيه فراهم ساخته است مجتمع صنايع تبديلي مركبات (كارخانهآبليموگيري) يكي از صنايع مهم ميناب به شمار مي‌رود كه دگرگوني بزرگي در جايگاهاقتصادي اين شهرستان به وجود آورده است. از جمله صنايع دستي در اين شهرستان مي توانگلابتون دوزي وحصيربافي را نام برد كه برخي از آن ها به مناطق اطراف صادر مي شوند. علاوه بر آن ها چادرشب بافي يا كاربافي و طناب كنفي و نوعي كفش چوبي به نام سواس كهتوسط زنان تهيه مي‌شود نيز از ديگر صنايع دستي اين منطقه محسوب مي‌شوند. سواحل‌زيباي درياي مكران(عمان)، كوه زندان در 27 كيلومتري شمال شهر ميناب وبازمانده قلعه هزاره« قلعه بي بي مينو» در اين منطقه مهم‌ترين ديدني هاي شهرستانميناب را تشكيل مي‌دهند.
