در دسامبر 1902 او اولين پيغام کامل تلگرافي را از ايستگاههايي در گلاس باي (Glace Bay)، نوا سوتيا (Nova Scotia) و پس از آن کيپ کود (Cape Cod) و ماسا چوست (Massachusetts) به پولد هو (Poldhu) مخابره شد. اين آزمايشات در سال 1907 در مراسم افتتاحيه اولين سرويس بازرگاني آن سوي اقيانوس اطلس بين گالاس باي و کليفدن (Clifden) ايرلند به اوج خود رسيد.
اين ماجرا پس از آن بود که اولين سرويس عمومي تلگراف بي سيم در فاصله اي کوتاهتر ميان باري (Bari) در ايتاليا و آويداري (Avidari) درمونته نگرو (Montenegro) برقرار شد.
مارکوني در سال 1905 امتياز آنتن هوايي راديويي را نيز به نام خود ثبت کرد. در سال 1914 به عنوان ستوان ارتش ايتاليا و پس از آن درسال 1916 در پست کاپيتان ناوگان ايتاليايي و سرکرده آنان، در ارتش خدمت کرد.
نماينده ايتاليا در کنفرانس صلح پاريس
در سال 1917 او عضو هيئت اعزامي ايتاليا به آمريکا بود و در سال 1919 به عنوان نماينده تام الاختيار ايتاليا در کنفرانس صلح پاريس شرکت کرد. او نشان افتخار ارتش ايتاليا را به خاطر خدمت صادقانه به ارتش اين کشور در سال 1919 دريافت کرده و طي سالهاي خدمت در ارتش به تحقيق و پژوهش در مورد امواج کوتاه ادامه داد و اولين آزمايشات پيرامون اين امواج را به طور عملي انجام داد، در سال 1923 با همکارانش در انگليس به آزمايش روي اين سري از امواج پرقدرت ميان ايستگاه راديويي پولدهو و قايق تفريحي مارکوني که در آتلانتا و مديترانه بود پرداخت .
پيشنهادات استفاده از اين سيستم به معناي امپراطوري باشکوه ارتباطات بود که از سوي دولت انگلستان پذيرفته گشت و بدين ترتيب اولين ايستگاه ارتباطي ميان انگليس و کانادا در سال 1926 شکل گرفت و ايستگاههاي بعدي متعاقبا” در سالهاي بعد اضافه شدند.
کشف امواج کوتاه
دانشگاه کلمبيا، نشان مارکوني در حال اعطا به
Tim Berners-Lee از بنيانگذاران وبدر سال 1931 مارکوني تحقيقات وسيع خود را درباره انتشار گسترده امواج کوتاه از سر گرفت که نتيجه آن در سال 1932 در قالب اولين تلفن بي سيم که از امواج کوتاه الکترومغناطيسي بهره مي برد ارائه داد که ميان واتيکان رم و کستل گاندولفو (Castel Gandolfo)، شهري که پاپ تابستانها در آنجا مستقر بود مورد استفاده قرار گرفت.
دو سال بعد در سستري لوانته (Sestri Levante) امواج کوتاه راديويي که براي هدايت کشتي کشف کرده بود را در برابر نيروي دريايي به معرض نمايش گذاشت. او پس از اين اختراعات، مدرک دکتراي افتخاري دانشگاههاي بسياري را در سراسر اروپا کسب کرد و در مجامع بين المللي جوائز و افتخارات زيادي را به نام خود ثبت نمود که از ميان آنها ميتوان به جايزه نوبل در فيزيک که در سال 1909، نشان آلبرت از جامعه سلطنتي هنري (The Royal Society of Art)، نشان جان فريتز ( John Fritz)، نشان کلوين (Kelvin) و … اشاره کرد.
او همچنين از طرف تزار روسيه نيز مفتخر به کسب عنوان شد و حتي از سوي سنت آن (St.Anne)، پادشاه ايتاليا به لقب فرمانده ارشد نايل آمد. بسياري ديگر نيز در همان زمان به استعداد و نبوغ او واقف بودند. در 1914 او در مجلس سناي ايتاليا به مقام سناتوري رسيد و در انگلستان به عنوان يک نجيب زاده در رويال ويکتورين (Royal Victorian) به شهرت رسيد و متعاقب آن در سال 1929 به عنوان موروثي مارچس (Marchese) دست پيدا کرد.
زندگي شخصي
در سال 1905 با بئاتريس اوبرين (Beatrice O’Brien) دختر بارون چهاردهم اينچيگوئين (Inchiquin) ازدواج کرد. ازدواجي که تا 1927 بيشتر دوام نداشت و در همان سال با کنتس بتزي-اسکالي (Bezzi-Scali) از شهر رم پيمان زناشويي بست. مارکوني از ازدواج اولش يک پسر و دو دختر داشت و از همسر دومش فقط صاحب يک دختر شد. تفريح او در زمان فراغتش شکار، دوچرخه سواري و اتومبيل راني بود. وي در نهايت در 20 ژولاي 1937 در رم درگذشت.
