راهنمای نصب ردهت ۹ بخش دوم

انتخاب نوع نصب (Install Type) :

در این مرحله نوع نصب مورد نیاز برای خود را باید انتخاب نمایید . در صورتی که لینوکس اکنون روی سیستم شما نصب شده و مایلید آنرا به نسخه جدید ارتقا دهید، کافی است نصب نوع ارتقا (Upgrade) را انتخاب نمایید .

برای نصب بصورت جدید میتوانید یکی از گزینه های زیر را انتخاب نمایید . این گزینه ها به " کلاس های نصب " (Installation Classes) نیز موسوم هستند :

- ایستگاه کاری (Workstation): کامپیوتر شما را بصورت خودکار پارتیشن بندی نموده و بسته های نرم افزاری لازم برای یک ایستگاه کاری را نصب میکند . یکی از محیطهای گرافیکی GNOME و یا KDE نصب خواهند شد و برنامه X Window ساختارهای لازم برای اجرای آنها را فراهم میکند . محیط GNOME محیط گرافیکی پیش گزیده لینوکس ردهت است . شما میتوانید پس نصب محیط KDE را نیز نصب نمایید .

- سرویس دهنده (Server): این نصب بسته های مورد نیاز جهت یک کامپیوتر سرویس دهنده را نصب میکند . ( مانند برنامه های سرویس دهنده وب، پست الکترونیک، فایل و ...). این نصب برنامه X Window را نصب نمیکند . در صورتی که نیاز به محیط گرافیکی دارید باید آنرا بعدا نصب نمایید و یا کار کردن با خط فرمان را یاد بگیرید ! این نصب تمام اطلاعات موجود در دیسک سخت را پاک کرده و تمام دیسکها را به لینوکس اختصاص میدهد .

- کامپیوتر شخصی (Personal Desktop): این نصب همانند نصب نوع ایستگاه کاری است با این تفاوت که برخی ابزارها که برای کامپیوترهای شخصی لازم نیستند را نصب نمیکند و در صورتی که لینوکس را روی یک کامپیوتر کیفی نصب میکنید، پشتیبانی از PCMCIA و مادون قرمز (IrDa) نیز فعال خواهد شد .

- نصب بصورت سفارشی (Custom): با انتخاب این نوع نصب شما امکان انتخاب تک تک بسته های نرم افزاری مورد نیاز و پارتیشن بندی دستی را خواهید داشت .

انتخاب استراتژی پارتیشن بندی (Partitioning) :

شما دو راه برای انتخاب نوع پارتیشن بندی دیسک سخت خود پیش رو دارید :

- پارتیشن بندی خودکار : برنامه نصب بصورت خودکار عمل پارتیشن بندی را برای شما انجام خواهد داد . با این انتخاب تمام پارتیشن های لینوکس موجود روی دیسک سخت پاک شده و فضای خالی ایجاد شده برای پارتیشن بندی مورد استفاده قرار خواهد گرفت .

- پارتیشن بندی دستی توسط ابزار Disk Druid : با انتخاب این گزینه ابزار Disk Druid برای انجام عمل پارتیشن بندی اجرا خواهد شد .

پس از انتخاب گزینه مناسب، جهت ادامه روی کلید Next کلیک کنید .

- انجام پارتیشن بندی :

اگر پارتیشن بندی خودکار را انتخاب نموده اید، امکان انتخاب گزینه های زیر موجود است :

- پاک کردن تمام پارتیشن های لینوکس موجود (Remove all Linux partitions on this system) : با انتخاب این گزینه پارتیشن های ویندوز و پارتیشن های غیر لینوکسی روی سیستم باقی خواهند ماند .

- پاک کردن تمام پارتیشن های موجود : تمام پارتیشن ها و اطلاعات موجود از میان خواهند رفت .

- حفظ تمام پارتیشن ها و استفاده از فضای خالی موجود (Keep all partitions and use existing free space) : این گزینه به شرطی کار خواهد کرد که شما فضای خالی کافی پارتیشن بندی نشده روی دیسک سخت خود داشته باشید .

در صورتی که شما دارای چند دیسک سخت روی سیستمتان هستید، میتوانید دیسکی را که مایل به نصب لینوکس ردهت روی آن هستید، انتخاب نمایید . گزینه Review را برای بررسی نتیجه پارتیشن بندی خودکار و تغییر آن در صورت لزوم فعال باقی بگذارید . تصویر ۱

تصویر ۱ پارتیشن بندی هنگام نصب لینوکس ردهت

پس از بررسی پارتیشن بندی انجام شده، شما میتوانید پارتیشنهایی را که انتخاب میکنید، تغییر دهید . پارتیشن بندی خودکار حداقل یک پارتیشن ریشه (/) که تمام برنامه ها را در برخواهد گرفت و یک پارتیشن swap ایجاد خواهد کرد . اندازه پارتیشن swap معمولا دو برابر میزان حافظه فیزیکی دستگاه میباشد . مثلا اگر شما 128 مگابایت RAM دارید، اندازه این پارتیشن 256 مگابایت خواهد بود .

برای اضافه نمودن دستی پارتیشن‌ها، توصیه می‌شود یک پارتیشن ریشه، یک پارتیشن boot به حجم حدود ۸۰ مگابایت و یک پارتیشن home به حجم دلخواه ایجاد نمایید .

جهت ادامه روی کلید Next کلیک کنید .

انتخاب برنامه بوت کننده (Boot Loader) :

در این مرحله میتوانید یکی از برنامه های GRUB و یا LILO را انتخاب نمایید . در صورتی که برنامه بوت کننده قبلا نصب شده و یا مایلید لینوکس ردهت را از روی دیسکت بوت نمایید، میتوانید از نصب برنامه بوت کننده پرهیز کنید . همچنین میتوانید محل استقرار برنامه بوت کننده را معین کنید :

- بوت رکورد اصلی (Master Boot Record) : نصب برنامه بوت کننده در این مکان توصیه میشود . این کار باعث میشود تا گراب و لیلو فرایند بوت تمام سیستم عامل های نصب شده را بدست گیرند .

- سکتور اول پارتیشن بوت (First Sector of Boot Partition) : در صورتی که برنامه بوت دیگری روی سیستم شما فعال است، میتوانید برنامه نصب را وادار به نصب شدن در سکتور نخست پارتیشن های لینوکس خود نمایید . با این کار برنامه بوت کننده برای بوت لینوکس ردهت به گراب یا لیلو مراجعه خواهد کرد .

شما میتوانید پارامترهایی را به هسته سیستم عامل اضافه نمایید . ( این در صورتی نیاز خواهد بود که سخت افزار شما به طور صحیح شناسایی نشود ). برای مثال در صورتی که یک دستگاه CD-Writer نوع IDE دارید و مایلید در حالت شبیه سازی اسکازی کار کند، میتوانید با ارسال پارامترهایی درایو را مجبور به این کار نمایید . شما میتوانید پارتیشن پیش گزیده ای که سیستم از روی آن بوت میشود را انتخاب نمایید . هچنین امکان تغییر برچسب (label) آن نیز وجود دارد .

پیکربندی شبکه (Network Configuration) :

در این قسمت از شما درخواست میشود تا شبکه خود را پیکربندی نمایید . این تنظیمات فقط برای شبکه محلی میباشد . در صورتی که از شبکه بندی تلفنی (Dialup) استفاده میکنید، میتوانید با کلیک روی Next بسادگی از این مرحله عبور نمایید . هچنین در صورتی که کامپیوتر شما به شبکه متصل نیست، از این مرحله عبور نمایید .

آدرسهای شبکه به دو روش به سیستم شما اختصاص داده میشود : بصورت ثابت (Static) که شما آنرا تایپ میکنید و یا با استفاده از سرویس دهنده DHCP که هنگام بوت آدرس کامپیوتر شما را تعیین میکند . برای کسب اطلاعات سرویس دهنده DHCP و یا آدرس IP اختصاصی و ثابت کامپیوتر خود و سایر اطلاعات مورد نیاز شبکه به مدیر شبکه خود مراجعه نمایید . همچنین میتوانید انتخاب نمایید که شبکه شما در هنگام بوت فعال شود یا نه ( اگر از شبکه محلی استفاده میکنید، معمولا مایلید این کار صورت گیرد ).

در صورتی که ورود آدرس ثابت را انتخاب نموده اید، باید گزینه manually را فعال نموده و اطلاعات زیر را وارد نمایید . تصویر ۲ .

تصویر ۲ پیکربندی شبکه هنگام نصب لینوکس ردهت

- آدرس IP : این آدرس از چهار بخش عددی که توسط نقطه از هم جدا شده اند تشکیل شده است . این شماره در حقیقت نشانی کامپیوتر شما در شبکه است . برای اطلاعات بیشتر در مورد آدرسهای IP میتوانید به فصل 15 مراجعه نمایید . مثالی از یک آدرس IP خصوصی 10.0.0.12 است .

-Netmask : برای تعیین اینکه کدام قسمت آدرس IP شماره شبکه و کدام قسمت آن آدرس کامپیوتر میزبان است . یک مثال برای یک شبکه کلاس A شماره 255.0.0.0 است . لینوکس ردهت این شماره را برای شما حدس خواهد زد .

-Network : شماره شبکه را مشخص میکند . برای مثال اگر شما آدرس IP شماره 10.0.0.12 را روی یک شبکه کلاس آ (255.0.0.0) داشته باشید، شماره شبکه 10 خواهد بود ( همچنین 10.0.0.0).

-Broadcast : یک شماره IP است که برای انتشار اطلاعات روی شبکه بکار میرود . برای یک شبکه کلاس آ با شماره شبکه 10 شماره انتشار 10.255.255.255 خواهد بود .

-Hostname : این نامی است که کامپیوتر شما در یک حوزه (Domain) توسط آن شناخته میشود . برای مثال اگر کامپیوتر شما memphis نامیده شود و در حوزه truedata.com قرار داشته باشد، نام میزبان (Hostname) کامل شما memphis.truedata.com خواهد بود .

-Gateway : یک آدرس IP که به عنوان دروازه ای به شبکه های خارج از شبکه محلی شما عمل میکند . معمولا یک میزبان یا مسیریاب (Router) میباشد که بسته ها را بین شبکه محلی شما و اینترنت مسیریابی میکند .

-Primary DNS : آدرس IP کامپیوتری است که عمل ترجمه نام های کامپیوتر به آدرسهای IP را انجام میدهد . این کامپیوتر سرویس دهنده DNS نام دارد . شما ممکن است دارای سرویس دهنده های دوم و سوم DNS باشید که در صورت موجود نبودن هریک دیگری عهده دار کار ترجمه باشد .

انتخاب پیکربندی دیوار آتش (Firewall)

در این مرحله از نصب باید دیوار آتش سیستم خود را پیکربندی نمایید . استفاده از یک دیوار آتش برای حفظ امنیت کامپیوترتان الزامی و بسیار مهم است . در صورتی که شما به اینترنت و یا یک شبکه عمومی دیگر متصل میشوید، دیوار آتش میتواند راههای نفوذ به سیستم لینوکس شما را محدود نماید . برای پیکر بندی دیوار آتش، انتخابهای زیر را در اختیار دارید :

- امنیت بالا (High) : این گزینه را در صورتی انتخاب کنید که از سیستم لینوکس خود برای اتصال به اینترنت برای مرور وب و ... استفاده میکنید . در صورتی که میخواهید از سیستمتان به عنوان سرویس دهنده در شبکه استفاده نمایید از این گزینه استفاده نکنید . با انتخاب این گزینه، تنها برخی اتصالات پذیرفته میشوند . برای اتصال به اینترنت و یک شبکه بندی ساده فقط اتصالات DNS و پاسخ های DHCP پذیرفته میشوند و بقیه اتصالات در دیوار آتش حذف خواهند شد .

- امنیت متوسط (Medium) : این سطح امنیت را در صورتی انتخاب نمایید که مایلید دستیابی به برخی از شماره پورت های TCP/IP را ببندید . ( بطور استاندارد شماره پورتهای زیر 1023). این انتخاب دستیابی به پورتهای سرویس دهنده NFS ، سرویس گیرنده های راه دور X و سرویس دهنده قلم X را خواهد بست .

- بدون دیوار آتش (No Firewall) : این گزینه را در صورتی انتخاب نمایید که به یک شبکه عمومی متصل نیستید و قصد ندارید در شبکه محلی، هیچ یک از درخواستهای ورودی به سیستمتان را حذف نمایید . البته شما همچنان میتوانید فقط سرویسهایی را راه اندازی نمایید که میخواهید در سطح شبکه ارائه نمایید و سرویس های دیگر را از کار بیاندازید .

در صورتی که مایلید دسترسی به برخی سرویسهای خاص را فراهم نمایید، میتوانید روی دگمه سفارشی کردن (Customize) کلیک کنید و پذیرش درخواستهای ورودی برای سرویسهای DHCP ، SSH ، Telnet ، WWW ، Mail و FTP را فراهم نمایید . همچنین میتوانید لیستی از شماره پورتهایی که با کاما از هم جدا شده اند را برای باز کردن دسترسی به آنها، وارد نمایید .. فایل etc/services به شما نشان میدهد که چه سرویسهایی به چه پورتهایی مرتبط هستند . تصویر ۳ .

تصویر ۳ انتخاب سطح امنیتی هنگام نصب لینوکس ردهت