متن زیر منتخبی است از کتاب " چهل نامه کوتاه به همسرم " نوشته زنده یاد نادر ابراهیمی می باشد.
هم سفر، در این راه طولانی که ما بی خبریم و چون باد می گذرد،
بگذار خرده اختلاف هایمان با هم باقی بماند.
خواهش می کنم ! مخواه که یکی شویم،
مخواه که هر چه تو دوست داری،
من همان را، به همان شدت دوست داشته باشم.
و هر چه من دوست دارم، به همان گونه مورد دوست داشتن تو نیز باشد.
مخواه که هر دو یک آواز را بپسندیم،
یک ساز را، یک کتاب را، یک طعم را، یک رنگ را،
و یک شیوه نگاه کردن را.
مخواه که انتخابمان یکی باشد، سلیقه مان یکی و رویاهامان یکی،
هم سفر بودن و هم هدف بودن، ابداً به معنی شبیه بودن و شبیه شدن نیست.
و شبیه شدن دال بر کمال نیست بلکه دلیل توقف است.
