ابوعلي محمد بن علي بن مقلّه،هنرمند بنام ايراني در قرن چهارم هجري است.نياکان اين هنرمند از مردم فارس بودند و خود وي در سال 282 هجري در بغداد متولد شد. ابن مقلّه از دانشمندان عصر خود بود و در فقه و تفسير و قرائت و ادبيات دست داشت و شعر مي گفت.اين مرد بزرگ ايراني پيشقدم احياي يکي از زيباترين مظاهر هنري يعني خوشنويسي است و تا ظهور وي،هيچ يک از خطاطان به قدرت او در خوشنويسي اقلام مختلف نيامده بود.اينکه بعضي از اقلام شش گانه را به وي نسبت مي دهند روا نيست،ولي به طور يقين در تکميل اقلام موجوده مزبور کوشيده و به آنها سر و صورتي داده است. ابن مقلّه وزارت سه تن از خلفاي عباسي(المقتدربالله،القاهر بالله و الراضي) را عهده دار بود تا زمان خلافت الراضي چنانکه شيوه ناجوانمردانه عباسيان بود،دستها و زبانش را بريدند و سرانجام وي را کشتند