چگونه از ابتلا و انتشار کلامیدیا پیشگیری کنیم؟

کلامیدیا یک عفونت مقاربتی (STI) است که از طریق رابطه جنسی محافظت نشده (رابطه جنسی بدون کاندوم) منتقل می شود. با آنتی بیوتیک درمان می شود. اگر درمان نشود می تواند مشکلات جدی برای سلامتی ایجاد کند.

هر کسی که از نظر جنسی فعال است می تواند به کلامیدیا مبتلا شود. باکتری عامل کلامیدیا به نام کلامیدیا تراکوماتیس از طریق مایع واژن و مایع منی منتقل می شود. این بدان معنی است که هر کسی که رابطه جنسی دارد می تواند به کلامیدیا آلوده شود و شریک خود را نیز آلوده کند. اگر باردار هستید و کلامیدیا دارید، می توانید آن را به نوزاد خود منتقل کنید.

تصاویر کلامیدیا

کلامیدیا توسط باکتری ایجاد می شود. عفونت کلامیدیا قابل درمان است. با این حال، علائم آن اغلب غیر قابل توجه است. درمان کلامیدیا در اسرع وقت بسیار مهم است. در صورت عدم درمان، کلامیدیا می تواند منجر به عوارض جدی و آسیب دائمی به اندام تناسلی شود. در ادامه تصاویر کلامیدیا و عفونت را مشاهده میکنید:

کلامیدیا چیست

کلامیدیا یکی از شایع ترین عفونت های مقاربتی (STIs) است. شما می توانید کلامیدیا را از رابطه جنسی واژینال، مقعدی یا رابطه جنسی دهانی دریافت کنید. از آنجایی که کلامیدیا اغلب علائمی ایجاد نمی کند، بسیاری از افرادی که کلامیدیا دارند آن را نمی دانند و ناآگاهانه افراد دیگر را آلوده می کنند. غربالگری های منظم می تواند به کاهش شیوع کلامیدیا کمک کند.

کلامیدیا پنومونیه

کلامیدیا پنومونیه گونه ای از کلامیدیا، یک باکتری داخل سلولی اجباری است که انسان را مبتلا می کند و عامل اصلی ذات الریه است. عفونت های کلامیدیا پنومونیه توسط باکتری هایی که از طریق سرفه یا عطسه پخش می شوند ایجاد می شود.

کلامیدیا تراکوماتیس

کلامیدیا تراکوماتیس معمولاً هنگام تولد از مادر به نوزاد منتقل می شود. باعث انواع عفونت های چشمی، تنفسی و دستگاه تناسلی می شود و مسئول بیشترین تعداد عفونت های مقاربتی و اکثر نابینایی های مرتبط با عفونت در سراسر جهان است.

کلامیدیا چگونه منتقل می شود؟

هنگامی که فرد مبتلا به کلامیدیا است، از طریق مقاربت جنسی، مقعدی یا رابطه جنسی دهانی آن را به شریک خود منتقل می کند. یا اگر فرد مبتلا به کلامیدیا اسباب بازی های جنسی را با فرد دیگری به اشتراک می گذارد، عفونت می تواند رخ دهد.

آیا می توان بدون رابطه جنسی به کلامیدیا مبتلا شد؟

بله. آمیزش جنسی تنها راهی نیست که می توانید به کلامیدیا مبتلا شوید. به عنوان مثال، به اشتراک گذاشتن اسباب بازی های جنسی با فردی که مبتلا به عفونت است راه دیگری برای ابتلا به آن است.

اگر فقط با یک نفر رابطه جنسی داشته ام چگونه به کلامیدیا مبتلا شدم؟

اگر شریک جنسی شما با فردی که آلوده بوده و سپس با شما رابطه جنسی داشته باشد، ممکن است به کلامیدیا مبتلا شوید.

شروع علائم کلامیدیا ممکن است هفته ها، ماه ها یا سال ها طول بکشد. اغلب، هیچ علامتی ندارد و نمی دانید که آن را دارید. ممکن است کلامیدیا را از شرکای جنسی قبلی خود دریافت کرده باشید. اگر شرکای جنسی زیادی داشته اید و رابطه جنسی محافظت نشده دارید، بهتر است آزمایش کلامیدیا بدهید.

عوامل خطر کلامیدیا

هر سال حدود 1.5 میلیون مورد کلامیدیا گزارش می شود که احتمالاً حتی بیشتر است. اکثر موارد کلامیدیا بدون علامت هستند، به این معنی که هیچ علامت یا نشانه ای از عفونت وجود ندارد.

برخی از ویژگی ها (مانند سن، جنسیت و نژاد) ممکن است احتمال ابتلا به کلامیدیا را افزایش دهد. افرادی که بیشتر در معرض خطر ابتلا به کلامیدیا هستند عبارتند از:

• جوانان و نوجوانان بالغ 15 تا 24 ساله (در زنان بیشتر است). به همین دلیل، غربالگری برای کلامیدیا بین 15 تا 24 سال توصیه می شود.
• مردان همجنسگرا
• سیاه پوستان
• کلامیدیا در جوامعی که نرخ عفونت بالاتری دارند، بیشتر سرایت می کند. و به احتمال زیاد در کشورهایی که دسترسی آسان به آموزش جنسی یا کاندوم ندارند، شیوع پیدا می‌کند.

علت ابتلا به کلامیدیا و راه های انتقال

عفونت کلامیدیا از طریق تماس جنسی گسترش می یابد، زمانی که مایع واژن یا مایع منی حاوی باکتری عامل کلامیدیا از فردی به فرد دیگر منتقل می شود. تماس جنسی شامل همه انواع رابطه جنسی است، از جمله رابطه جنسی که شامل دخول یا انزال نمی شود. راه‌های زیادی وجود دارد که مایعات ناحیه تناسلی یک فرد می‌توانند باکتری‌های ایجادکننده کلامیدیا را منتقل کنند:

• رابطه جنسی واژینال: باکتری ها از آلت تناسلی فرد به واژن شریک او یا برعکس منتقل می شوند.
• رابطه جنسی مقعدی: باکتری ها از آلت تناسلی یک فرد به مقعد شریک او یا بالعکس منتقل می شوند.
• رابطه جنسی دهانی: باکتری ها از دهان یک فرد به آلت تناسلی، واژن یا مقعد منتقل می شوند.
• رابطه جنسی شامل اسباب بازی ها
• تحریک دستی اندام تناسلی یا مقعد

به ندرت، مایع واژن یا مایع منی آلوده می تواند با چشم فرد تماس پیدا کند و باعث عفونتی به نام ورم ملتحمه (چشم صورتی) شود. به عنوان مثال، اگر ابتدا اندام تناسلی یک فرد مبتلا را لمس کنید و سپس چشمان خود را بدون شستن دست های خود بمالید، این اتفاق می افتد.

کلامیدیا از راه های زیر منتقل نمی شود:

• بوسیدن
• به اشتراک گذاشتن غذا یا نوشیدنی
• در آغوش گرفتن یا گرفتن دست
• استفاده از توالت بعد از دیگری
• استنشاق قطرات بعد از سرفه یا عطسه شخصی

علائم کلامیدیا

گاهی اوقات کلامیدیا را یک عفونت خاموش می نامند زیرا اکثر افرادی که کلامیدیا دارند (بین 50 تا 70 درصد) هرگز متوجه علائم نمی شوند.

افرادی که متوجه علائم میشوند اغلب علائم کلامیدیا را تا چند هفته پس از آلوده شدن تشخیص نمی دهند. از آنجایی که موارد کلامیدیا اغلب بدون علامت هستند، انتقال کلامیدیا به شخص دیگری بدون اینکه متوجه شود آسان است.

For most people, symptoms of chlamydia show up between one week and three months after unprotected sex. But, it can take longer than three months.

برای اکثر افراد، علائم کلامیدیا بین یک هفته تا سه ماه پس از رابطه جنسی محافظت نشده ظاهر می شود. اما ممکن است بیش از سه ماه طول بکشد.

my.clevelandclinic.org

علائم عفونت کلامیدیا در زنان

هنگامی که علائم ظاهر می شوند، ممکن است شامل درد هنگام ادرار و ترشح غیر معمول باشد. باکتری کلامیدیا اغلب علائمی شبیه به عفونت دهانه رحم یا عفونت دستگاه ادراری (UTI) در زنان ایجاد می کند:

• رنگ عفونت کلامیدیا : ترشحات سفید، زرد یا خاکستری از واژن که ممکن است بدبو باشد.
• عفونت در ادرار (پیوری)
• افزایش نیاز به ادرار کردن
• درد یا احساس سوزش هنگام ادرار کردن (دیسوریا Dysuria)
• خونریزی بین پریودها
• دوره های دردناک
• مقاربت دردناک دیسپارونی (Dyspareunia)
• خارش و سوزش در داخل و اطراف واژن
• درد مبهم در قسمت پایین شکم
• خونریزی بعد از رابطه جنسی یا بین قاعدگی

علائم کلامیدیا در مردان

باکتری کلامیدیا اغلب مجرای ادرار مردان را آلوده می کند و علائمی شبیه به اورتریت غیرگنوکوکی یا NGU ایجاد می کند. ممکن است متوجه شوید:

• رنگ عفونت کلامیدیا در مردان: ترشحات موکوس مانند، سفید، کدر و شفاف و آبکی از آلت تناسلی
• درد و سوزش ادرار
• سوزش و خارش در اطراف بیضه ها و آلت تناسلی
• درد و تورم در بیضه ها

سایر علائم کلامیدیا در مردان و زنان

کلامیدیا می‌تواند سایر قسمت‌های بدن را که با مایع منی یا واژن تماس دارند، تحت تاثیر قرار دهد و باعث شود:

• درد، خونریزی و ترشح از پایین بدن
• گلو درد: اگر باکتری در گلو شما باشد، معمولاً علائمی را متوجه نخواهید شد.
• قرمزی چشم، درد و ترشح

علائم کلامیدیا در گلو

اکثر افراد مبتلا به کلامیدیا در گلو هیچ علائمی ندارند. با این حال، برخی از افراد ممکن است گلو درد، قرمزی، تورم لوزه‌ها یا ترشح غیرطبیعی در پشت گلو را تجربه کنند.

تست کلامیدیا و تشخیص

رایج ترین تست کلامیدیا، آزمایش تقویت اسید نوکلئیک NAT (Nucleic acid testing) می باشد. پزشک در مورد علائم و شرکای جنسی شما می پرسد. ممکن است آلت تناسلی یا واژن هم بررسی شود. برای تشخیص عفونت کلامیدیا:

پزشک با سواب واژینال (سرویکس) یا جمع‌آوری نمونه ادرار، نمونه‌ای از مایع را می‌گیرد. سپس، نمونه را به آزمایشگاه می‌فرستد تا باکتری‌های ایجادکننده کلامیدیا را بررسی کند.
از آنجایی که اکثر موارد کلامیدیا بدون علامت هستند، مهم است که غربالگری کلامیدیا را انجام دهید، حتی اگر هیچ نشانه‌ای از عفونت را مشاهده نکنید. CDC توصیه می کند که زنان فعال جنسی که در معرض خطر ابتلا به کلامیدیا هستند، به طور منظم غربالگری شوند. زنان بیشتر از مردان شدیدترین عوارض ناشی از کلامیدیا را تجربه می کنند.

اگر:

• زیر 25 سال
• حامله هستند
• شریک جنسی جدید داشته باشید.
• شرکای متعدد داشته باشید
• قبلاً عفونت کلامیدیا داشته اید.

مردان باید از نظر کلامیدیا غربالگری شوند اگر:

• در محیطی زندگی می کنند یا کار می کنند که کلامیدیا به طور مکرر در آن گسترش می یابد، مانند مراکز اصلاحی، کلینیک های ترک اعتیاد و کلینیک های سلامت جنسی.
• با مردان دیگر رابطه جنسی دارند.

ممکن است نیاز به گرفتن سواب از مقعد، گلو یا چشمان شما داشته باشند (اگر این نواحی تحت تأثیر قرار گرفته باشند)
اگر کلامیدیا دارید، شریک جنسی فعلی و اخیر شما باید آزمایش بدهند.

درمان کلامیدیا

کلامیدیا را می توان با آنتی بیوتیک در حدود یک یا دو هفته از بین برد. مصرف دارو را صرفاً به دلیل بهبود علائم قطع نکنید. عفونت کلامیدیا ممکن است عود کند.

بخشی از درمان باید شامل پرهیز از فعالیت‌های جنسی پرخطر باشد:

• تا زمان رفع عفونت از رابطه جنسی خودداری کنید.
• به هر شریک جنسی در سه ماه گذشته بگویید که شما آلوده شده اید تا آنها نیز آزمایش شوند.
• برای سایر بیماری های مقاربتی (زگیل تناسلی، اچ آی وی/ایدز، سیفلیس، تبخال، سوزاک) آزمایش دهید.
• داشتن چندین بیماری مقاربتی معمول است و دریافت درمانی متناسب با هر عفونت بسیار مهم است.
• اگر باردار هستید، 4 هفته پس از درمان مجدداً آزمایش خواهید شد.

درمان خانگی کلامیدیا

کلامیدیا فقط با درمان آنتی بیوتیکی قابل درمان است. درمان خانگی کلامیدیا نمی‌تواند عفونت را درمان کند. هیچ درمان خانگی موثری برای کلامیدیا وجود ندارد. از آنجایی که این یک عفونت باکتریایی است، تنها راه درمان کلامیدیا استفاده از آنتی بیوتیک است که اثر آن حدود یک هفته طول می کشد.

آنتی بیوتیک برای درمان کلامیدیا

آنتی بیوتیک ها می توانند عفونت را از بین ببرند، اما نمی توانند هیچ آسیبی را که باکتری ممکن است قبل از درمان به بدن شما وارد کرده باشد، جبران کنند. به همین دلیل است که بسیار مهم است که به طور منظم از نظر کلامیدیا غربالگری شوید، با مشاهده اولین علائم به پزشک مراجعه کنید و در صورت ابتلا، فوراً تحت درمان قرار بگیرید.
رایج ترین آنتی بیوتیک برای درمان کلامیدیا عبارتند از:

• داکسی سایکلین: معمولاً بیش از هفت روز مصرف می شود.
• آزیترومایسین: معمولاً به صورت تک دوز مصرف می شود و به عنوان اولین انتخاب در بارداری توصیه می شود.

کلامیدیا با آنتی بیوتیک درمان می شود. ممکن است یک دوز واحد یا قرص هایی باشد که برای 7 تا 14 روز مصرف می کنید.

درمان کلامیدیا با مترونیدازول

مترونیدازول کلامیدیا را درمان نمی کند و یک درمان توصیه شده برای کلامیدیا نیست، اما اگر علائم کلامیدیا پس از اتمام دوره درمان های خط اول کلامیدیا مانند داکسی سایکلین، آزیترومایسین یا لووفلوکساسین باقی بماند، ممکن است مترونیدازول تجویز شود.

بهترین قرص برای کلامیدیا

سازمان بهداشت جهانی (WHO) و مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC) آزیترومایسین یا داکسی سایکلین را به عنوان درمان های خط اول برای کلامیدیا توصیه می کنند. اگرچه هر دو موثر هستند، CDC اشاره می کند که داکسی سایکلین ممکن است کمی موثرتر باشد.

چگونه از ابتلا و انتشار کلامیدیا پیشگیری کنیم؟

کلامیدیا از طریق مایع واژن و مایع منی پخش می شود. با داشتن رابطه جنسی واژینال، دهانی یا مقعدی بدون کاندوم از فردی به فرد دیگر منتقل می شود.

اگر در دوران بارداری به کلامیدیا مبتلا هستید، ممکن است در هنگام تولد به کودک شما منتقل شود.

کارهایی وجود دارد که می توانید برای جلوگیری از ابتلا به کلامیدیا و سرایت آن به دیگران انجام دهید:

• در صورت داشتن رابطه جنسی از کاندوم استفاده کنید
• در صورت داشتن رابطه جنسی دهانی از کاندوم برای پوشاندن آلت تناسلی یا از کاندوم های مخصوص برای پوشاندن واژن استفاده کنید.
• اگر شریک جنسی جدیدی دارید یک بار در سال آزمایش دهید
• اگر شما یا شریک جنسیتان کلامیدیا دارید، دوره کامل درمان را تکمیل کنید
• اسباب‌بازی‌های جنسی را به اشتراک نگذارید
• فقط با یک نفر رابطه جنسی داشته باشید

عوارض کلامیدیا

اگر کلامیدیا درمان نشود، می تواند منجر به عوارض جدی از جمله:

• عفونت رحم، لوله های فالوپ و تخمدان ها (بیماری التهابی لگن) که می تواند منجر به ناباروری یا حاملگی خارج از رحم شود.
• عفونت بیضه ها (اپیدیدیمیت)
• کاهش باروری مردان: کلامیدیا می تواند به اسپرم آسیب برساند و بر توانایی برای باردار شدن تاثیر منفی بگذارد.

کلامیدیا درمان نشده می تواند به جریان خون شما سرایت کند که:

• خطر ابتلا به آرتریت واکنشی را افزایش می دهد، که باعث تورم مفاصل و احساس درد می شود.
• احتمال ابتلا به HIV را افزایش می دهد.

هر چه زودتر به درمان بپردازید، این عوارض راحت تر درمان می شوند.

کلامیدیا در بارداری

اگر باردار هستید و کلامیدیا دارید که درمان نمی شود، می تواند در حین تولد به کودک شما منتقل شود. عفونت درمان نشده می تواند منجر به زایمان زودرس شود.

If this happens, it can cause an infection in your baby’s eyes (conjunctivitis) or lungs (pneumonia). These infections can be treated with antibiotics.

اگر این اتفاق بیفتد، می‌تواند باعث عفونت چشم‌های کودک (ورم ملتحمه) یا ریه‌ها (پنومونی) شود. این عفونت ها با آنتی بیوتیک قابل درمان هستند.

https://www.nhs.uk/conditions/chlamydia/

منبع:

https://clinicdarman.com/%D8%AF%D8%A7%D9%86%D8%B3%D8%AA%D9%86%DB%8C%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D8%B3%D8%A7%DB%8C%D8%AA/%DA%A9%D9%84%D8%A7%D9%85%DB%8C%D8%AF%DB%8C%D8%A7/