تقديم به:
ميقات محراب انس در سايه طوبي، به تيز تكاني كه بي تاب و بي قرار توسن عشق را تا سدره المنتهي مردانه راندند و شراب شوق جانان را با يد آن نگار مهربان لا جرعه سر كشيدند تا عقل عدد بين را به سادگي به اسارت عشق شور آفرين در آورند و بي پروا جان را فداي شمع ايمان كنند. به عندليبان بوستان پر جمال خدا، كهكشان هاي بي منتهاي نور، به ويژه شهيدان سرافراز بافران.آنان كه با گذشتن از سر و جان از ثري به ثريا پر كشيدند.
