فلسطین در گذر زمان

تهران - ایرنا -صهیونیست­ها در پانزدهم ماه می 1948 چند ساعت بعد از اعلام پایان قیمومیت انگلیس اعلام استقلال كرده و برپایی دولت خود را اعلان كردند و جنگ بین باندهای تروریستی صهیونیستی و مردم فلسطین آغاز شد، ارتش­های عربی به حمایت از ملت فلسطین وارد نبرد با صهیونیست­ها شدند ولی چون آمادگی برای این جنگ را نداشتند، شكست خوردند، البته وابستگی این ارتش‌ها به ویژه فرماندهان آن‌ها به استعمار انگلیس نیز در ناكارآمدی آنان بسیار مؤثر بود.

**سرزمین قدیم فلسطین
سرزمین فلسطین از طرف غرب با دریای مدیترانه ، و از شمال با لبنان و در شرق با سوریه و اردن و از سمت جنوب و جنوب غربی با شبه حزیره سینا احاطه شده است.
نخستین اقوامی كه از عربستان به فلسطین آمدند كنعانیان بودند . آنان به مدت 15 قرن در فلسطین فرمانروایی كردند .
این منطقه محل ظهور پیامبران بزرگی مانند حضرت عیسی (ع) ، حضرت موسی (ع) و محل زندگان حضرت ابراهیم (ع) بوده است و به دلیل موقعیت حساس جغرافیایی از جایگاه پراهمیتی برخوردار است و به مثابه پلی است كه كشورهای عربی اسلامی آسیایی را به كشورهای آفریقایی متصل می كند.
اماكن مقدس بسیاری از سه دین آسمانی در این منطقه وجود دارد كه بر اهمیت آن می افزاید.
در فلسطین علاوه بر كنعانیان، آموریان و آرمیان نیز زندگی می كردند و بنابر این ادعای بنی اسرائیل در باره حق تاریخی شان بر سرزمین فلسطین درست نیست.
صهیونیست ها برای ایجاد اتحاد بین یهودیان سراسر دنیا با شعار وطن یهودی فعالیت های خود را آغاز كردند ، آنان ابتدا آرژانتین و یا یكی از كشورهای آفریقایی را برای اسكان یهودیان جهان در نظر گرفته بودند ولی بعدها به عنوان سرزمین موعود توجهشان به سمت فلسطین معطوف شد.

**فلسطین پیش از اشغال انگلیسی ها
پیش از حضور انگلیس ها تعداد یهودیان در فلسطین 56 هزار نفر یعنی معادل 8 درصد بود كه درهمین زمان تعداد فلسطینیان دراین منطقه به 644 هزار تن می رسید. میزان اراضی یهودیان نیز تنها 2 درصد بود.
نخستین موج مهاجرت یهودیان در سال 1882میلادی (1261هجری شمسی) آغاز شد و تعداد مهاجران تا 1903 میلادی (1272هجری شمسی) به حدود 20 هزار نفر رسید.
در جنگ جهانی اول دولت عثمانی شكست خورده و كشور عثمانی تجزیه شده و بین قدرت های بزرگ آن دوران، فرانسه و انگلیس تقسیم شد و پس از اشغال فلسطین توسط انگلیس، در آوریل 1917میلادی (1286 هجری شمسی) بالفور ( وزیر امور خارجه انگلیس) به یهودیان وعده ایجاد میهن ملی در فلسطین داد.
پس از جنگ جهانی اول در سال 1919 میلادی مقارن با 1218 شمسی با شكست عثمانی و تجزیه این سرزمین پهناور اسلامی سرزمین فلسطین با توطئه انگلیسی‌ها به قیمومیت (سرپرستی) انگلیس در آمد.
قیمومیت به این معنی است كه مردم آن سرزمین ناتوان از اداره امور خود باشند ، ‌ بنابراین كشوری‌كه توانمند است می‌آید و به حساب كمك به آن سرزمین حكومت می‌كند و مردم آن سرزمین را در حكومت داری توانمند می‌كند و سرآخر سرزمین را به مردم همان سرزمین می‌سپارد.
انگلیسی‌ها در دوران قیمومیت اقدام به واگذاری زمین های فلسطینیان به آژانس یهود كردند.
دراین بین این آژانس تلاش كرد علاوه بر زمین­هایی كه از انگلیسی‌ها می گیرد با مسلمانان نیز وارد معامله شود بنابر این زمینهای فلسطینیان را خریداری كرد .
با این حال علمای وقت كه به اهداف شوم یهودیان پی برده بودند، ضمن آگاه ساختن مسلمانان،‌ حكم ارتداد و كشتن افرادی كه زمین های خود را به یهودیان می­فروشند صادر كردند. صهیونیست‌ها به ناچار یا با ظاهری مسلمان و یا توسط وكلای مسیحی زمین هایی را از مسلمانان خریداری كردند.
در سال 1948 یعنی 60 سال پیش زمانی كه انگلیسی­ها فلسطین را ترك كرده و به صهیونیست­ها واگذار و اعلامیه استقلال اسرائیل را صادر كردند نزدیك به 6/6 درصد كل سرزمین فعلی فلسطین در اختیار صهیونیست ها قرار داشت در حالیبكه قبل از اشغال فلسطین، یهودیان تنها 2 درصد فلسطین را در اختیار داشتند.
پس از 1948 میلادی در پی وقوع اتفاقاتی اسرائیل مناطق بیشتری را در اشغال خود در آورد كه مهمترین آنها جنگ 1948 و 1967 است.
در همین حال سازمان ملل در سال 1947 قطعنامه ای را در مورد تقسیم فلسطین به دو كشور فلسطینی و یهودی تصویب كرد و 54 درصد از سرزمین فلسطین را به صهیونیست ها سپرد و مابقی را به فلسطینیان.
رهبران یهود ، از جمله آژانس یهودیان این طرح را پذیرفتند اما رهبران عرب فلسطین با این طرح مخالفت كرده و از مذاكره د ر باره آن خودداری كردند.
كشورهای عرب و مسلمان و همسایه فلسطین نیز با این طرح مخالفت كردند .
این اقدام سازمان ملل كاملا سیاسی و فاقد وجهه حقوقی بود چرا كه در اثر فشارهای كشورهای غربی بخصوص آمریكا و انگلیس تصویب شد تا مشروعیتی ظاهری برای اسرائیل قائل شود.

** جنگ های 1948 و 1967
صهیونیست­ها در پانزدهم ماه می 1948 چند ساعت بعد از اعلام پایان قیمومیت انگلیس اعلام استقلال كرده و برپایی دولت خود را اعلان كردند و جنگ بین باندهای تروریستی صهیونیستی و فلسطینیان آغاز شد، ارتش­های عربی به حمایت از ملت فلسطین وارد نبرد با صهیونیست­ها شدند ولی چون آمادگی برای این جنگ نداشتند، شكست خوردند، البته وابستگی این ارتش‌ها به ویژه فرماندهان آن‌ها به استعمار انگلیس نیز در ناكارآمدی آنان بسیار مؤثر بود.
پس از اعلام موجودیت رژیم اشغالگر قدس و توسط بن گوریون، اولین جنگی كه این رژیم علیه فلسطین و كشورهای عربی منطقه به راه انداخت به جنگ 1948 معروف است.
در طی این جنگ صهیونیست ها 78 درصد كل خاك فلسطین را به اشغال خود در آوردند.
در اثر این جنگ، نخستین مرحله آوارگی بزرگ مسلمانان فلسطین به وقوع پیوست و طی آن حدود یك میلیون فلسطینی از مجموع یك میلیون و نهصد هزار فلسطینی در آن زمان آواره شدند.
درآن زمان نزدیك به 200 هزار تن از مسلمانان فلسطین به نوار غزه ، 496 هزار تن نیز به اردن ، 100 هزار فلسطینی به لبنان، 85 هزار تن به سوریه، 20 هزار تن به مصر و عراق مهاجرت كردند.
كنست (پارلمان) رژیم صهیونیستی چند سال بعد یعنی در سالهای 1953 و 1950 قوانینی را مبنی بر مصادره اراضی فلسطینی ها به تصویب رساند.
هنگام شروع جنگ 1948 تعداد فلسطینیان در سرزمین های فلسطینی دو میلیون و 56 هزار تن بود و یهودیان 650 هزار تن بودند.
یهودیان كه در آن زمان تنها 5 درصد از اراضی فلسطین را در اختیار داشتند، در طول دوره قیمومیت انگلیس با تكیه بر سلاح و قدرت نظامی ‌بر 11 درصد از سرزمین و از جمله 191 روستا و 7 شهر مسلط شدند.
سرانجام با اشغال تقریباً 4/3 (سه چهارم) خاك فلسطین در جنگ 1948، نیمی از فلسطینیان از سرزمین و خانه و كاشانه خود رانده شدند و به صورت آوارگان در اردوگاه­ها به حیات خود ادامه دادند.

** جنگ 1967م (1346ش) اعراب و اسرائیل معروف به جنگ شش روزه
صهیونیست­ها در جنگ ژوئن 1967میلادی باقیمانده فلسطین را همراه با شبه جزیره سینای مصر و ارتفاعات جولان سوریه به اشغال خود درآوردند.

مجموع سرزمین­های عربی زیر سلطه صهیونیست‌ها به 89 هزار و 359 كیلومتر مربع یعنی چهار برابر زمینهای اشغال شده پیش از جنگ 1967م رسید.
پیش از جنگ، جمعیت فلسطینی­ها بیش از دو میلیون نفر یعنی 70 درصد از جمعیت این منطقه بود و در مقابل یهودیان 30 درصد جمعیت فلسطین را تشكیل می دادند .
در طول جنگ شش روزه بیش از 410 هزار فلسطینی آواره شدند.
صهیونیست‌ها در كرانه باختری و نوار غزه اولین شهرك یهودی نشین را با نام كفر عتصیون در كرانه باختری در سال 1367 شمسی احداث كرد و تنها در سال اول اشغال، 14 شهرك احداث و 12 هزار و 270 مهاجر یهودی در آن اسكان یافتند.

** آخرین جنگ اعراب و اسرائیل و آغاز روند سازش
انور سادات، رئیس ­جمهوری فقید مصر اولین دولتمرد عربی بود كه پس از جنگ 1973میلادی (1352هجری شمسی) اعراب و اسرائیل معروف به جنگ رمضان با اسرائیل سازش كرد و آن­ را به رسمیت شناخت و با عقد قرارداد سازش به نام (كمپ دیوید) با این رژیم، موجبات یاس و ناامیدی امت عربی را در مبارزه با اسرائیل و آزادسازی فلسطین فراهم كرد.

** وضعیت كنونی فلسطین
پس از وقوع جنگ عرب‌ها و اسرائیل در سال ۱۹۴۸، در موافقت‌نامه‌های آتش‌بس موقت مابین اسرائیل و كشورهای عرب همسایه آن هیچگاه از فلسطین به عنوان یك سرزمین مجزا نامی برده نشد.
در این موافقت‌نامه‌ها فلسطین بین اسرائیل، مصر، سوریه و اردن تقسیم شد.
اسرائیل علاوه بر مناطقی كه سازمان ملل متحد تقسیم‌بندی كرده بود ۲۶ درصد از سرزمین‌های تحت قیمومت در غرب رود اردن را نیز تصرف كرد.
اردن نیز ۲۱ درصد از سرزمین‌های تحت قیمومت را تصرف و به خاك خود ضمیمه كرد. بیت‌المقدس به دو بخش تقسیم شد، و اردن بخش‌های شرقی از جمله شهر باستانی را در اختیار گرفته، و اسرائیل بخش غربی را در اختیار گرفت. مصر نیز باریكه غزه را در اختیار گرفت.
از دهه ۱۹۶۰ به بعد، اصطلاح «فلسطین» مرتباً در بافت‌های سیاسی به كار گرفته می‌شد.
اعلامیه‌های مختلف، همچون اعلام تشكیل كشور مستقل فلسطین در سال ۱۹۸۸ توسط سازمان آزادی‌بخش فلسطین به كشوری كه فلسطین نامیده می‌شد اشاره می‌كرد، و مرزهای آن را با درجات مختلف وضوح تعریف كرده، و از جمله خواستار ضمیمه شدن كل مناطق اشغالی توسط اسرائیل به فلسطین شد.
اخیراً نیز پیش‌نویس قانون اساسی فلسطین بر اساس كرانه باختری و باریكه غزه پیش از ۱۹۶۷ (جنگ شش روزه) مرزهای فلسطین را تعیین كرده‌است.
این خط سبز (اسرائیل) بر اساس موافقت‌نامه خط آتش‌بس موقت۱۹۴۹ تعیین شده؛ و مذاكرات مربوط به تعیین مرزهای دائمی هنوز انجام نشده‌است. علاوه بر این، از سال ۱۹۹۴، تشكیلات خودگردان فلسطین كنترل بخش‌های مختلف فلسطین باستانی را در اختیار گرفته ‌است.
در سال 2007 در پی انتخاباتی كه در فلسطین برگزار شد جنبش مقاومت اسلامی فلسطین (حماس) حاكمیت بخش نوار غزه را به دست گرفت و تا كنون بر این منطقه حكومت می كند.
هم اكنون نوار غزه از سوی رژیم صهیونیستی از همه طرف محاصره شده و هیچ یك از ساكنان این منطقه اجازه ورود و خروج به این منطقه را ندارند و گذرگاه رفح كه تنها معبر و ارتباط فلسطینیان نوار غزه با جهان خارج است از سوی مصر بسته شده و تنها یك یا دو بار در طول یك ماه برای موارد انسانی و پزشكی و دانشجویی به روی فلسطینیان باز می شود.
رژیم صهیونیستی در طی سه دهه بارها نوار غزه را بمباران كرد ولی با مقاومت فلسینیان نتوانست به اهداف شوم خود برسد.
رژیم صهیونیستی در كرانه غربی نیز تقریبا هر روز به بهانه های مختلف با فلسطینیان ساكن در این منطقه برخورد می كند. نظامیان این رژیم نوجوانان و جوانان فلسطینی را به دلایل واهی بازداشت كرده و بعد از بازجویی روانه زندان ها می كنند.
رژیم صهیونیستی همچنان با اجرای سیاست های تجاوزگرانه قصد دارد مناطق بیشتری از كرانه غربی را به تصرف خود در آورده و شهرك های یهودی نشین را توسعه دهد.
سازمان ها ، نهادهای بین المللی و كشورهای خارجی بارها اقدامات تجاوز گرانه رژیم صهیونیستی را محكوم كرده و خواستار توقف این اقدامات شده اند و این در حالی است كه مقامات این رژیم اعلام كرده اند به هیچ یك از قطعنامه های سازمان ملل و یا نهادهای بین المللی علیه این رژیم پایبند نخواهند بود.
خاورم**1408** جمع اوری : ‌اكرم كرمی**انتشاردهنده: عزیز موسوی