وَالْعَصْرِ. ﴿۱﴾

إِنَّ الْإِنْسَانَ لَفِي خُسْرٍ. ﴿۲﴾

قسم به زمان و لحظه لحظه هایی که می گذرد، انسان در خسران است.

إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ. ﴿۳﴾

جز آن کسانی که ایمان آورده و عمل صالح انجام می دهند.

ایمان خالی برای آنکه شما از دایرۀ خسران بیرون آیید کافی نیست؛ بلکه باید عملی داشته باشید. و در هر لحظه که عملی اصلاحی و صالح را انجام نمی دهید؛ مطمئناً ضرر کرده اید و خسارت دیده اید.

بزرگان اهل عمل نیز در روز قیامت حسرت می خورند که چرا کم عمل کرده و تمام لحظات را برای رضای خدا زندگی نکرده اند.

پس لحظه ها را دریابیم

غنیمت شمردن فرصت ها در دیدگاه حضرت رسول(ص):

حضرت محمد (صلی الله علیه و آله):

دنیا ساعتی بیش نیست، پس آنرا در راه اطاعت خدا بگذرانید.

(منتخب میزان الحکمه حدیث 2249).

منظور حدیث آن نیست که تمام لحظات را به عبادت بپردازید.

بلکه می گوید در تمام لحظات عبودیت الهی را فراموش نکنید.

یعنی در تمام لحظات و کارها و رفتار ها و گفتار ها و نوشتار های خود؛ و در تمام گام هایی که برمی دارید، رضای خدا را در نظر بگیرید.

اگر آن کار موجب رضایت الهی بود، پس انجام دهید.

استفاده از فرصت ها در حکمت های علوی:

وَ قالَعَلیٌّعَلَيْهِ السَّلامُ:

قُرِنَتِ الْهَيْبَةُ بِالْخَيْبَةِ، وَ الْحَياءُ بِالْحِرْمانِ. وَالْفُرْصَةُ تَمُرُّ مَرَّ السَّحابِ، فَانْتَهِزُوا فُرَصَ الْخَيْرِ.

و آن حضرت فرمود: ترس قرین یأس، و کم رویى همراه با محرومیت است. فرصت به مانند ابر گذرا مى گذرد، پس فرصت هاى نیک را غنیمت دانید.

حکمت 20 نهج البلاغه نسخۀ فیض الإسلام.

ترس نابه جا و حیای مذموم باعث محرومیت می شود؛ به طوریکه شاید شما فرصت مناسبی را که بدست آورده اید. از دست دهید.

امام در حکمتی دیگر از نهج البلاغه به این امر اشاره می کنند که از دست رفتن فرصت ها در آینده برای شما ناراحت کننده خواهد بود اما این ناراحتی تنها سودش درس گرفتن از گذشته است. که فرد در آینده دیگر فرصت ها را ضایع نسازد. و این بدان معنا نیست که فرصت از دست رفته باز می گردد.

وَ قالَ عَلیٌّ عَلَيْهِ السَّلامُ: اِضاعَةُ الْفُرْصَةِ غُصَّةٌ.

و آن حضرت فرمود: تباه نمودن فرصت اندوه بار است.

حکمت 114 نهج البلاغه نسخۀ فیض الإسلام.

چو فرصت ها روند از دست هرکس.

شود نالان، چه سود اما، نیاید پس.

سهراب سپهری شاعر معاصر ایرانی چه زیبا سروده است که

لحظه ها می گذرد …

آنچه بگذشت نمی آید باز.

قصه ای هست، که هرگز دیگر.

نتوان شد آغاز.

تهیه شده در واحد تولید محتوای موسسه قرآن و نهج البلاغه