امام کاظم علیه السلام
ـ في قَولِ اللّهِ عز و جل: «وَ كَانَ بَيْنَ ذَلِكَ قَوَامًا»ـ: القَوامُ هُوَ المَعروفُ ؛ «عَلَى الْمُوسِعِ قَدَرُهُ وَعَلَى الْمُقْتِرِ قَدَرُهُ مَتَاعَاً بِالْمَعْرُوفِ حَقًّا عَلَى الْمُحْسِنِينَ»: عَلى قَدرِ عِيالِهِ ومَؤونَتِهِمُ الَّتي هِيَ صَلاحٌ لَهُ ولَهُم؛ «لَا يُكَلِّفُ اللَّهُ نَفْسًا إِلَّا مَا ءَاتَاهَا».
ـ در تفسير سخن خداى كه «ميان اين دو، به راه ميانه باشند»ـ: راه ميانه يعنى پسنديده، (همان گونه كه خداوند مى‌فرمايد:)«و به طور پسنديده بهره مندشان سازيد: توانگر به اندازه توان خود و تنگدست به اندازه توان خود؛ كه (اين) سزاوارِ نيكوكاران است»؛ (يعنى) به فراخورِ حالِ خانواده‌اش و توشه‌اى كه در شأن وى و ايشان است؛ «خداى هيچ كس را تكليف نمى‌كند، مگر (به اندازه) آن چه به وى داده است».
الكافي : ج ٤ ص ٥٦ ح ٨
