مكتب عشق
آنكه دامن مى زند بر آتش جانـــم، حبيــــــب است
آنكـــه روز افزون نمـــايد درد من، آن خود طبيب است
آنچه روح افزاست، جام باده از دست نگــــــــــار است
نى مدرّس، نى مــربّى، نىحكيم و نى خطيب است
سرّ عشقم، رمز دردم در خم گيســــــــــوى يار است
كـــى به جمع حلقــه صوفىّ و اصحــاب صليب است؟
از "فتـــوحاتم" نشد فتحىّ و از "مصبـــــــــــــاح"، نورى
هــــر چــــه خواهم، در درون جامــه آن دلفــريب است
درد مـــى جـــويند اين وارستگان مكتب عشــــــــــق
آنكه درمان خواهد از اصحــاب اين مكتب، غريب است
جرعــــــــهاى مى خواهم از جام تو تا بيهـــــــوش گردم
هــــــــوشمند از لـــذّت اين جرعه مى، بى نصيب است
مـــوج لطف دوست، در درياى عشــــــــــــق بى كرانه
گــــاه در اوُج فـــراز و گــــاه در عمــــــق نشيب است
منبع: کتاب ديوان امام (ره)
