خوشحال‌ترین مردم ایران در کدام استان زندگی می‌کنند + تصاویر
«لیراه» روستای بدون «کد» که محلی‌ها به آن «بی‌آبی علیا» هم می‌گویند؛ روستایی که برخلاف اسمش، خیلی هم پر آب است و خوشحال‌ترین مردم ایران در آن زندگی می‌کنند.
تاریخ: ۲۹/دي/۰۱ ساعت ۱۱:۴۹ | اقتصاد ایران شناسه خبر: ۱۴۵۲۷۲ منبع: deltapayam
به گزارش سایت طلا، «لیراه» روستای بدون «کد» که محلی‌ها به آن «بی‌آبی علیا» هم می‌گویند؛ روستایی که برخلاف اسمش، خیلی هم پر آب است و خوشحال‌ترین مردم ایران در آن زندگی می‌کنند.
در این روستا شاخه‌ای از سرچشمه‌های کوهستان‌های زرد کوه در استان چهارمحال و بختیاری جاری است و آبی به زلالی اشک چشم را به اهالی این روستا می‌رساند.
روستای لیراه در ایران
لیراه داستان جالبی دارد. لیراه اسم مکانی است که محلی‌ها به آن «بی‌آبی» می‌گویند البته نه به این معنی که آبی نداشته باشد و اتفاقا برعکس خیلی نقطه خوش آب و هوایی است که آب فراوانی هم دارد. ولی به‌دلیل اینکه رودخانه از داخلش رد نمی‌شود این نام را روی آن گذاشته‌اند.
جاذبه های گردشگری روستای لیراه
پیشترها در ۲ نقطه بی‌آبی، تعدادی عشایر زندگی می‌کردند. نقاطی که بعدها نام «بی‌آبی سفلی» و «بی‌آبی علیا» بر آن‌ها گذاشته شد. در سرشماری کشوری بی‌آبی علیا کد داده نشد و در عوض به بی‌آبی سفلی کد دادند ولی در حال حاضر روستایی که کد گرفته بود از سکنه خالی است و برعکس زندگی در بی‌آبی علیا یا همان لیراه جریان دارد.
۸ خانوار ساکن روستای لیراه در ایران، همه زندگی عشایری دارند و لیراه برایشان ییلاق است و همه این خانوارها در روستای «سرآقا سید» که در ۶ کیلومتری این روستاست، خانه دومی دارند و در زمستان به آن‌جا می‌روند. برای دیدن مطالب بیشتر از گردشگری، قد این روستا هر سال ۲ سانتی‌متر بلند می‌شود! را بخوانید.
تنها راه رهایی از کمر درد بدون نیاز به دارو!
هیچ امکاناتی در شهر ما را خوشبخت‌تر نمی‌کند
اهالی لیراه می‌گویند، لیراه برای ما خود زندگی است و چون هنوز تکنولوژی شهری به اینجا نیامده مفهوم خوشبختی برایمان تغییر نکرده و با همین زندگی ساده شادمان و شکرگزار خدا هستیم. همه ۸ خانوار لیراه با هم نسبت فامیلی دارند و این عامل پشتیبانی بیشتر آن‌ها از یکدیگر است.
روستای لیراه
مردان و زنان و حتی بچه‌ها در روستای لیراه در ایران هرکدام وظایف خود را انجام می‌دهند. مردان و پسران دام‌ها را به چرا می‌برند و زنان و دختران، گوسفندها را می‌دوشند و نان می‌پزند. اینجا همچنان زنان، ظرف ها و لباس‌ها را در رودخانه کنار روستا می‌شویند و از تنها چشمه روستا برای آشامیدن استفاده می‌کنند. اهالی روستای لیراه در ایران در ماه اسفند بار و بندیل خود را از روستای سرآقاسید که در ۶ کیلومتری لیراه است می‌بندند و همراه دام‌های خود به لیراه می‌آیند تا سال تحویل را در لیراه باشند و حتی قبل از رسیدن بهار به دل طبیعت باز می‌گردند.
لیراه معماری منحصربه‌فردی دارد که جدا از اینکه این نوع ساخت و ساز چقدر استحکام دارد، ساختمان‌های روستا را خاص کرده است. اهالی روستای لیراه در ایران از مصالح بومی این منطقه برای ساخت خانه و محل نگهداری دام‌هایشان استفاده می‌کنند. سنگ معمولی، گل و تکه‌های چوب بلوط که به واسطه پراکندگی درختان بلوط در منطقه به وفور یافت می‌شوند را برای ساخت خانه استفاده می‌کنند.
