هدايت به صراط مستقيم، پاداشی برتر از رحمت و فضل الهی (بهشت):
«فَأَمَّا الَّذِينَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَ اعْتَصَمُوا بِهِ فَسَيُدْخِلُهُمْ فِي رَحْمَةٍ مِنْهُ وَ فَضْلٍ وَ يَهْدِيهِمْ إِلَيْهِ صِراطاً مُسْتَقِيماً؛
[۸]
پس كسانى كه به خدا ايمان آوردند و به آن كتاب آسمانى چنگ زدند، بزودى همه را در رحمت و فضل خود، وارد خواهد ساخت؛ و در راه راستى، به سوى خويش هدايت مى‌كند (ولى كسانى كه كافر شدند به عذاب دردناكى گرفتار خواهند شد).»
معمولًا بيان پاداش از مرتبه پايين به مرتبه بالاست. اينكه فرموده پس از دخول در رحمت و فضل الهى «يهديهم إليه صراطاً مستقيماً» بيانگر اين است كه رهنمون شدن به صراط مستقيم، مهم‌تر از دو پاداش قبلى است. برخى «رحمة» را بهشت افعالى و «فضل» را بهشت صفاتى و «يهديهم ...» را فناى در ذات دانسته‌اند.
