یک‌پزشک: تصاویر رنگی خیره‌کننده‌ای که اخیراً توسط یک موزه فرانسوی با وضوح بالا در دسترس قرار گرفته، دنیاهایی را به تصویر می‌کشد که از ۱۰۰ سال فناوری و ژئوپلیتیک چهره‌شان را به کلی تغییر داده یا نابود کرده است.

این تصویر از مرد جوان صربستانی در حال قصابی گوسفندی در سال ۱۹۱۳ در Krusevac، در مرکز صربستان، یکی از ده‌ها هزار عکس رنگی تاریخی است که اخیراً با وضوح بالا توسط موزه آلبرت کان فرانسه در دسترس قرار گرفته است.

سه زن در اپنیکا، در مقدونیه شمالی کنونی، در سال ۱۹۱۳.

این موزه، در غرب پاریس، پس از سال‌ها بازسازی معماری که طی آن پورتال دیجیتالی خود را نیز تغییر داد، در آوریل بازگشایی شد.

یک تک تیرانداز سنگالی بدون سلاح در فاس، مراکش، در سال ۱۹۱۳.

حدود ۷۲۰۰۰ عکس با وضوح بالا از پروژه ای به نام آرشیو سیاره Archives of the Planet توسط موزه برای دانلود در دسترس قرار گرفته است.

یک پسر چوپان کاتولیک در جنوب بوسنی و هرزگوین در سال ۱۹۱۲.

مشاهده تصاویر قبلاً  فقط با کیفیت پایین از طریق یک وب سایت دشوار امکان پذیر بود.

کلیسای شهر بوداپست در سال ۱۹۱۳. در پس‌زمینه طاق‌های پل الیزابت دیده می‌شود که در طول جنگ جهانی دوم ویران شد. امروزه یک پل معلق ساده در همان نقطه بر روی دانوب قرار گرفته است.

پروژه Archives of the Planet در سال ۱۹۰۹ توسط بانکدار فرانسوی آلبرت کان بلافاصله پس از اینکه اتوکروم ، اولین فناوری فیلم رنگی قابل دوام، به صورت تجاری در دسترس قرار گرفت، راه اندازی شد.

فروشندگان بذر بر روی سنگفرش های ناهموار خیابانی در پریشتینا، در کوزوو امروزی، در سال ۱۹۱۳.

کان یک غول بانکداری فرانسوی بود که بسیاری از ثروت خود را به پروژه های بشردوستانه اختصاص داد.

دو رقصنده در سویل، اسپانیا، در سال ۱۹۱۴.

کان با پروژه عظیم عکاسی جاه‌طلبانه‌اش تلاش کرد تا جهان در حال دگرگونی را ثبت کند.

مردی صرب با پسرش در کونیچ، بوسنی و هرزگوین، در سال ۱۹۱۲.

در برخی موارد، عکاسان کان اولین عکس‌های رنگی از برخی کشورها بود.

مردی در سال ۱۹۱۳ در کنار نانوایی عمومی روستای خود در اپنیکا، در مقدونیه شمالی کنونی، ژست می گیرد.

ژان برونهز، که کارگردان کان برای این پروژه بود، آرشیو سیاره را به طور خلاصه اینگونه بیان کرد: «از ابزارهایی استفاده می‌کند که به تازگی متولد شده‌اند تا حقایق سیاره‌ای را که در شرف مرگ هستند، ضبط و حفظ کنند».

یک زن کاتولیک در سارایوو در سال ۱۹۱۲ خالکوبی‌های خود را به نمایش می‌گذارد. اجازه کاتولیک‌های بالکان برای خالکوبی‌های سنتی زنان عملاً تحت کمونیسم در یوگسلاوی پس از جنگ جهانی دوم پایان یافت.

این بانکدار توضیح داد که ده‌ها تن از بهترین عکاسان فرانسه توسط کان مأمور شدند تا به سراسر جهان سفر کنند تا “یک بار برای همیشه جنبه‌ها و شیوه‌های خاصی از فعالیت‌های انسانی را حفظ کنند که در طول زمان ممکن بود نابود شوند.”

در سال ۱۹۱۳ اسب‌ها در تپه‌های اطراف اپنیکا، در مقدونیه شمالی کنونی، چرا می‌چرخند.

سخنگوی موزه آلبرت کان می گوید که آرشیو آنلاین بازسازی شده «امکان کشف مجموعه وسیعی از آثار را می دهد.»

مردی با لباس های سنتی در کستری، یونان، در سال ۱۹۱۲. عکاس اشاره کرد که این مرد “حداقل ۱.۸ متر” قد داشت.

سخنگوی موزه اضافه کرد که “استفاده مجدد از تصاویر به دلیل در دسترس بودن آنلاین بخش بزرگی از مجموعه ها تحت مجوز Creative Commons به طور گسترده‌ای تشویق خواهد شد.”

نگهبان سفارت شوروی در آنکارا، ترکیه، در ۳۰ دسامبر ۱۹۲۲، روز تأسیس اتحاد جماهیر شوروی.

تکنولوژی فیلم رنگی اتوکروم مورد استفاده عکاسان کان برای اولین بار در سال ۱۹۰۷ در فرانسه معرفی شد و بلافاصله باعث ایجاد حس و حال شد.

یک دباغ چرم کار خود را متوقف می کند تا در ساحل رودخانه ای در اسکوپیه، در مقدونیه شمالی کنونی، در سال ۱۹۱۳ تا از او عکس گرفته شود.

یکی از مفسران در سال ۱۹۰۸ خاطرنشان کرد که تکنیک اتوکروم «رنگ‌های طبیعت را به طرز شگفت‌آوری واقعی» بازسازی می‌کند.

خانواده ای در پاریس در سال ۱۹۱۴.

فیلم اتوکروم از میلیون‌ها پیکسل از دانه‌های رنگ‌شده نشاسته سیب‌زمینی که به صورت امولسیون فشرده شده بود برای ایجاد عکس‌های رنگی استفاده می‌کرد.

مردان مسلح ظاهراً در سال ۱۹۱۹ از یک داروخانه ارامنه در آدانا، در شرق ترکیه امروزی محافظت می‌کنند. شرح اصلی آن چنین است: «سوریه، آدانا، داروخانه ارمنی.»

تصاویر پاستلی سایه‌دار و کمی خالدار که اتوکروم تولید می کرد به عنوان “رنگ رویاها” توصیف می شد.

یک فروشنده لیموناد در بلگراد در زمستان ۱۹۱۳.

کپشن اصلی روی عکس بالا اشاره می‌کند که دو ظرف لیموناد با رنگ‌های آبی، قرمز و سفید پرچم صربستان رنگ‌آمیزی شده‌اند که نشان می‌دهد رنگ‌های عکس‌های اتوکروم در مقایسه با واقعیت به میزان قابل‌توجهی بی‌صدا هستند.

یک مرد ارمنی در جلفا، در آذربایجان امروزی، در سال ۱۹۲۷ عکس می گیرد.

استفاده از صفحات عکاسی اتوکروم آسان بود، اما خرید آنها گران بود و نمایش آنها دشوار بود.

تخت نادری ایران در سال ۱۹۲۷ در کاخ گلستان تهران دیده می شود. تخت جواهرکاری شده حدود ۳۰۰ سال قدمت دارد و آخرین بار در زمان تاجگذاری شاه محمدرضا پهلوی در سال ۱۹۶۷ مورد استفاده قرار گرفت. در حال حاضر در انبار نگهداری می شود.

به گفته کاربران، نقطه ضعف اصلی فناوری اتوکروم، حساسیت کم آن به نور است که مستلزم نوردهی طولانی مدت است.

یک “زاهد سرگردان” با بدنd پوشیده از خاکستv و یک همراه در لاهور در پاکستان امروزی در سال ۱۹۱۴.

زمان نوردهی برای عکس‌های اتوکروم حتی در روزهای روشن به چند ثانیه طول می‌کشد، به این معنی که گرفتن صحنه‌های شلوغ خیابانی به‌اندازه کافی غیرممکن است و پرتره‌ها باید به‌طور دقیق ثبت شوند.

یک دختر بلغاری در Vladaya، بلغارستان، در سال ۱۹۱۸.

در مجموع، عکاسانی که کان به کشورهای مختلف فرستاده بودپ به بیش از ۵۰ کشور جهان سفر کردند و نه تنها عکس های رنگی، بلکه حدود ۱۰۰ ساعت فیلم سیاه و سفید را نیز ثبت کردند.

مهندس اچ. ساسی، که ملیتش مشخص نیست، در ورودی چادر خود در طی یک ماموریت نقشه برداری برای راه آهن افغانستان در سال ۱۹۲۸. تلاش های اوایل قرن بیستم برای ایجاد ارتباطات ریلی گسترده در سراسر افغانستان، عمدتاً به دلیل ناآرامی های داخلی، رها شد.

مجسمه کارگر شوروی و زن کلخوز از جنس فولاد ضد زنگ بر فراز رود سن در پاریس قرار دارد. این بنا نمایانگر غرفه اتحاد جماهیر شوروی در جریان نمایشگاه جهانی پاریس در سال ۱۹۳۷ بود.

کان مجبور شد  پس از رکود بزرگ که بازارهای مالی جهان را با بحران مواجه کرد، پروژه عکاسی را پایان دهد.

نمای هوایی بنای یادبود کارگر و زن کلخوز را در سمت چپ، رو به روی عقاب امپراتوری در بالای غرفه آلمان نازی در سمت راست نشان می‌دهد. چهار سال پس از گرفتن این عکس در سال ۱۹۳۷، هیتلر عملیات بارباروسا، یعنی حمله به اتحاد جماهیر شوروی را آغاز کرد.

کان در سال ۱۹۳۲ ورشکست شد. او در سال ۱۹۴۰ بلافاصله پس از اشغال فرانسه توسط نیروهای نازی درگذشت.

عکس‌ها و فیلم‌های او و عکاسانش پشت سر گذاشتند، برخی از مهم ترین تصاویر رنگی ساخته شده نامیده می‌شوند.