سن من قد نمیده...چون 59 بدنیا اومدم وقتی که 10 ساله بودم هیچی نداشتیم...با کفش ماشین بازی میکردیم...بابام کشاورز مردم بود...خونه نداشت...به اندازه خوراک که نمیریم بهش مواد غذایی می دادند...بدترین دوران زندگی ما بود..کفش نداشتم برم مدرسه کفش پلاستیکی سوراخ شده تو دو متر برف..تعجب میکنم چقدر صبور و رنج کشیده و بیحیال بودیم.....من هرچی نگاه میکنم...هرکس به جایی رسیده بعد انقلاب بوده...انقلاب بد نبود..مجریان نامردی کردند...
الان دقیقا پول خونه و زمین برا مردم بدبخت مثل همون روزها شده....اصلا فقیر همیشه فقیره...اونوقت هم همین پول را کسی نداشت...ما هم نداشتیم...چون پدران و جد و گذشتگان ما هم نداشتن.و الا چطور خونه نداشتن..نمیدونم چطور زندگی می کردن...و الا چطور نباید پدر ما هم وارث ملک و زمین می شد..ند...
الان شرایط سخت شده ولی همه چی هست...هرخونه ای افرادش یه ماشین سواره.....مشکلات هست..ولی باور کنیم اصلا قابل مقایسه با اون روزها نیست...
