امام باقر علیه السلام
إنَّ المُؤمِنَ مَعنِيٌّ بِمُجاهَدَةِ نَفسِهِ لِيَغلِبَها عَلى هَواها، فَمَرَّةً يُقيمُ أوَدَها ويُخالِفُ هَواها في مَحَبَّةِ اللّهِ، ومَرَّةً تَصرَعُهُ نَفسُهُ فَيَتَّبِعُ هَواها فَيَنعَشُهُ اللّهُ فَيَنتَعِشُ، ويُقيلُ اللّهُ عَثرَتَهُ فَيَتَذَكَّرُ...
مؤمن، همواره در كار مبارزه با نفْس خويش است تا بر هَوَس آن، چيره آيد. گاه نفْس خود را از كژى [و انحراف] به راستى مى‌آورد و در راه محبّت خدا، با هواى نفس، مخالفت مى‌ورزد. گاه نفْسش او را بر زمين مى‌افكنَد و در نتيجه، پيرو هوس آن مى‌گردد؛ امّا خداوند، دستش را مى‌گيرد و بر مى‌خيزد، و خدا، لغزش او را مى‌بخشد و مؤمن، به خود مى‌آيد. ...
تحف العقول : ص ٢٨٤
