خبرگزاری مهر -گروه استان‌ها: همزمان با دوازدهمین روز از ماه محرم مهمترین آئین مذهبی مردمان دشت ورامین با عنوان «بنی اسد» و حرکت نمادین کاروان اسرای کربلا برگزار می‌شود، این آئین که در رثای مظلومیت خاندان امام حسین (ع) و یاران باوفای آن حضرت است قدمتی ۵۰۰ ساله دارد و در آن هیأت‌های عزاداری و نیز مردم مؤمن و مذهبی شهرستان‌های ورامین، پیشوا، قرچک و پاکدشت، در قالب دسته‌های سینه زنی و با لباس‌های عربی، بستن نقاب و شال های سبز به سوی امام زاده جعفر (ع) پیشوا حرکت می‌کنند و به طور نمادین پیکر شهدای کربلا را در صحن امام زاده به حالت تشییع حمل و سپس دفن می‌کنند.
کار متولیان برگزاری آئین «بنی اسد» از ۳ ماه مانده به ماه محرم آغاز می‌شود
محمدرضا تاجیک، پژوهشگر و ورامین شناس در گفتگو با خبرنگار مهر، در خصوص برگزاری «حرکت نمادین کاروان اسرای کربلا» در ورامین اظهار داشت: این آئین با هدف نمایش گوشه‌هایی از تاریخ اسلام و وقایع روز عاشورا در سال ۶۱ هجری قمری و حوادث پس از آن، از جمله عزیمت اسرا از کربلا به کوفه و شام اجرا می‌شود.
پژوهشگر ورامین شناس افزود: بزرگترین آئین نمایشی کاروان اسرای کربلا در کشور و باشکوه‌ترین آئین مذهبی استان تهران با حضور ده‌ها هزار نفری عزاداران است که از محرم سال ۱۳۸۱ هجری شمسی، هر ساله در بعدازظهر روز دوازدهم ماه محرم که در تاریخ معروف به روز سوم امام، روز «بنی اسد» و روز تشییع و خاکسپاری شهدای این واقعه توسط جوانان طایفه بنی اسد است که در شهر ورامین به حرکت در می‌آید.
تاجیک با بیان اینکه کار متولیان این آئین، هرساله، از سه ماه مانده به ماه محرم آغاز و تهیه ماکت‌های مورد نیاز، اندازه گیری و دوخت لباس‌های عوامل جدید و تعمیر لباس‌های سال قبل، تست گریم عوامل نمایش و تعزیه، تهیه اسبان و شترها و ملزومات آن، بازخوانی نقش‌ها و حرکات نمایشی و دیگر فعالیت‌های تدارکاتی آن برنامه ریزی و پیگیری می‌شود عنوان داشت: از صبح روز دوازدهم محرم، حدود ۴۷۰ نفر از عوامل اجرایی و هنرمندان بومی این آئین از جمله حاملان ۱۸ سر بریده روی نیزه‌ها، ۸۴ زن و بچه اسیر پیاده و یا شتر سوار، ۲۰۰ نفر از سپاهیان اشقیاء پیاده و اسب سوار، ۸۰ رأس اسب و ۴۰ نفر شتر، ۷۰ نفر از افراد قبیله بنی اسد با حمل بدن‌های شهدا و … با مشایعت این کاروان، حرکت خود را از ساعت ۱۴ بعد از ظهر از میدان علامه قطب الدین رازی ورامینی آغاز می‌کند.
وی بیان داشت: جمعیتی از پیش قراولان در این کاروان از جلو و اسرا پشت سر آنها به حرکت در می‌آیند و در راه، عزاداران سوگوار از سراسر محلات و کوچه‌ها خود را به خیابان‌های محل عبور این کاروان می‌رسانند تا تماشاگر آن باشند و کاروان پس از طی مسافتی حدود ۴ کیلومتر و گذر از خیابان‌های ۱۵ خرداد، میدان امام خمینی (ره) و خیابان شهدا، درحالیکه عزاداران در دو طرف خیابان با نظمی خاص و گونه‌هایی پر از اشک نظاره گر حرکت آن هستند، نهایتاً پس از حدود ۳ ساعت حرکت، با استقبال دیگر مردمان عزادار که ناله سوزناک یا حسین (ع) و یا زینب (س) سر می‌دهند، وارد میدان امام حسین (ع) این شهر می‌شود و در ادامه با رسیدن دیگر جمعیت عزادار طول مسیر به جمعیت حاضر در این میدان، گروه نمایشی با همراهی مداحان برجسته بومی اقدام به اجرای نمایش تعزیه یکی از مجالس مذهبی مصیبت بار واقعه عاشورا می‌نمایند.
شهدای قیام مردمی ۱۵ خرداد بسیار مظلوم هستند
مهدی مقاری، روزنامه نگار و فعال رسانه‌ای در خصوص برگزاری این آئین و ارتباط قوی آن با انقلاب اسلامی گفت: یکی از این برنامه‌های به شدت تأثیرگذار، در پیشوا اجرای آئین تعزیه «بنی اسد» در ظهر روز دوازدهم محرم است که بیش از پنج قرن از اجرای مداوم و مستمر آن می‌گذرد.
مقاری افزود: حدود ۶۰ سال پیش و در دوران حکومت ستمشاهی پهلوی، واقعه‌ای رقم خورد که این مراسم را بیش از همیشه نمایان و اثرگذار کرد، دستگیری حضرت امام خمینی (ره) و رسیدن خبر آن به اکثر شهرهای مذهبی کشور و خروش اسلامی و شیعی پیروان و مقلدان آن مرجع دینی سبب شد تا در اکثر شهرها، مردم به میدان آمده و خواستار رهایی حضرت امام (ره) از چنگال دژخیمان پهلوی شوند.
وی عنوان داشت: مردم پیشوا در روز چهارشنبه ۱۲ محرم ۱۳۸۳ قمری برابر با ۱۵ خرداد ۱۳۴۲ شمسی در قبل و حین اجرای این مراسم معنوی شنونده خبر تلخ دستگیری مرجع تقلید خود شدند که عرق دینی آنها باعث شد پیشوا و حرم مطهر حضرت امامزاده جعفر بن موسی الکاظم (ع) تبدیل به یکی از اصلی‌ترین کانون‌های کفن پوشی مردم ایران در روز تاریخی و مؤثر ۱۵ خرداد گردد؛ مردمی که غسل شهادت کرده، داس در دست برای رهایی مرجع تقلید خود راه تهران را پیش گرفته در میانه راه، مردم ورامین و روستاهای اطراف را کنار خود دیده ولی هیچگاه به تهران نرسیده و در نیمه راه (باقرآباد) خون سرخشان سنگفرش خیابان شد، ولی صدای آنها برای همیشه در گوش تاریخ فریادی بلند شد که همگان آن را شنیدند و جرقه‌ای بزرگ به وسعت تغییر ضوابط و قوانین مرسوم دیپلماسی پوشالی دنیا و فروپاشی سلطنتی ۲۵۰۰ ساله در ایران شد.
شهدای این قیام مردمی بسیار مظلوم هستند ولی صدای آنها مبنی بر حمایت از مرجعیت و زمان شناسی برای همیشه در پژواک پرپیچ و خم دالان‌های تاریخ شنیده خواهد شد به شرطی که ما بخواهیم آن را بشنویم و یاریگر مقتدا و رهبر خویش باشیم.
