رییس سیاسی سال‌های دور سازمان تربیت‌بدنی و کمیته‌ملی المپیک مهم‌ترین اتفاقات شش سال حضورش در سطح ارشد ورزش کشور را بازگو کرد؛ از روابط صمیمی‌اش با رییس جمهور گرفته تا مشکلاتش با نخست‌وزیر وقت که در نهایت منجر به دو بار استعفای او شده است.
به گزارش ایسنا، حسن غفوری‌فرد سیاست‌مدار ایرانی که دارای مدرک دکترای فیزیک ذرات هسته‌ای از دانشگاه کانزاس ایالات متحده آمریکا است که سابقه ۲ سال ریاست در کمیته‌ملی المپیک طی سال‌های ۶۳ تا ۶۵ و ریاست سازمان تربیت‌بدنی طی سال‌های ۶۸ تا ۷۲ را در کارنامه دارد. وی در طول این گفت‌وگو از اختلاف با میرحسین موسوی در طول دوران ریاست کمیته ملی المپیک و روابط حسنه با مرحوم هاشمی‌رفسنجانی در مدت ریاست سازمان تربیت‌بدنی گفت. وی همچنین به ملاقاتش با فیدل کاسترو رهبر انقلاب کوبا و حضور محمدعلی کلی و سامارانش در ایران اشاره کرد. پیشنهاد نجومی عربستان به علی پروین و تقاضای هاشمی رفسنجانی از سرمربی آن زمان تیم‌ملی فوتبال ایران تنها بخش کوتاهی از دیگر مواردی بود که در این گفت‌وگو مطرح شد.
در ادامه مشروح کامل گفت‌وگوی ایسنا با حسن غفوری فرد آمده است:
به طور کلی اطلاعات بسیار کمی در مورد زندگی شخصی شما و فعالیت‌هایتان در حوزه ورزش وجود دارد، در مورد خود و خانواده‌تان بگویید.
بنده فرزند سوم یک خانواده شش نفره و اولین نفری بودم که به دانشگاه رفتم. زمانی که موفق شدم به ژاپن بروم یا در در آمریکا حضور پیدا کنم همزمان کار و تدریس می‌کردم. خانواده ما از نظر درآمدی یک خانواده متوسط به شمار می‌رفت که در مرکز تهران زندگی می‌کردیم. پدرم کارگر روزمزد بود، خیاطی می‌کرد و لباس نظامی می‌دوخت و تا آخرین روز زندگی‌اش نیز کارگر بود و در نهایت سکته و فوت کرد. می‌خواهم بگویم از یک خانواده پولدار نبودم که موفق شوم به آمریکا بروم. من نه تنها پولی با خود به آمریکا نبردم بلکه برای خانواده نیز پول فرستادم. دو پسر و دو دختر دارم، یکی از پسرانم خارج از ایران زندگی می‌کند و دختر بزرگترم استاد تمام دانشگاه شهید بهشتی و اولین متخصص ژنتیک در ایران است و بیش از ۵۰۰ مقاله علمی دارد. دختر دومم نیز پزشک متخصص و پسر دیگرم نیز مهندس صنایع است. پسران و دخترانم همگی ازدواج کرده‌اند و خدا چهار نوه نیز به بنده هدیه کرده است و ان‌شاءالله یک نوه دیگر به جمع آن‌ها اضافه خواهد شد.
بنده از پنج سالگی به برق علاقمند بودم و از همان زمان که یاد دارم کار می‌کردم حتی در مراسم عروسی امور مربوط به برق مراسم را انجام می‌دادم. علاقمند هستم که نوه‌هایم به فعالیت‌های علمی مشغول شوند. به شخصه دنبال پول درآوردن نبودم و همواره زندگی ساده معلمی را ترجیح داده‌ام و به فرزندانم توصیه کردم روی درس و تحصیل تمرکز کنند، البته به ورزش بسیار علاقمند بودم و فرزندانم از همان دوران کودکی به طور کامل شنا کردن را بلد بودند و حتی دخترانم در دریا شنا می‌کردند. هرگز به آن‌ها چیزی را تحمیل نکردم و هر کاری که خودشان دوست داشتند در مسیر رسیدن به آن‌مورد حمایتم قرار گرفتند.
شما بیشتر به عنوان چهره‌ای سیاسی شناخته می‌شوید تا چهره‌ای ورزشی با این وجود سابقه ریاست کمیته‌ملی المپیک و ریاست سازمان تربیت‌بدنی را در کارنامه دارید، در این رابطه توضیح دهید و بگویید چه شد در سطح ارشد مدیریت ورزش کشور مشغول به فعالیت شدید؟
بنده بیشتر به عنوان چهره‌ای علمی و سیاسی شناخته شدم و نه چهره‌ای ورزشی، البته علاقمندان و مخاطبان حق دارند چنین تصوری داشته باشند چرا که بیشتر مقالاتم مربوط به حوزه علمی است و به عنوان استاد تمام دانشگاه امیرکبیر مشغول به فعالیت هستم. یک لیسانس و سه فوق لیسانس در ایران ژاپن و آمریکا به دست آوردم و دکترای فیزیک هسته‌ای از آمریکا هستم و برای اولین بار چندین دوره دکترا در رشته برق، آینده‌پژوهی، مخابرات و...در ایران ایجاد کردم.
از نظر سیاسی بنده استاندار بزرگترین استان کشور یعنی خراسان بودم که در حال حاضر به سه استان تبدیل شده است. چهار دوره به عنوان نماینده مجلس شورای اسلامی انتخاب شدم که مربوط به دوره‌های اول، پنجم، هفتم و هشتم است. به عنوان معاون رئیس جمهور و وزیر نیرو فعالیت کردم و علاوه بر این، مشاور دو رئیس جمهور بودم و به عنوان بنیانگذار خانه احزاب در ایران نیز فعالیت کردم و در حال حاضر نیز دبیرکل جامعه اسلامی ورزشکاران هستم. همچنین از نظر سیاسی قبل از انقلاب به زندان رفتم، بنابراین بسیاری حق دارند که بیشتر وجه سیاسی کارنامه بنده را پررنگ ببینند.
در حوزه ورزش اما باید بگویم در چندین رشته ورزشی به شخصه فعالیت داشتم. والیبال، فوتبال و کشتی از مهم‌ترین رشته‌هایی است که تا دوران جوانی آن‌ها را دنبال کردم و در رشته کشتی آزاد و فرنگی در دانشگاه اول شدم. در رشته شنا نیز از بندر خمیر تا جزیره قشم را شنا کردم؛ مسابقه‌ای در رشته شنای ماراتن برگزار شد و چند هزار نفر در این تورنمنت شرکت کردند که بسیاری از آن‌ها موفق نشدند کار را به پایان برسانند و با قایق به ساحل بازگردانده شدند. تا جایی که به یاد دارم تنها سه نفر توانستیم به خط پایان برسیم که شامل بنده، آقایان میرسلیم و حسینی بود که در حوزه قهرمانی شنا فعالیت می‌کرد و به عنوان قهرمان شنا شناخته می‌شد، بودیم. در رشته پینگ‌پنگ نیز در ژاپن موفق به کسب مدال شدم و در دو و میدانی نیز زمانی که سرباز بودم در رشته ۲۵۰۰ متر قهرمان دانشگاه‌های نظامی شدم. جالب است بدانید که طول سد کرج را با یک پا که چندین کیلومتر است اسکی کردم، بنابراین بنده با ورزش نا آشنا نبودم.
در مورد حضورتان به عنوان رئیس کمیته ملی المپیک بگویید؛ چه شد به یک‌باره از وزارت نیرو و در شرایطی که به عنوان وزیر نیرو فعالیت می‌کردید به حوزه ورزش آمدید و به عنوان رئیس کمیته ملی المپیک انتخاب شدید؟
سال ۱۳۶۰ وزیر نیرو بودم، آن زمان میرحسین موسوی به عنوان نخست وزیر فعالیت می‌کرد و از بنده درخواست کرد به کمیته ملی المپیک بروم. متاسفانه شرایط به گونه‌ای بود که هیچ‌کس حاضر نمی شد به کمیته ملی المپیک برود و در حوزه ورزش فعالیت کند اما در نهایت میرحسین موسوی به عنوان نخست‌وزیر با تشویق بنده باعث شد در این عنوان فعالیت خود را آغاز کنم و در نهایت از سال ۶۳ تا ۶۵ به عنوان رئیس کمیته ملی المپیک انتخاب شدم.
همان زمان که بنده وزیر نیرو بودم مسئولان مملکت در آن برهه زمانی قصد داشتند به ورزشی ایران شخصیت ببخشند و شرایط آن را نسبت به گذشته تغییر دهند تا از وجهه مطلوبی بین مردم برخوردار شود. ورزش به عنوان یک ضد ارزش به شمار می‌آمد که در ادامه بیشتر به آن خواهم پرداخت، بنابراین از بنده درخواست شد تا در آن مقطع زمانی به عنوان رئیس کمیته ملی المپیک مشغول به فعالیت شوم؛ تمام تشکیلات کمیته‌ملی المپیک شامل یک خانه ۲۰۰ متری بود که در کوچه پس کوچه‌های خیابان مفتح وجود داشت، یک اتاق ۱۲ متری برای رئیس کمیته‌ملی المپیک در نظر گرفته بودند و صرفا با یک تلفن‌چی و یک رئیس دفتر، اداره می‌شد.
کمیته‌ملی المپیک از بودجه ای برخوردار نبود و بهرام افشارزاده، دبیرکل کمیته ملی المپیک بود. فرد دیگری نیز به نام شهید سعیدی در کمیته ملی المپیک حضور داشت که امور دفتری را انجام می‌داد. آن زمان به بنده می گفتند حضور شما در کمیته ملی المپیک به منزله تحقیر کردن شما است، این مسئله به دلیل کم ارزش بودن ورزش در آن دوره زمانی در کشور تلقی می‌شد و شرایط بسیار غیر عادی بود. افراد از حضور در ورزش واهمه داشتند و به هر حال کار خود را در چنین فضایی آغاز کردم و سعی داشتم تغییراتی را در ورزش ایران ایجاد کنم.
حکم رئیس کمیته ملی المپیک را نخست وزیر امضا می‌کرد و میرحسین موسوی به بنده اعلام کرد یکی از اهداف ما توسعه روابط بین الملل حوزه ورزش است. قبل از بنده در کمیته ملی المپیک شاه حسینی از مبارزان قدیمی و عضو جبهه ملی بود و بعد از وی نیز داوودی که خودش نیز قهرمان کشتی بود به عنوان رئیس کمیته ملی المپیک فعالیت کرد.
