خشم فروخورده چیست؟
خشم سرکوب شده خشمی است که ناخواسته برای اجتناب از احساسات ناراحت‌کننده انکار می‌شود. افرادی که با خشم فروخورده دست‌وپنجه نرم می‌کنند بیشتر مواقع می‌گویند: «من هرگز عصبانی نمی‌شم!» و دلیل حرفشان این است که از خشم خود بی‌خبرند.
علل و محرک‌های خشم فروخورده
خشم فروخورده می‌تواند به دلایل زیادی رخ بدهد، اما آسیب‌های روانی دوران کودکی شایع‌ترین علل این نوع خشم محسوب می‌شوند. پس از آسیب‌دیدن، بسیاری از افراد احساس سردرگمی، غم یا شرم می‌کنند و خود را به‌خاطر آن اتفاق سرزنش می‌کنند و این منجر به خشم پنهان یا سرکوب‌شده می‌شود. هنجارهای فرهنگی نیز بر چگونگی یادگیری ابراز خشم تأثیرگذارند.
با وجود این، باز هم دلیل قطعی این پدیده مشخص نیست و بسیاری از عوامل ژنتیکی و محیطی می‌توانند در نحوه بیان و پردازش احساسات افراد نقش داشته باشند.
برخی از شایع‌ترین علل و محرک‌های خشم سرکوب شده عبارت‌اند از:
- طردشدن به‌دلیل ابراز خشم در گذشته؛
- داشتن تمایلات کمال‌گرایانه یا روان‌رنجور؛
- مقابله با بیماری‌های روانی مانند افسردگی، اضطراب یا اختلال استرس پس از سانحه؛
- مصرف مواد مخدر یا الکل؛
- تجربه ترومای مزمن؛
- برخی از شرایط پزشکی مانند آسیب تروماتیک مغزی؛
- هوش هیجانی پایین؛
- شرم‌زدگی شدید.
نشانه‌های خشم فروخورده
خشم سرکوب شده می‌تواند به شکل‌های مختلفی بروز کند و باعث ایجاد تغییرات ظریف در احساس، تفکر و رفتار فرد شود. برخی از افراد تا وقتی عصبانیتشان شدید نشود یا تا وقتی کسی آنها را سرزنش نکند متوجه این تغییرات نمی‌شوند. بسیاری از افرادی که خشمشان را سرکوب می‌کنند، نشانه‌های اولیه خشم مانند افزایش ضربان قلب، افزایش فشار خون، تنش و بی‌قراری را از دست می‌دهند.
افرادی که خشمشان را سرکوب می‌کنند، بیشتر مواقع که متهم به عصبانیت می‌شوند حالت تدافعی به خود می‌گیرند و نمی‌خواهند به آن اعتراف کنند. این حالت تدافعی پذیرش و تشخیص خشم را برای آنها سخت‌تر می‌کند و باعث می‌شود خشمشان را نادیده بگیرند یا آن را انکار کنند.
نشانه‌های دیگر خشم سرکوب شده عبارت‌اند از:
- احساس گناه هنگام عصبانیت؛
- تنش عضلانی مزمن یا سردرد؛
- مشکل در تعیین حدومرز یا نه‌گفتن؛
- استرس یا اضطراب مزمن و شدید؛
- داشتن افکار منفی یا خودانتقادی مکرر؛
- گوشه‌‌گیری و دوری از افراد در هنگام ناراحتی؛
- احساس حسادت یا رنجش در ارتباط با دیگران؛
- حالت تدافعی هنگام متهم‌‌شدن به عصبانیت؛
- احساس نیاز به کنترل بسیاری از چیزها در زندگی؛
- منفعل یا پرخاشگربودن هنگام تعامل با دیگران؛
- حواس‌‌پرتی بیش از حد برای کنارآمدن با احساسات دشوار؛
- نادیده‌گرفتن چیزهای آزاردهنده یا ناراحت‌کننده.
