هنگامی که با لنز می‌خوابید، خطر عفونت چشم افزایش چشمگیری می‌یابد. در موارد شدید، این عفونت‌ها می‌توانند باعث آسیب دائمی به قرنیه و نابینایی شوند. در ادامه، چند نوع از التهاب‌های ناشی از خوابیدن با لنز را بررسی می‌کنیم.
۱. التهاب باکتریایی قرنیه
اگر التهاب باکتریایی قرنیه (Bacterial Keratitis) درمان نشود، ممکن است موجب شود فرد میزانی از بینایی خود یا تمام آن را از دست بدهد. گذاشتن لنز خطر ابتلا به این عفونت را بیشتر می‌کند، مخصوصا اگر لنزها موقع خواب نیز در چشم باشند.
عفونت باکتریایی به‌سبب باکتری‌های مختلفی ایجاد می‌شود، مثلا سودوموناس آئروژینوزا (Pseudomonas aeruginosa) و استافیلوکوکوس آرئوس (Staphylococcus aureus) که در خاک، آب و حتی بدن شما پیدا می‌شوند.
التهاب باکتریایی قرنیه هنگامی رخ می‌دهد که باکتری از طریق انگشتان شما هنگام گذاشتن یا خارج‌کردن لنز، لنزتان را آلوده می‌کند. همچنین اگر لنز را به‌خوبی تمیز و ضدعفونی نکنید، ممکن است عفونت از خود لنز یا جلد آن منتقل شود. شستن لنز با آب به‌جای محلول مخصوص لنز نیز خطر التهاب باکتریایی قرنیه را افزایش می‌دهد.
۲. التهاب قرنیه ناشی از آکانتامیب
التهاب قرنیه ناشی از آکانتامیب یا التهاب قرنیه به‌دلیل عفونت ناشی از آمیب می‌تواند به ازدست‌دادن بینایی یا کوری منجر شود. این نوع عفونت به‌سبب ارگانیسم‌های تک‌سلولی کوچکی به‌نام آکانتامیب ایجاد می‌شود. این تک‌سلولی‌ها در منابع طبیعی آب، خاک، آب تصفیه‌شده، سیستم‌های گرمایشی و سرمایشی و جکوزی‌ها وجود دارند.
استفاده از لنز خطر ابتلا به عفونت قرنیه ناشی از آنکاتامیب را افزایش می‌دهد. ۸۵درصد افرادی که دچار این عفونت می‌شوند، از لنز استفاده می‌کنند. رعایت‌نکردن بهداشت لنز از جمله شناکردن یا حمام‌رفتن با لنز، خطر این عفونت را افزایش می‌دهد. هنگامی که خراشی در چشم ایجاد شده باشد (مثلا به‌علت جراحت یا استفاده مکرر از لنز)، این نوع عفونت می‌تواند راحت‌تر از محل خراش وارد شود.
خوابیدن با لنز موجب می‌شود بیشتر در معرض التهاب قرنیه ناشی آکانتامیب باشید. استفاده از لنز باعث کاهش اکسیژن قرنیه می‌شود که توانایی قرنیه برای محافظت از خود در برابر میکروارگانیسم‌ها را کاهش می‌دهد.
۳. التهاب قرنیه قارچی
این نوع التهاب قرنیه بر اثر عفونت قارچی ایجاد می‌شود و در صورت درمان نشدن، ممکن است به کوری منجر شود. انواع قارچ‌هایی که می‌توانند به التهاب قرنیه قارچی منجر شوند عبارت‌اند از فاساریم، اسپرژیلوس، کاندیدا.
این نوع عفونت در نواحی استوایی جهان شایع‌تر است، اما امکان بروزش در هر اقلیمی وجود دارد. به‌طور کلی التهاب قرنیه قارچی با داروی ضدقارچ درمان می‌شود، اما در موارد شدید‌تر ممکن است جراحی یا پیوند قرنیه لازم باشد.
