گروهی از محققان به منظور بررسی ارتباط بین سرعت راه رفتن و عملکرد ذهن افراد مطالعه جدیدی انجام دادند. آن‌ها برای نیل بدین هدف ۱۷ هزار بزرگسال بالای ۶۵ سال را مورد ارزیابی قرار دادند. محققان با انجام بررسی‌های لازم متوجه شدند افرادی که سالانه تقریباً پنج درصد کندتر راه می‌روند و کاهش حافظه داشتند با بیشترین احتمال ابتلا به زوال عقل مواجه می‌شوند.
نتایج بررسی‌های انجام شده نشان می‌دهد که ارتباط بین سرعت راه رفتن و کاهش عملکرد ذهن ممکن است به دلیل کوچک شدن هیپوکامپ سمت راسمت مغز باشد؛ این قسمت از مغز وظیفه یادگیری، به یاد داشتن خاطرات و توانایی یافتن راه را برعهده دارد. نتایج مطالعاتی از این قبیل اهمیت راه رفتن را در ارزیابی خطر زوال عقل نشان می‌دهد.
ورزش‌های هوازی مانند پیاده‌روی سریع، دویدن، شنا و دوچرخه‌سواری می‌تواند باعث بزرگ شدن هیپوکامپ شود و بعضی از قسمت‌های حافظه را بهبود ببخشد. ابتلا به اختلال شناختی خفیف به این معنا نیست که فرد به زوال عقل مبتلا شده است، بلکه تنها ۱۰ تا ۲۰ درصد افراد ۶۵ سال و بالاتر مبتلا به اختلال شناختی خفیف در طول یک سال دچار زوال عقل می‌شوند.
