علت فراموشی و گم کردن وسایل کودکان و نحوه ی برخورد با آنها

علت فراموشی و گم کردن وسایل کودکان و نحوه ی برخورد با آنها

علت فراموشی و گم کردن وسایل کودکان و نحوه ی برخورد با آنها 

چگونه جلوی فراموشی و گم کردن وسایل کودکان را بگیریم ؟

زمان بازگشایی مدارس، هزینه ای را برای خرید کتاب، دفتر، مداد، پاک کن، ظرف غذا، بطری آب، کیف مدرسه، جامپر، کفش و ... خرج کرده اید. شما روی هر کدام نام فرزند خود را برچسب زده اید، اما آیا آنها در طول سال دوام خواهند داشت ؟ و یا گم نخواهند شد ؟

بچه ها به خاطر گم کردن چیزها در مدرسه بدنام هستند. پاک کن و مدادها ناپدید می شوند. ظروف غذا و بطری آب به خانه باز نمی گردند. کلاه ها ناپدید می شوند و کتاب ها در اتوبوس ها و سرویس ها رها می شوند.

آیا تا به حال فکر کرده اید که تا پایان یک سال تحصیلی، چه میزان پول را خرج خرید وسایل کودکتان کرده اید.

یک استراتژی ساده برای صرفه جویی در هزینه، اجتناب از جایگزینی اقلام گمشده است. اما چگونه می توانید مانع از گم کردن چیزهای بچه ها شوید؟

علت فراموشی و گم کردن وسایل کودکان در سنین مختلف

سالهای پیش دبستانی و ابتدایی

بچه های زیر هفت سال در لحظه زندگی می کنند و در ردیابی وسایل خود مشکل دارند. این به این دلیل نیست که آنها سست هستند. آنها فقط در توجه کردن تمرین نمی کنند. 

توجه مهارتی است که با رشد مغزمان بهبود می یابد. ما به عنوان والدین می توانیم به افراد کوچک کمک کنیم:

تنظیم روال های تکرار، به همه ی ما کمک می کند تا به خاطر بسپاریم. در خانه، کیف های مدرسه را هر روز در یک مکان و در یک ساعت مشخص باز کنید. برای همه چیز مکانی داشته باشید و بچه ها باد بدهید که چیزها را در جایی که به آنها تعلق دارد قرار دهند. کفش ها به جا کفشی ها برمی گردند، کتاب ها به داخل کیف برمی گردند.

کودکان خود را به کلاس مهارت بفرستید. معلمان ابتدایی برای کمک به بچه ها برای پیگیری وسایلشان به آن ها آموزش می دهند. که هر وسیله ای را در مکان خود قرار بدهند و حتی مهارت هایی که برای کودکان آن سنین لازم است را آموزش می بینند.

برای اینکه به بچه های خود مدام تکرار نکنید و آن ها را خسته کنید روی برگه ای برای آن ها یادداشت بگذارید که کارهای خود و وسایل خود را فراموش نکند.

دلیل فراموشی و گم کردن وسایل کودکان در سنین مختلف

بچه های بزرگتر

هر کودکی متفاوت است و برخی از آنها راحت تر از دیگران توجه می کنند. وقتی بچه ها بزرگتر می شوند، در ردیابی وسایلشان بهتر می شوند، اما هنوز چیزها را گم می کنند.

اگر فرزندان شما مرتباً وسایل خود را گم می کنند، این ایده ها ممکن است مؤثر واقع شوند:

موارد را دنبال کنید از فرزندتان بخواهید که روز خود را مرور کند و سعی کنید متوجه شود که چه چیزی و چگونه گم می شود. سپس برای جلوگیری از تکرار عملکرد، استراتژی هایی را در جای خود قرار دهید. این عالی است برای آنهایی که موارد مشابه را بارها و بارها گم می کنند.

به نظرتان برای درمان فراموشی و گم کردن وسایل کودکان چه کار باید بکنیم؟

به جای تحمل بار یافتن وسایل گم شده، از فرزندان خود بخواهید تا استراتژی های خود را ارائه دهند. این صحبت در خانه ماست، "ما مدام توپ فوتبال را گم می کنیم، اینطور نیست؟ به نظر شما چه کاری می توانیم انجام دهیم تا از این اتفاق جلوگیری کنیم؟

از فرزند خود می خواهم که مالکیت این مشکل را به دست بگیرد و خودش راه حل هایی بیابد. این روش شانس این را افزایش می دهد که او ادامه دهد. همچنین به او مهارت های حل مسئله و سازماندهی می آموزد که هر دو برای مراحل بعدی زندگی حیاتی هستند.

چرا کودکان وسایل خود را گم می کنند ؟

نوجوانان

وقتی بچه ها نوجوان می شوند، وسایلشان ارزشمندتر می شود. گوشی، آی پاد، حتی کفش گران و ... هستند!

نوجوانان و بزرگسالان می توانند با تمرین ذهن آگاهی، توجه خود را بهبود بخشند و وسایل خود را پیگیری کنند. ذهن آگاهی، مهارت توجه است.

وقتی حواس مان باشد، حواس پرتی ها را کاهش می دهیم و روی کاری که انجام می دهیم تمرکز می کنیم. تلفن را زمین بگذارید، صحبت نکنید، دیگر به سفر با اتوبوس به خانه فکر نکنید و به کاری که در حال حاضر انجام می دهید توجه کنید. این به مغز شما کمک می کند تا محل قرار دادن کلید یا کیف را به یاد داشته باشید. سپس می توانید به سرعت آن اطلاعات را بعداً بازیابی کنید.

تمرین تمرکز حواس، مزایایی برای نوجوانان دارد. این به کاهش استرس، بهبود خواب و بهبود شادی کمک می کند.

نکات نهایی برای سلامت عقل شما

وسوسه انگیز است که عجله کنیم و وسایلی را که فرزندانمان از دست می دهند جایگزین کنیم، اما انجام این کار به آنها اجازه نمی دهد تا نتیجه کامل اعمال خود را تجربه کنند. آنها فقط همان اشتباهات را تکرار خواهند کرد.

روانشناسان این آموزش به کودکان را پیامدهای طبیعی می نامند. اگر فرزندتان چیزی را گم کرده است، درباره عواقب آن صحبت کنید و به او کمک کنید تا تأثیر اعمال خود را درک کند.

در نهایت، بپذیرید که همه گاهی اوقات چیزهایی را از دست می دهند و فرزند شما هم تفاوتی ندارد. کمی در مورد آن فکر کنید و استرس زندگی خود را کاهش دهید.