موسیقی در لرستان مانند دیگر جوامع ایلی از اهمیت و نقش بسزایی برخوردار است. در سوگواریها، عروسی و پایكوبی ها، در ناف بری* فرزندان، مراسم مذهبی، دوشیدن شیر گوسفندان و گاوان تا كار طاقت فرسا و دشوار دروگری و جنگ آوری های دلاوران تماماً بر موسیقی استوار است. مردم لرستان ا صولاً بر این باورند كه سرود خواندن در كارهای دسته جمعی باعث تقویتشان دركار می شود از این رو هنگام كار گروهی به خواندن می پردازند. در برداشت محصول آهنگها و ریتم های ویژه ای دارند مانند دوره دوره. این آهنگ ها ساز ویژه ای ندارد. در عروسی ها و شادمانی ها ساز می زنند و رقص گروهی خواهند داشت. در مراسم سوگواری، حركت ایل، شكار، رجزخوانی در جنگ ها شب نشینی ها زیر سیاه چادرها از موسیقی خاص خود بهره می گیرند و اما سازهای متداول در لرستان به سه دسته تقسیم می شوند: زهی، بادی وضربی. سازهای زهی مانند كمانچه و تنبور، سازهای بادی مانند دوزله و سرنا و سازهای ضربی مانند تنبك یا تمك و دهل. اصولاً ترانه های لری به دو دسته تقسیم می شوند: نخست ترانه های بسیار قدیمی كه ساخته و پرداخته ذوق و تفكر سالم صحرانشینان گمنامی است كه خالق این الحان و آهنگ ها معلوم نیست و از نسل ها سینه به سینه به یادگار مانده است. دسته دوم ترانه هایی است كه به وسیله اشخاص و مخصوصاً نوازندگان محلی خلق و ابداع گردیده است. بعضی از این آهنگ ها با این كه فاقد توانی منظم از نظر پرده و نیم پرده و فراز می باشند لكن از نظر آهنگ ها و فطرت آهنگین قابل توجه اند. از ترانه های قدیمی و دلكشی كه آوازه آن مرزهای لرستان را درنوردیده و در اكثر شهرهای ایران هم هوا خواهان بسیار دارد، آهنگ معروف «دایه دایه» است كه از ترانه های حماسی و پرشور می باشد و یادآور جنگ ها و شجاعت های قوم لر است. مایه این آهنگ در ماهور گام RE ماژور و پایه و ریتم آن شش هشتم است. دومین ترانه مشهور و زیبا و حماسی لرستانیها ترانه ایست كه با آری قدم خیر شروع می شود. قدم خیر نام زنیست شجاع و بی باك كه به شكل حمایل قطار تیر می بست و تفنگ برمی داشت و در كنار برادران و همرزمانش بگاه ضرورت می جنگید. از چهره او عكسی نیز در كتابی به نام لرستان وجود است.
