🌹 ۸۹۷ - امام باقر «علیه السّلام» فرمود: رسول خدا «صلّی الله علیه و آله» در حالی که در میان چند تن از اصحابش بود فرمود: به راستی که اقامت من در بین شما برایتان مایه خیر است و جدا شدن من نیز از شما خیر شما را در بر دارد. امّا (اینکه گفتم) اقامتم در بین شما مایه خیر شماست؛ زیرا خداوند می فرماید: خداوند آنان را تا زمانی که تو در بین آنان هستی عذاب نمی کند و خداوند تا زمانی که آنان استغفار می کنند آنان را به عذاب نمی رساند(سوره توبه/۱۰۷) یعنی آنها را با شمشیر (جنگ و خونریزی) عذاب می کند (نه اینکه مانند اقوام گذشته بر آنان عذاب بفرستد) و امّا (اینکه گفتم) جدایی من از شما موجب خیر برای شماست؛ زیرا عملهای شما هر دوشنبه و پنج شنبه بر من عرضه می شود پس هر عملی از عملهای شما نیکو باشد خدای را بر آن سپاس می گویم و هر عملی بد باشد برای شما درباره آن از خداوند طلب مغفرت می کنم.
✨🌹 ۸۹۸ - «ابن اذینه» گوید: در نزد امام صادق «علیه السّلام» بودم که به ایشان عرض کردم: (مراد از مؤمنون در) گفتار خدای عزّوجلّ (چیست؟) که می فرماید: و بگو عمل کنید که به زودی خداوند و رسول او و مؤمنان عمل شما را می بینند(سوره توبه/۱۰۷) حضرت فرمود: مراد از مؤمنون ماییم و خداوند ما را قصد کرده است.
✨🌹 ۸۹۹ - «داود بن کثیر رقی» گوید: در نزد امام صادق «علیه السّلام» نشسته بودم که ناگهان ایشان بدون مقدّمه و از جانب خود آغاز سخن نمود و فرمود: ای داود! در روز پنج شنبه عملهای شما بر من عرضه می شود و من در بین اعمال تو که بر من عرضه شد دیدم که صله و رابطه با پسر عمویت را به جا آوردی و این کار تو مرا خوشحال کرد و من دانستم که این عمل تو عمر او را زودتر و سریعتر فانی می سازد و مرگش را فرا می رساند.
داود گوید: من پسر عمویی داشتم که با اهل بیت «علیهم السّلام» دشمنی داشت و فرد خبیثی بود و به من خبر رسیده بود که او و خانواده اش در وضعیّت بدی به سر می برند و من پیش از بیرون آمدن به سوی مکّه هزینه ای برای زندگی آنان قرار دادم و زمانی که به مدینه بازگشتم امام صادق «علیه السّلام» مرا از عمل خودم خبردار ساخت.
