به گزارش خبرنگار مهر، شاید ورزشکاران جانباز و معلول و عملکردشان در هیچ عرصه ای حتی پارالمپیک به اندازه المپین ها در تیررس و قابل توجه نبوده است اما موفیت های بزرگی که توسط آنها در میادین مختلف بین المللی ثبت شده هم قابل انکار نیست کمااینکه کاروان های اعزامی این ورزشکاران به بازی های پاراآسیایی و پارالمپیک همواره رقیبی انگشت نشان برای دیگر کشورها بوده و این موضوع هم در رقابت های رشته های مختلف و جدول توزیع مدال ها عیان بوده است.
در جریان بازی های پاراآسیایی و پارالمپیکی که تاکنون به ترتیب ۳ و ۹ دوره از آنها برگزار شده است کمتر روزی جالی نمایندگان ایران در مراسم توزیع مدال ها خالی بوده است. ورزشکاران اعزامی ایران به این رویداد ها نه تنها در طول برگزاری بازی ها باعث حفظ و ارتقای جایگاه ایران در جدول مدال آوران شده اند بلکه در بسیاری موارد با رکوردشکنی و ثبت اولین ها، نام ایران را پررنگ تر هم کرده اند.
نمونه این موفقیت ها در همین دو رویداد اخیر یعنی بازی های پاراآسیایی ۲۰۱۸ اندونزی و بازی های پارالمپیک ۲۰۲۰ توکیو کم دیده نشد؛ مدال باران شدن شاهین ایزدیار در مسابقات شنا بازی های پاراآسیایی، هت تریک زهرا نعمتی و ساره جوانمردی در مسابقات تیراندازی و تیروکمان توکیو، رکوردشکنی هاشمیه متقیان در رقابت های پرتاب نیزه همزمان با کسب اولین مدال طلای دوومیدانی ایران در بخش بانوان، قهرمانی بدون باخت تیم ملی والیبال نشسته در توکیو و کسب هفتمین مدال طلای پارالمپیک و .... از جمله این موفقیت ها بودند که در نهایت ارتقای کاروان های اعزامی به اندونزی و ژاپن را به موجب شدند.
در کل اینکه شور و شعفی که همین چندماه بابت مدال آوری پی در پی پارالمپین های ایران در توکیو در ورزش ایران شکل گرفت فراموش نشده است اما برخی اتفاقات اخیر نگرانی هایی را پیراموان آنها و در کل ورزش جانبازان و معلولان ایجاد شده است.
اختلافات داخلی در رشته های مختلف
پس از اتمام بازی های پارالمپیک و به دلیل در پیش بودن بازی های پاراآسیایی و همچنین رویدادهای آسیایی و جهانی در رشته های مختلف، ورزشکاران جانباز و معلول ایران پیگیر اردوهای آماده سازی خود شدند. در این میان برخی اتفاقات در جریان این اردوها و واکنش هایی که ورزشکاران نسبت به آنها داشتند، نگرانی هایی را ایجاد کرده است.
همین هفته گذشته بود که روح الله رستمی کناره گیری خود را از تیم ملی پاراوزنه برداری اعلام کرد در حالیکه او به خاطر کارنامه سنگینی که با طلای مسابقات جهانی آمریکا، مدال نقره پارالمپیک لندن و مدال طلای پارالمپیک توکیو برای خود شکل داده از امیدهای طلایی ایران در میادین آتی پاراوزنه برداری آسیا و جهان است.
پیش از آن هم اردوی تیمی مانند والیبال نشسته به خاطر داود علیپوریان، اختلاف این بازیکن با مربی اش و در نهایت حذف او از ترکیب اردونشینان با حاشیه مواجه شده بود. زهرا جوانمردی هم بعد از بازگشت از توکیو در خیلی از اردوهای تیم ملی تیراندازی شرکت نکرد و اینگونه حواشی و ابهاماتی پیرامون خود، مربی و تیمش ایجاد کرد. البته شرایط در مورد جوانمردی نسبت به زهرا نعمتی تا حد زیادی شفاف تر و امیدوارکننده تر است چون این تیرانداز در اردوی آخر به ترکیب اردونشیان ملحق شد اما زهرا نعمتی همچنان غایب بزرگ در اردوهای تیم های ملی تیروکمان و پاراتیروکمان است. این کماندار پس از پایان کارش در المپیک توکیو تا به امروز در هیچ اردویی شرکت نداشته است و اصلا مشخص نیست چه برنامه دقیقی برای آینده خود دارد.
البته که ریشه هر یک از این اختلافات به یک دلیل وصل است، رستمی از تیم ملی پاراوزنه برداری خداحافظی کرد چون متوجه شد که کادر فنی بدون توجه به شرایط جسمانی و جراحی که داشته، مصر به بازگشت زودهنگامش به اردو هستند، جوانمردی نمی تواند خود را با اردوی تیم ملی تیراندازی هماهنگ کند شاید به خاطر اینکه تمرین زیر نظر فردی که تا دو روز پیش رئیس انجمن تیراندازی بوده و تحلیل فنی به اندازه سرمربی تیم ملی ندارد، برایش سنگین است.
زهرا نعمتی هم دلیل غیبت طولانی اش در اردوها مشخص نیست اما به هر حال او برای ادامه راه طلایی اش نیازمند تمرین زیر نظر مربی طراز اول است، موضوعی که طی سال های گذشته هم متقاضی آن بود اما در هر دوره به دلیلی میسر نشد.
خطر افول و عدم پیش بینی از آینده
این مشکلات در حالی گریبانگیر ورزش جانبازان و معلولان شده که مسئولان این عرصه تا قبل از لغو بازی های پاراآسیایی و بر خلاف همیشه، هیچ رویکرد و پیش بینی دقیقی از این بازی ها نداشتند. آنها در فاصله کمتر از یک سال مانده به بازی های پارالمپیک ۲۰۲۰ ارزیابی اولیه خود از مدال آوری در توکیو را اعلام کردند و تقریبا هر دو ماه یک بار آن را بر اساس ارزیابی که از وضعیت ملی پوشان و حریفان شان داشتند، به روز رسانی می کردند اما در فاصله چهار ماه مانده بازی های پاراآسیایی که تنها دو سه روز از اعلام لغو آن می گذرد، هیچ پیش بینی از عملکرد کاروان اعزامی به هانگژو نشد.
البته در نشست های داخلی کمیته ملی پارالمپیک و جلسات مرتبط با بررسی کاروان پاراآسیایی، ارزیابی هایی در مورد وضعیت تیم ها و ورزشکاران انجام شد کمااینکه خبرنگار مهر کسب اطلاع کرده در یکی از آخرین نشست ها پیش بینی کسب ۳۶ مدال طلا شد درحالیکه کاروان ایران در بازی های پاراآسیایی اندونزی با مجموع ۱۳۶ مدال که شامل ۵۱ طلا بود به کار خود پایان داد!
به نظر می رسد عدم اطمینان از قدرت نمایی همیشگی کاروان ورزش جانبازان و معلولان بی تاثیر در این زمینه و امتناع از آینده نگری زودهنگام نبوده است، آینده ای که پُر زرق و برق بودن آن در گرو عملکرد ورزشکارانی مانند زهرا نعمتی، ساره جوانمردی، روح الله رستمی و ... است، پارالمپین هایی که سیستم متکی به توانایی شان برای مدال های جدید است اما آنها بعد از چند دوره اعزام پاراآسیایی و پارالمپیک به سطحی از توقعات و انتظارات رسیده اند که کمتر شباهتی با سال های قبل شان دارد.
حال آنکه برای این دسته ورزشکاران هم پشتوانه سازی اصولی انجام نشده است طوریکه بتوان به راحتی و بدون دغدغه ای بابت از دست رفتن مدال، دست به تغییر و جابه جایی زد.
آسیبی که لغو بازی های پاراآسیایی به ورزش پارالمپیکی ایران می زند
لغو برگزای بازی های پاراآسیایی در زمان مقرر ۱۷ تا ۲۳ مهر ماه هنوز به صورت رسمی اعلام نشده اما با توجه به لغو بازی های آسیایی، بازی های جوانان و یونیورسیاد، منتفی شدن این بازی ها هم قطعی است. این تاخیر اما آسیب بزرگی برای کاروان ورزش جانبازان و معلولان ایران خواهد بود.
در خوشبینانه ترین حالت بازی های پاراآسیایی با یک سال تعویق برگزار می شود و این یعنی بالا رفتن میانگین سنی ورزشکاران، مسئله ای که با توجه به نبود جایگزین لازم در خیلی از رشته ها و برای برخی ورزشکاران می‌تواند دردسرساز باشد.
در هر صورت اینکه امروز ورزش جانبازان و معلولان از حال و هوای همیشگی دور شده است در حالیکه این عرصه نماد موفقیت و مدال در ورزش کشور و حتی جهان است. لازم است مسئولان امروز با در نظر گرفتن رویدادهای فردا و لزوم هموار بودن مسیر پیش رو برای نتیجه گیری در آنها توجه بیشتری به وضعیت ورزشکاران، مهیا کردن شرایط لازم برای تکرار موفقیت آنها و به خصوص پشتوانه سازی برای آنها داشته باشند.
