فعلهای ژاپنی

فعلهای ژاپنی رو تقریبا میشه در 3 گروه اصلی طبقه بندی کرد.

گروه اول : فعلهایی که به U ختم میشند. این فعلها رو به اصطلاح فعلهای هم آهنگ یا Godan میگن. به مثالهای زیر توجه کنید :

hanasu = صحبت کردن
kaku = نوشتن
kiku = گوش دادن
matsu = صبر کردن
nomu = نوشیدن

گروه دوم : فعلهایی که به Iru و یا Eru ختم میشند. این فعلاهارو به اطلاح فعلهای مصوته و یا Ichidan میگن. به مثالهای زیر توجه کنید :

kiru = پوشیدن
miru = دیدن
okiru = بلند شدن
oriru = پیاده شدن
shinjiru = باور کردن
------------
akeru = باز کردن
ageru = دادن
deru = بیرون رفتن
neru = خوابیدن
taberu = خوردن

خوب در این گروه هم تعدادی استثنا وجود داره که هر چند در گروه اول هستند ولی به Iru و Eru ختم میشند :

hairu = وارد شدن
hashiru = فرار کردن
iru = نیاز داشتن
kaeru = بازگشتن
kagiru = محدود کردن
kiru = بریدن
shaberu = حرف زدن
shiru = دانستن

گروه سوم : یا بعبارت دیگر فعلهای بی قاعده . در ژاپنی فقط 2 تا فعل بی قاعده داریم : kuru = آمدن و suru = انجام دادن.
فعل suru احتمالا معمول ترین فعلی هست که در زبان ژاپنی استفاده میشه این فعل در معانی انجام دادن ، درست کردن و قیمت کردن بکار میره و با اسمهای زیادی ( که معمولا از زبانهایی مانند چینی و زبانهای غربی هستند) استفاده میشه تا اونارو به فعل تبدیل کنه. به مثالهای زیر توجه کنید :

benkyousuru = مطالعه کردن
ryokousuru = سفر کردن
yushutsusuru = صادر کردن
dansusuru = رقصیدن
shanpuusuru = موها رو با شامپو شستن