نقل قول hosinsaeidi
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
يُسَبِّـحُ لِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ الْمَلِكِ الْقُدُّوسِ الْعَزِيزِ الْحَكِيمِ﴿١﴾
به نام خدا که رحمتش بی‌اندازه است و مهربانی‌اش همیشگی
آنچه در آسمان ها و آنچه در زمین است، خدا را [به پاک بودن از هر عیب و نقصی] می ستایند، خدایی که فرمانروای هستی و بی نهایت پاکیزه و توانای شکست ناپذیر و حکیم است. (۱)
سلام
از اینکه آیه 1 سوره جمعه آیه مورد نظر شما انتخاب گردیده خوشحالم و بخشی از تفسیر بیان شده در مورد این آیه که از سخنان استاد قرائتی انتخاب شده بشرح زیر است:
شاید چهار صفتِ «الملک، القدوس، العزیز، الحکیم» در این آیه، مقدمه آیه بعد باشد که مى فرماید: «هو الّذى بعث فى الامّیّین...» اگر خداوند براى شما پیامبرى مى فرستد، به خاطر نیاز خداوند به پرستش نیست، بلکه او حاکمى منزّه و مقتدر است و بعثت انبیا بر اساس حکمت اوست که انسان را از طریق تزکیه و خودسازى و تعلیم و آموزش دین و حکمت، از ظلمات به نور برساند.
تسبیح خداوند، ریشه و اساس تمام عقاید و تفکرات صحیح اسلامى است:
توحید، بر اساس تسبیح و منزّه دانستن خداوند از شرک است. «سبحان اللّه عمّا یشرکون»
عدل، بر اساس منزّه دانستن خداوند از ظلم است. «سبحان ربّنا انّا کنّا ظالمین»
نبوّت و امامت، بر اساس تسبیح خداوند است، یعنى خداوند منزّه است از این که بشر را بدون راهنما و به حال خود واگذارد، بنابراین کسانیکه میگویند: خداوند وحى و راهنمایى نفرستاده است، در حقیقت او را به درستى نشناخته اند. «و ما قدروا اللّه حقّ قدره اذ قالوا ما انزل اللّه»
معاد، بر اساس تسبیح خداوند و منزّه دانستن او از کار عبث و بیهوده و باطل است. «ربّنا ما خلقت هذا باطلاً سبحانک»، «افحسبتم انّما خلقناکم عبثاً و انّکم الینا لا ترجعون»
آرى، اگر انسان خداوند را از هر عیب و نقص مبرّا دانست، عاشق و بنده او مى شود، از او پروا کرده و بر او توکل مى کند و روابط اجتماعى و حرکات و افعال خود را مطابق رضاى او تنظیم میکند.
