کمک مرد به همسر در امور خانه، بیانگر علاقه و محبت مرد، نسبت به خانواده است؛ در اسلام کمک به همسر در امور خانه، از فضائل یک انسان وارسته و خودساخته، برشمرده شده و بر انجام آن تاکید و سفارش فراوان شده است؛ پیامبراکرم (صلی الله علیه و آله وسلّم) خود، اول کسی بود که بیش از همه، به این امر اهتمام ورزیده و آن را در سیره عملی شان، جاری و ساری ساخته اند.
ازدواج و تشکیل خانواده و برقراری روابط سالم میان زن و شوهر و نیز والدین و اولاد، همواره از جمله اموری بوده است که مورد توجه خاص و تاکید فراوان انبیاء الهی و علی الخصوص نبی اکرم (صلی الله علیه و آله وسلّم) بوده است تا با ایجاد محفلی گرم و باصفا و سرشار از صمیمیت و محبت و مهربانی فرزندان صالح و شایسته ای پرورش یابند. از این رو در اسلام، بر روابط خوب زن و مرد، تاکید فراوان شده و هر آنچه که بر بهتر و مستحکم تر شدن آن، کمک کند، خاصه، آن عملی که از سوی خود زن و شوهر، صورت گیرد، مورد ستایش قرار گرفته و مستوجب ثوابی عظیم، قلمداد گردیده است. حتی در برخی از روایات، علاقمندی به خانواده را، به نوعی نشات گرفته از ایمان مرد قلمداد گردیده و آمده: «رجلاً یزداد فی الامر خیراً الا ازداد حباً للنساء؛ هر اندازه افراد جامعه، زنان (خانواده) خود را، بیشتر دوست بدارند، ایمانی برترخواهند داشت».
اسلام و سیره کمک در خانه
کمک مرد به همسر در امور خانه، بیانگر علاقه و محبت مرد، نسبت به خانواده است؛ در اسلام کمک به همسر در امور خانه، از فضائل یک انسان وارسته و خودساخته، برشمرده شده و بر انجام آن تاکید و سفارش فراوان شده است؛ پیامبراکرم (صلی الله علیه و آله وسلّم) خود، اول کسی بود که بیش از همه، به این امر اهتمام ورزیده و آن را در سیره عملی شان، جاری و ساری ساخته اند؛ اما متاسفانه در کتب سیره نویسان، جز چند جمله مجمل و کلی که بیشتر، از قول عایشه همسر پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) نقل گردیده، چندان بدان پرداخته نشده است.
همکاری پیامبر در امور خانه
در سیره آن بزرگوار است که با اهل خانه خود، در کار خانه، شرکت می فرمود. ایشان به دست مبارک خویش، گوسفندان را می دوشید و جامه و کفش خود را می دوخت؛ در خانه را، بر روی مراجعین می گشود و در این کار از دیگران سبقت می گرفت؛ شترانش را عقال می بست و شیرشان را می دوشید؛ خانه را جارو می کرد و چون خادمش از کار آسیاب خسته می شد، به او کمک می کرد و گندم و جو آسیاب می کرد. به حیوانات خود آب و غذا می داد و گاه، بارهای خدمتکار خسته اش را به دوش می کشید، ایشان آب وضوی شبش را، خود، آماده می کرد و کنار بستر خوابش، می برد و به دست خود گوشت برای همسرانش خرد می کرد؛ حیا مانع از آن نمی شد که حضرت، شخصاً نیازمندی های خانه خود را، از بازار تهیه نکند و بضاعت خود را با دست مبارک به منزل نبرد. در انجام امور منزل خود، شخصاً دست به کار می شد و حتی از خدمتکارانش نیز توقع و انتظاری نداشت. انس می گوید: «نه سال خدمتگزاری حضرت را کردم و هرگز یاد ندارم که در این مدت به من فرموده باشد؛ چرا فلان کار را نکردی و هرگز در کاری از من ایراد نگرفت.»
