❓مراد از معیت با امام علیه‌السلام چیست؟
يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَ كُونُوا مَعَ الصَّادِقين»
(توبه/119)
♦️ایمان و تقوی در روایات به تبعیت از اهل بیت و محبت آنها تفسیر شده است. مومن کسی است که اهل ولایت است.
امام کلمه ایمان است و ایمان ما حب الایمان است.
در روایت آمده از معصوم علیه‌السلام سوال شد که آیا حب و بغض از ایمان است؟ امام فرمودند در واقع ایمان حب و بغض است.
قرآن کریم فرموده است:
📗«وَ لكِنَّ اللَّهَ حَبَّبَ إِلَيْكُمُ الْإيمانَ وَ زَيَّنَهُ في قُلُوبِكُمْ وَ كَرَّهَ إِلَيْكُمُ الْكُفْرَ وَ الْفُسُوقَ وَ الْعِصْيان»(حجرات/7)
یعنی از نعمت های خداوند برشما این است که ایمان را دوست دارید و در نزد شما زینت داده شده است. و نیز کفر و فسوق و عصیان را در نزد شما مکروه قرار داده است.
این ایمان و کفر و فسوق و... حقیقتی دارد. حقیقت ایمان علی(ع) هستند و کفر و فسوق و عصیان دشمنان حضرت و سران مقابله با ایشان هستند.
علی(ع) کلمه ایمان است و همه وجودشان ایمان به خداست و حب الهی را بتمامه دارند. و ما هم با محبت ایشان همراه ایشان می شویم و حب ایشان در ما اثر می کند.
💠در واقع سیر ما با معیت ایشان خواهد بود. درواقع حب حضور محبوب در نزد انسان است. لذا در روایت فرمودند که نور امام مانند خورشید قلب را روشن می کنند.
پس مقام محبت نورانی شدن به نور امام است. پس ایمان حب امام است و تقوی هم چیزی جز بیرون از ولایت نرفتن نیست و التزام به آن محبت است.
یعنی گاهی محبت در عمل انسان نمی آید ولی اگر کسی به لوازم محبت ملتزم بود، در واقع همان محبت است که در وجود او جاری شده و سرایت کرده است.
در آیه مذکور خداوند به اهل ایمان دستور می دهد که تقوی رعایت کنند و با صادقین باشند. این بودن با صادقین و معیت با آنها شاید همان معنای تقوی است.
💎اما صادقین چه کسانی هستند؟ آنها کسانی اند که صدق با خدا دارند و در عبودیت صادق هستند و ذره ای از مقام بندگی خارج نمی‌شوند.
در روایات مکررا توضیح داده شده است که صادقین ائمه(ه) هستند. در واقع قرآن بیان می کند که شما سیری دارید و باید در این سیر و سلوک با ائمه(ع) همراه باشید.
این آیه دستور معیت ائمه است و البته از معیت با غیر هم نهی کرده است.
✴️بررسی مقام معیت
اما معیت یعنی چه؟ باید توجه کرد که در سیر از ما معیت و همراهی خواسته اند و البته سیر انسان فقط ظاهری نیست.
خیلی بودند که ظاهرا کنار معصوم بودند ولی راه خودشان را دنبال می کردند.
این معیت و همراهی ظلی است یعنی در سایه آنها باید قرار بگیریم؛ معیت ما با آنها ظلی است.
در طرف آنها هم البته آنها با ما هستند ولی معیت قیومیه دارند. مثلا خداوند با ما همراه است ولی نحو همراهی او خاص است؛ یعنی همراه و نگهبان است و قوام ما به اوست و اگر نباشد ما هم نیستیم. یعنی امام هم در قوام پیروان آنهاست.
🔹معیت ظلی با امام یعنی سایه امام بودن و در پرتو امام قرار گرفتن. انسان تا وقتی از خود فارغ نشده است و اراده اش تبع کسی قرار نگرفته است با کسی نیست.
انسان باید از خود کوچ کند خود را فراموش کند و از دیدن خود فارغ شود تا همراه شود. وقتی انسان برای خود حساب باز می کند معیتی در کار نخواهد بود.
دیدن نفس و توجه به خود بت پرستی است. باید خدا را دید و از خود فاصله گرفت. و البته باید توجه کرد که معیت ممکن است با معصوم باشد و یا فرد دیگر.
✅ معیت داشتن از طرف ما با امام یعنی همراهی و تبعیت و محبت داشتن و اراده خود را فانی در اراده آنها کردن. و البته از طرف مقابل هم ائمه بشکل خاصی همراه ما می شوند.
بطور مثال همه با خدا هستند ولی نحو همراهی خدا با بندگانش که مومن به او هستند نحو دیگری است. امام هم به نحو خاصی با شیعیانش همراه می شود. یعنی در وجود انسان طلوع می کند و نور او ما را فرا می گیرد.
خدا به ما اراده داده است و می توانیم اراده را با خدا و اولیاء الهی تنظیم کنیم. انسان ذیل معصوم مجبور نیست ولی می تواند تصمیم خود را تصمیم امام قرار دهد.
✍️ آیت‌الله میرباقری
#معیت_و_همراهی_امام
