✅منت خداوند متعال بر بندگانش

✅منت خداوند متعال بر بندگانش

🔻هنگامی‌که انسان صدقه می‌دهد باید مواظب باشد که این صدقه را با منت گذاشتن خراب نکند، در قرآن می‌فرماید: ای کسانیکه ایمان آوردید؛ صدقات خود را با منت و اذیت باطل نکنید.

🔹اما خدای متعال دوجا منّت گذاشته است:

🔸۱. در بعثت پیامبر(صلی‌الله‌علیه‌وآله‌)؛
👈از بزرگ‌ترین نعمت‌هایی که خداوند به بندگانش ارزانی داشته و مردم غالباً قدردان آن نبوده و ناسپاسند، نعمت بعثت انبیاء و رسولان الهی است که برای هدایت بشر مبعوث شده‌اند؛ لذا خدای متعال چون می‌بیند بندگانش این نعمت بزرگ را نادیده می‌گیرند، بر آنها منت گذاشته و می‌فرماید:
«خداوند بر مؤمنان منت نهاد [نعمت بزرگى بخشيد] هنگامى‌كه در ميان آن‌ها، پيامبرى از خودشان برانگيخت كه آيات او را بر آن‌ها بخواند و آن‌ها را پاک كند و كتاب و حكمت بياموزد، هرچند پيش از آن در گمراهى آشكارى بودند.

🔸۲. در ظهور امام زمان(علیه‌السلام)؛
این منّتی است که خداوند در آینده بر سر ما می‌گذارد.
می‌فرماید: «وَنُرِيدُ أَنْ نَمُنَّ»؛ اراده کردیم منت بگذاریم.

❓پرسش:
حال ممکن است بگویید: پس چرا خدای متعال در قرآن منّت گذاشته است؟

✍️دو جواب دارد:

🔹۱. منت برای نعمتی خیلی درشت است؛
🔹۲. منتی که خدا گذاشته، جهت جلب منفعت نبوده؛ بلکه برای ایصال منفعت است.

▫️حقیقت منّتی که ما روی سر کسی می‌گذاریم، این است که می‌خواهیم از او جلب منفعت کنیم؛ مثلاً در اِزای کمک به کسی توقع دعا داریم؛ اما خدای متعال چه نیازی به لطف ما دارد؟! هیچ نیازی ندارد.
پس اگر می‌گوید من با بعثت بر شما منت می‌گذارم، هدف دیگری را دنبال می‌کند و آن هدف این است که ما قدر بعثت را بدانیم و با قدردانستن نعمت بعثت، خودمان را به کمال برسانیم؛ یعنی نگوییم بعثت هم مثل بقیۀ نعمت‌های خداست، نه، مثل بقیه نیست. اینکه خدا منت می‌گذارد، می‌خواهد ما را بیدار کند و بگوید این نعمت را با نعمت‌های دیگر مقایسه نکنید، قدر این نعمت را بدانید.

▫️منت نعمت بعثت و ظهور امام(علیه‌السلام) را با این آیه جواب می‌دهیم:
‌می‌فرماید: «ما سَألتُکُم مِن أجرٍ فَهُوَ لَکُم»؛ یعنی نتیجۀ مزدی که از شما خواستم، به خودتان برمی‌گردد.
پس منّتی که خدا می‌گذارد، هیچ‌وقت در ازای دریافت سودی از انسان ها نیست؛ بلکه می‌خواهد سود برساند.
@abolhasanmahdavi