كرمانشاه يكي از باستاني‌ترين مناطق‌ايران است كه گفته مي شود توسط طهمورث ديوبند – پادشاه افسانه‌اي پيشداديان – ساخته شده است. كرمانشاه يكي از باستاني‌ترين شهرهاي ايران است و به همين لحاظ از نظر مكان هاي ديدني جايگاه ويژه‌اي را در بخش گردشگري كشور دارا است. از طرفي تنوع آب و هوايي و موقعيت جغرافيايي سبب جاذبه هاي طبيعي اين منطقه شده به گونه‌اي كه مجموع اين جاذبه‌هاي طبيعي و فرهنگي كرمانشاه را به صورت يكي از کانون‌هاي مهم گردشگري ايران در آورده است. زبان اهالي كرمانشاه فارسي، كردي و كرمانشاهي است و مذهب آن‌ها شيعه، سني، يهودي و آسوري است. كرمانشاه يكي از مناطق عشايري ايران محسوب مي‌شود كه نقش مهمي در اقتصاد منطقه ايفا مي‌كنند. در سال هاي اخير تعداد قابل ملاحظه‌اي از عشاير به زندگي يك جانشيني و كشاورزي اشتغال ورزيده اند كه در شهرها و به‌خصوص روستاها اسكان يافته اند. ايل كلهر و سنجابي از جمله ايل هاي مشهور كرمانشاه به شمار‌مي‌آيند . عشاير منطقه كرمانشاه به 6 دسته (ايل) كلهر، سنجابي، قلخاني، زنگنه، ذوله و زردلان ( بالوند) تقسيم مي شوند. بيش‌تر طوايف ايل سنجابي در ماهيدشت و دهستان سنجابي اسكان يافته اند و به كشاورزي مي پردازند ناحيه ييلاق ايل سنجابي شاه‌كوه و رودخانه قره سو است كه تا روانسر ادامه مي يابد. قشلاق اين ايل ناحيه اي وسيع از قصر شيرين تا نزديكي خانقين، قزل رباط و نفت شهر است. مردم ايل كلهر زمستان را در خانه هاي روستايي و تابستان را در مراتع سرسبز و خرم پيرامون روستاهاي خود زير سياه چادر ( كولا) به سر مي برند .
اشتغال عمده عشاير كرمانشاه دام‌داري و كشاورزي است و در كنار آن بافت گليم، فرش، سياه چادر، چيغ جوراب، دستكش و شال پشمي رواج دارد كه توليدات شان را در شهرهاي منطقه به خصوص كرمانشاه عرضه مي نمايند. عشاير كرمانشاه با داشتن بيش از يك ميليون راس دام قسمتي از نيازهاي استان و ساير مناطق را تامين مي كنند. اساس اقتصاد كرمانشاه بر كشاورزي، دام‌داري و صنايع استوارشده است . كرمانشاه از ديرباز به دليل موقعيت جغرافيايي خاص و نياز اهالي به لوازم و مواد اوليه زيستي مركز صنايع دستي بوده است و در بين مردم بومي، افرادي مستعد و ماهر در هر رشته پرورش يافته اند. انواع قالي و قاليچه، گليم بافي، گيوه دوزي، چيغ بافي، وسايل و لوازم چوبي، قلم‌زني، نقره كاري، مسگري، زرگري، چرم سازي، نمد مالي كوزه گري، و فلز كاري در محدوده شهرستان از رواج و رونق ديرينه برخوردار بوده و توليدات آن ها بيش‌تر به ساير نقاط ايران و خارج صادر مي‌شود
