در دهة پنجاه هيئتي از باستانشناسان انگليسي طي چند فصل در محوطة باستاني و تاريخي «غبيرا» کاوشهاي مهمي انجام داد. اين هيئت به سرپرستي دو متخصص باستانشناسي دورة اسلامي بنام هاي «گزافهروري» (G. Fehervari) و «اچ بيوار» (H. Bivar) بخشهايي از شهر مهم اسلامي غبيرا را حفاري کرد. «غبيرا» که روزگاري شهري بزرگ و معمور بوده ، در حال حاضر بعنوان شهري ويران شده و متروک در 11 کيلومتري غرب بهرامجرد و در محل تلاقي دو رودخانه چاري و غبيرا و در 70 کيلومتري جنوب کرمان واقع است. گرچه اين مکان تاريخي بيشتر بعنوان يک محوطة اسلامي شهرت دارد اما هيئت انگليسي در قسمت شمالي شهر اسلامي ، آثاري از ادوار پيش از تاريخ ، قابل مقايسه با آثار مکشوفه در «تل ابليس» و «تپة علي آباد» نيز کشف کرده است.شاخص ترين آثار شناخته شده در غبيرا متعلق به عصر سلجوقي است و به مقدار قابل توجهي اجزاء و عناصر معماري و آجر نوشته هاي حاوي علائم تزئيني و کتيبي کوفي ، همچنين اشياء سفالي و شيشه اي از قرون پنجم و ششم هجري ضمن کاوشها بدست آمده است. سکه هاي مکشوفه از دورة ساساني تا سکه هاي مسي و برنزي مربوط به آل مظفر (قرن هشتم هجري) دليل بر استمرار تمرکز و سکونت در غبيراست که حتي تا دورة صفوي و قاجار نيز ادامه داشته است
