شهر بابك از مناطق قديمي ايران است و بناي شهر آن را به بابك، پدر اردشير بابكان نسبت مي‌دهند. اردشير بابكان موسس سلسله سلاطين ساساني بوده و شهر فعلي بابك در آن زمان از توابع كرمان محسوب مي‌شده است. جغرافي‌داناني مانند اصطخري و مقدسي و ديگران از آن نام برده ولي درباره آن توضيح بيش‌تري نداده اند. حمد الله مستوفي نيز در كتاب نزهة القلوب آن را از توابع كرمان دانسته است. در كل مي توان گفت كه پيشينه تاريخي شهر بابك با جغرافياي تاريخي كرمان در هم آميخته است. مركز شهر بابك از نظر جغرافيايي در 55 درجه و 7 دقيقه درازاي خاوري و 30 درجه و 6 دقيقه‌پهناي شمالي و ارتفاع 1835 متري از سطح دريا واقع است. شهر بابك داراي چشمه سارهايي است كه معروف ترين آن ها چشمه آب بادكلنگ در جنوب و چشمه ساريج مدوار در شمال است. هم چنين رشته كاريزهاي فراواني را داراست كه نامي‌ترين آن ها كاريز نوح در باختر، كاريز هاوشك و كاريز ساداب (سهراب) در 12 كيلومتري جنوب شهر بابك هستند . كشاورزي در شهر بابک گسترش چنداني ندارد و فرآورده هاي آن گندم، جو، يونجه، چغندرقند، انگور، توت و ذرت است. مس سرچشمه در 72 كيلومتري شمال خاوري شهر بابك، كان آهنميدوك در 42 كيلومتري شمال و كان آهن چاه گز در 20 كيلومتري جنوب خاوري از معادنمهم اين منطقه به شمار مي‌آيند. قالي بافي مهم‌ترين صنعت دستي محسوب مي‌شود.
