✍️امامصادق علیه السَّلام میفرمایند:
🔥آدمی گاهی گناهی میکند و از آن پشیمان میشود و سپس کار خوبی انجام میدهد و خوشحال میگردد، به این سبب از آن حالتی که داشت (پشیمانی از گناه) دور میافتد در صورتی که اگر در همان حالت پشیمانی بود برای او بهتر از حالت سروری است که به او دست داده است.
📌مثال: کسی که گناه میکند و پشیمان است خود را بدهکار خدا میبیند، چنین کسی از خود ناراضی است و مدام در حال انجام عمل صالح است و هوس گناه دیگر در سر ندارد و اعمال صالح خود را نزد خدا بزرگ نمیبیند و از گناهان خود آسوده خاطر نیست چون نمیداند خداوند گناه او را بخشیده است یا نه؟! اما وقتی کسی کار نیکی میکند و خوشحال است خود را طلبکار از خدا حس میکند و به راحتی میتواند گناه دیگری مرتکب شود برای همین استغفار بر انسان تأکید شده است و اولیاء الله بالاترین مرتبۀ استغفار را دارند چون نوعی وَجِلَت قُلوبُهُم (هراس در دلهایشان) نیز دارند و با تقوی همیشه راه میروند و عمل میکنند. پشیمان از گناه در حال ذکر خداوند است ولی مسرور از ثواب در حال نسیان الهی است.
📚المحاسن (محمد بن خالد برقی)
✅کانال استاد قرائتی