امام علی علیه السلام :
طُوبى لِمَن ذَلَّ في نَفسِهِ ، و طابَ كَسبُهُ ، و صَلُحَت سَريرَتُهُ (سِيرَتُهُ) ، و حَسُنت خَليقَتُهُ ، و أنفَقَ الفَضلَ مِن مالِهِ ، و أمسَكَ الفَضلَ من لِسانِهِ .
خوشا آنكه خود را خوار انگاشت و درآمدى (عملى) پاك و نهادى سالم و شايسته و اخلاقى نيكو يافت و زيادى مال و ثروتش را انفاق كرد و زبانش را از زياده گويى نگه داشت.
نهج البلاغة : الحكمة ۱۲۳
