نوکرت پیر می شود
شاعررسول چهارمحالی(ساقی عطشان)
؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛
وقتی قلم نیزه و شمشیر می شود
این نوکرت بین غزل پیر می شود
ای واژه واژه غزل های عاشقی
دل هم به شعلۂ عشق درگیرمیشود
دنیا بدون تو نیرزد به ارزنی
این نوکر از همگان سیر می شود
حُب ّ تو در دلم ز ازل بود باورم
از عشق تو نوکرت شیر می شود
