نوحه عزای سید و سالار شهیدان
شاعررسول چهارمحالی(ساقی عطشان)
-------------------------------
قَد قامَت العَزا ،قَد قامَت العَزا(2)
------------------------------
حی علی العزا ، حی علی البکا
ماه غم حسین ، مظلوم کربلا
حی علی الفلاح ، در خیمه حسین
خیرالعمل تویی،خلقی به شوروشین
؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛
صدای طبل و دَمّام،صدای نوحه خوانی
صدای سنج ماتم ، صدای روضه خوانی
کتیبه و پرچم سیاه،با شعر های محتشم
خبر می ده آدما ، شده ماه محرم
؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛
پیراهنِ سیاه ، روضه ی قتلگاه
سینه زن حسین ، با اشک گاه گاه
ای تشنه بر فرات ،هستی فُلْکِ نجات
دست ما را بگیر ، در حَیات و مَمات
؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛
قتیل العبرات ، ذَبَحوکَ عَطشانا
بُنَّی می گفت مادر،قَتَلوکَ عَطشانا
سلیمان جهان،انگشت و انگشترکو
حسین جان جهان،صدپاره پیکرکو
؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛
چرا با بوریا ، شدی مهمانِ اَفلاک
علی بن حسین،جسمت سپرد برخاک
به جای زیر گلو ، رگ بُریده بوسید
به هر کجا کرد نظر ،رأس پاکت ندید
؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛
می گفت بَنی اَسد ، بابای من حسین
لب تشنه شد شهید،مولای من حسین
با نعل تازه کرد ، تشییع تن دشمنش
برنیزه سر ها ولی ،به غارت پیرهنش
؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛
شعلۂ کینۂ دشمن،خیمه بابایم سوخت
ازداغ معجر وغارت،دل عمه میسوخت
علیکن الفرار ، گفتم به وقت جسارت
اهل بیت شاه شهید ، رفته به اسارت
؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛
الشام الشام الشام ،امان از مردم شام
طعنه و زخم زبان،بر همه گشته طعام
به طشت زرمیرسد،رأس شهیدعطشان
نانجیب می زند ، با چوب خیزران
؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛
خرابه و سه ساله ، اشک و آه و ناله
دریک طبق مهمان شد،هستی سه ساله
من الذی ایتمنی ،شده ذکر خواهر من
شیب الخضیبم آمدی ، بابا تو در بر من
؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛
شاعر و ستایشگر اهل بیت کربلایی رسول چهارمحالی(ساقی عطشان)
