فرادید| "میگنگو" جزیره‌ی صخره‌ای گرد که از آب بیرون زده و با خانه‌های فلزی پوشانده شده است. جزیره میگنگو مانند لاک‌پشتی با لاک آهنی از دل آب‌های دیاچه ویکتوریا بیرون زده است.

این جزیره که از نظر جمعیت بسیار پر تراکم است تقریبا یک چهارم هکتار مساحت دارد. ساکنین جزیره در ترکیب تودرتویی از خانه‌های فلزی، کافه‌ها و یک بندر کوچک زندگی می‌کنند.

در این آلبوم تصاویری روایت‌گونه از زندگی روزمره مردم جزیره و همچنین اختلاف مرزی بین دو کشور اوگانادا و کنیا بر سر این جزیره را می‌بینید.

همچنین اخیرا ماجرای برافراشته شدن پرچم اوگانادا در این جزیره حاشیه ساز شده است که در این تصاویر از چندوچون آن باخبر می‌شوید.

این جزیره موجب کشمکش بین دو کشورِ و اوگاندا و کنیا شده است. این دو کشور حتی یکبار بر سر این اختلاف تا نزدیکی جنگ پیش رفتند. جنگی که برخی از تحلیلگران پیش بینی می کردند کوچکترین جنگ آفریقا در یک جزیره باشد.

ماهیگیران محلی در حال آماده کردن تورهای ماهیگیری. با اینکه در سال های اخیر صید در اطراف دریاچه ویکتوریا کم شده است اما انواع ماهی مثل " نیل پرچ" در اعماق آبهای مگینگو به اندازه کافی وجود دارد.

اسحاق 22 ساله با اصالت اوگاندایی ماهیگیری را از پدرش آموخته است و هرگز مدرسه نرفته. او در مورد علتش برای آمدن به این جزیره می‌گوید: دوستانم که از این جزیره به خانه بر می‌گشتند صید خوبی داشتند. من اهمیتی نمیدهم این جزیره متعلق به کدام کشور است فقط اینجا می مانم"

مرد ماهیگیر صید امروزش را داخل صندوقچه می‌گذارد. ماهیگرانی مثل "بوهینزا" با زندگی دائم در جزیره مقدار زیادی سوخت ذخیره می‌کنند و همچنین دسترسی بهتری به خریداران عمده ماهی دارند.

یک زن در حال برش زدن و تمیز کردن ماهی "نیل پرچ" در جزیره. اوایل دهه 2000 بود که جمعیت کم کم وارد جزیره شد و حضور مردم موجب توجه دولت اوگاندا به موقعیت این جزیره شد. دولت اوگانادا مامورانی را به جزیره فرسالد تا از ماهیگران مالیات بگیرند و در ازای آن از ماهی گیران در مقابل دزدان دریایی محافظت کنند. ماهیگران کنیایی از اینکه در سرزمین خودشان توسط اوگاندایی‌ها مورد حمله قرار گرفتند و از جزیره رانده شدند شکایت کردند. آنها از دولت کنیا خواستند به جزیره ماموران امنیتی بفرستد که این مساله موجب درگیری هایی بین دو کشور در سال 2009 شد.

زنی در حال پختن غذای "اگالی"؛ یک غذای محلی که از آرد ذرت تهیه می شود. مردم جزیره اکثرا غذای خود را با خرد کردن ماهی روی صخره ها، کباب کردن آنها و خشک کردن روی نرده های فلزی تهیه می کنند.

یک زن در حال نظافت کافه. بعد از درگیری های سال 2009 دو دولت اوگاندا و کنیا تصمیم گرفتند کمیسیون مشترکی برای تعیین مرزها بر اساس نقشه های سال 1920 تشکیل دهند. کمیسیون تشکیل شده به موفقیتی نرسید. اما علی رغم اینکه هیچ تصمیمی در مورد مرزها گرفته نشد عملا جزیره توسط هر دو کشور به صورت مشترک اداره می شود. این اتحادی است که خواسته های هر دو طرف را برآورده می کند.

مردم جزیره در یک کوچه دور هم جمع شده‌اند. با توجه به شکایت هایی که مردم کنیا به دولت این کشور کرده‌اند، سیاستمداران محلی کنیا، نایروبی را وادار کرده اند از "دیوان بین المللی دادگستری" بخواهد در مورد مسائل مرزی جزیره دخالت و خط مرزی تعیین کند. اما یک مقام مسئول در وزارت خارجه اوگاندا می گوید: مساله مورد مناقشه از طرف هر دو کشور نیست و از آنجایی که خطوط مرزی آشکار است نیاز به هیچ نوع جانمایی مرزی احساس نمی شود.

اینجا فضایی در جزیره است که مردم باهم داد و ستد می کنند. یک مقام محلی کنیایی می گوید: اینجا کنیا است. یک ماهیگیر مهاجر اوگاندایی با خنده می گوید " اینجا اوگانداست. امانوئل یک ماهیگیر کنیایی می گوید: من نمیدانم این جزیره متعلق به کدام کشور است، این مشکل سیاستمداران است. ما فقط می خواهیم ماهی هایمان را بفروشیم.

پرچم در حال اهتزاز کنیا در مقر دریابانی کنیا در جزیره "یوسینگو" که مشرف بر جزیره مگینگو است. یک افسر کنیایی که نخواست نامش فاش شود می گوید: آخرین آماده باش ما اواسط سپتامبر بود، وقتی که کنیا تلاش می کرد پرچم خود را در مگینگو به اهتزار درآورد. از آن موقع تا الان تنها پرچم اوگانادا افراشته می شود.

ماهیگیران قایق های خود را به سمت ساحل می‌برند. بر اساس گفته های پلیس جزیره، ماموران اوگانادایی میخواستند قدرت نمایی کنند و و با یونیرفم در سطح جزیره گشت زنی کنند. اما طرف اوگاندایی این مساله را رد می کند. به گفته یک پلیس اوگاندایی ماجرا تنها یک کشمکش کوچک بودکه به راحتی حل شده است. او می‌گوید " ما تصمیم گرفتیم فعلا پرچمی برافراشته نباشد"

مردم محلی بی توجه به تنش های سیاسی زندگی خود را می گذرانند. "بواز" یک ماهیگیر که در منطقه "سوری" در طرف کنیایی دریاچه زندگی می کند می گوید. حادثه اخیر در مورد برافراشتن پرچم ها نشان داد مقامات اوگانادا اختلافات را خیلی بیشتر از مقامات کنیایی جدی می گیرند".

منبع: گاردین

ترجمه: وب‌سایت فرادید