۲۰ نقش‌آفرینی برتر سینما در سال ۲۰۲۰

مانا حبیبی‌پور

زمان مورد نیاز برای مطالعه: ۲۵ دقیقه

فصل جوایز ۲۰۲۰ بالاخره بعد از اما و اگرهای فراوان به پایان رسید و حالا سینما دوستان آماده‌اند تا با آغوش باز به استقبال اتفاقات پیش رو بروند. سینما در یک سال گذشته با همه‌گیری کرونا شرایط سختی را گذارند و به ناچار روند تازه‌ای را طی کرد در شرایطی که کم‌کم به روزهای خوب نزدیک می‌شویم یا شاید زندگی در شرایط سخت را خوب یاد گرفتیم، وقت آن رسیده که پرونده‌ی این سال عجیب و غریب را ببندیم.

به همین بهانه نگاهی داشتیم به ۲۰ نقش‌آفرینی برتر سال ۲۰۲۰ و خبر خوشحال‌کننده اینکه علاوه بر مدعیان اصلی اسکار و گلدن گلوب، نقش‌آفرینی‌های بی‌نظیری که در این سال کم‌رمق از نگاه مخاطبان و منتقدان دور ماندند هم در این فهرست حضور دارند.

۲۰. الیزابت ماس در فیلم شرلی (Shirley)

• کارگردان: جوزفین دکر
• سایر بازیگران: مایکل اشتولبرگ، اودسا یانگ، لوگان لرمن
• امتیاز متاکریتیک به فیلم: ۷۶ از ۱۰۰
• امتیاز IMDb به فیلم: ۶.۵ از ۱۰

الیزابت ماس در سال ۲۰۲۰ به خاطر عملکرد موفقش در«مرد نامرئی» (The Invisible Man) توجه‌های بسیاری را به خود جلب کرد. فیلم فراتر از انتظار یونیورسال پیکچرز عمل کرد و نظرات مثبت منتقدان و مخاطبان را به همراه داشت. ماس ترس و سردرگمی زنی مستأصل که در موقعیتی عجیب و نامعلوم گرفتار شده را به بهترین شکل ممکن به تصویر کشید و یکی از دلایلی است که این فیلمِ علمی تخیلی ترسناک تا این حد تاثیر گذار است.

اما مرد نامرئی ایستگاه پایانی قطار موفقیت‌های ماس در سال ۲۰۲۰ نبود و او با شرلی یک بار دیگر تمام توجهات را معطوف خود کرد. شرلی به نسبت فیلم قبلی جمع‌وجور و کم مخاطب است و از ایرادهای روایی آن هم نمی‌توان گذشت اما عملکرد خوب ماس آن را به یکی از بیوگرافی‌های قابل توجه امسال تبدیل کرده است.

فیلم روایتی از زندگی شرلی جکسون نویسنده‌ی معروف آثار جنایی و ترسناکی از جمله «تسخیر شدگی خانه‌ی هیل» (The Haunting of Hill House) است. او در یکی از بن‌بست‌های زندگی‌اش گیر افتاده و نمی‌تواند اثر تازه‌ای خلق کند. در همین گیر و دار زوج جوانی به عنوان مستاجر وارد خانه بزرگ شرلی و همسرش می‌شوند و این آغاز ماجراهایی است که خلق رمان  Hangsaman را در پی دارد.

تمام ماجراهای فیلم واقعی نیست و بخش زیادی از آن ساخته و پرداخته‌ی ذهن نویسنده است و به خاطر همین نمی‌توان شرلی را یک بیوگرافی تمام‌عیار در نظر گرفت بلکه درامی است که به زندگی و شخصیت شرلی جکسون هم نیم نگاهی دارد. بازی الیزابت ماس واقعی‌ترین بخش این روایت است، او با ظرافت تمام زوایای شخصیتی شرلی را به مخاطب نشان می‌دهد. معروف است که شرلی جکسون نویسنده‌ای مردم‌گریز بود که به نوشتن اعتیاد داشت، ماس سیمای زنی عجیب و درون‌گرا و تنها را به خوبی به تصویر می‌کشد.

شرلی در رده‌ی فیلم‌های ترسناک قرار نمی‌گیرد اما عملکرد خیره‌کننده‌ی ماس در لحظاتی مخاطب را می‌ترساند و احساس مبهمی از کلافگی و سردرگمی تا پایان همراهی‌اش می‌کند. او وظیفه‌اش را به بهترین نحو ممکن به سرانجام رساند.

• ۱۰ فیلم برتر جهان به انتخاب اصغر فرهادی
• ۷ فیلم که بردن اسکار به آن‌ها ضربه زد

۱۹. مایک رایلنس در فیلم دادگاه شیکاگو هفت (The Trial of the Chicago 7)

• کارگردان: آرون سورکین
• سایر بازیگران: ساشا بارون کوهن، ادی ردمین، یحیی عبدالمتین دوم، جرمی استرانگ، جوزف گوردون لویت
• امتیاز متاکریتیک به فیلم: ۷۶ از ۱۰۰
• امتیاز IMDb به فیلم: ۷.۸ از ۱۰

دادگاه شیکاگو هفت فیلمی نیست که عموم مردم با آن ارتباط برقرار کنند اما نظرات مثبت منتقدان را به همراه داشت و در اسکار ۲۰۲۱ شش نامزدی کسب کرد که از جمله آن‌ها می‌توان به بهترین فیلم و بهترین بازیگر نقش مکمل مرد برای ساشا بارون کوهن اشاره کرد.

ترکیب بازیگران و شیمی منحصربه‌فرد در نوع خودش کم‌نظیر است و البته از نگاه منتقدان دور نماند و گروه بازیگری دادگاه شیکاگو هفت موفق به کسب جایزه‌ی انجمن بازیگران (Screen Actors Guild Awards) شد. بی‌شک گل سرسبد همه‌ی آن‌ها ساشا بارون کوهن است که در جشنواره‌های مختلف نامزد بهترین بازیگر مکمل مرد بود اما در این فهرست با احترام به او و سایر بازیگران به گزینه‌ی مهجور اما بی‌نظیری به نام مایک رایلنس خواهیم پرداخت.

دادگاه شیکاگو هفت ماجرای واقعی هفت متهم است که در سال ۱۹۶۰ برای اعتراض به جنگ ویتنام دستگیر و به جرم خرابکاری و توطئه محاکمه می‌شود. دادگاه آن‌ها یکی از پرتنش‌ترین حوادث تاریخ معاصر آمریکا است و تا صدور حکم نهایی تقریبا پنج ماه به طول می‌انجامد (البته در فیلم به دلیل محدودیت‌های زمانی از این بخش صرف‌نظر شده است).

مایک رایلنس ایفاگر نقش ویلیام کانستلر، وکیل مدافع متهمان است. نظرات جنجالی او درباره‌ی موضوعات مرتبط با عدالت اجتماعی در تاریخ آمریکا ماندگار شد و می‌توان آن‌ها را به همه‌ی دوران تعمیم داد. رایلنس با بازی بی‌نظیرش این وکیل پرشور و روشنفکر را به بهترین شکل ممکن تصویر می‌کند. سیر تحول شخصیت از مردی آرام و محترم به یک گلوله‌ی آتش، چیزی است که رایلنس به ظرافت تمام اجرا کرده است.

بازی رایلنس دقیقا به اندازه است، نقش او تحت شعاع سایر بازیگران قرار نمی‌گیرد و در عوض از شیمی ایجاد شده هوشمندانه استفاده می‌کند.

۱۸. لزلی اودوم در فیلم شبی در میامی (One Night in Miami)

• کارگردان: رجینا کینگ
• سایر بازیگران: کینگزلی بن آدیر، آلدیس هاج، الی گوری
• امتیاز متاکریتیک به فیلم: ۸۳ از ۱۰۰
• امتیاز IMDb به فیلم: ۷.۱ از ۱۰

انتخاب تنها یک نقش‌آفرینی در فیلم شبی در میامی منصفانه نیست و اجرای هر چهار بازیگر نقش‌های اصلی در کنار هم تکه‌های پازل را کامل می‌کند و این کار تیمی است که به فیلم سر و شکل می‌دهد اما چون در این فهرست با محدودیت مواجه هستیم و نمی‌توانیم تک‌تک بازی‌ها را تحلیل کنیم؛ بنابراین با احترام به سایر بازیگران لزلی اودوم را انتخاب می‌کنیم.

کاسیوس کلی (که بعد از مسلمان شدن به محمد علی کلی معروف شد) قهرمان بوکس سنگین وزن است که در ۲۶ سالگی، سانی لیستون را در مسابقه‌ای شکست و به همین مناسبت در میامی دورهمی را ترتیب می‌دهد که در آن سه دوستش یعنی مالکوم ایکس (رهبر امت اسلام)، جیم براون (بازیکن فوتبال) و سم کوک (خواننده) حضور دارند.

دورهمی این شخصیت‌های معروف که هر کدام دستی هم بر سیاست و جنبش‌های اجتماعی دارند از دید دوربین‌های خبری دور ماند اما محتوای آن تحول عظیمی در شخصیت هر چهار نفر و البته وضعیت حقوق مدنی سیاه‌پوستان آمریکا ایجاد کرد.

لزلی اودوم نقش سم کوک خواننده‌ی افسانه‌ای را بازی می‌کند. ایفای نقش شخصیت‌های حقیقی و تاثیر گذار آن هم در فیلمی شبیه شبی در میامی که در یک لوکیشن می‌گذرد، به خودی خود دشوار است اما لزلی با ظرافت تمام از پس ایفای نقش این خواننده‌ی خوش‌خلق برآمده. او پیش‌تر در اجرای تلویزیونی تئاتر «همیلتون» (Hamilton) به کارگردانی توماس کیل، درخشان ظاهر شد و نشان داد توانایی ایفای نقش‌های دشوار را دارد.

۱۷. ماریا باکالوا در فیلم بورات ۲ (Borat Subsequent Moviefilm)

• کارگردان: لری چارلز
• سایر بازیگران: ساشا بارون کوهن، تام هنکس، دنی پاپسکو، میروسلاو تولج، ریتا ویلسون
• امتیاز متاکریتیک به فیلم: ۶۸ از ۱۰۰
• امتیاز IMDb به فیلم: ۶.۸ از ۱۰

«بورات» (Borat) کمدی تندوتیزی به نویسندگی ساشا بارون کوهن که خودش هم ایفای نقش اول را بر عهده داشت در سال ۲۰۰۶ ساخته شد و جنجال‌های بسیاری به پا کرد اما مورد توجه مخاطبان و منتقدان قرار گرفت. کوهن برای ایفای نقش بورات برنده‌ی جایزه‌ی گلدن گلوب بهترین بازیگر فیلم موزیکال شد.

داستان فیلم درباره‌ی یک گزارشگر قزاق به نام بورات است که مامور می‌شود به آمریکا سفر و مستندی از وضع زندگی مردم تهیه کند. او در این سفرِ عجیب عاشق یک بازیگر می‌شود و برای رسیدن به او ماجراهای بانمکی را خلق می‌کند. شخصیت بورات در کنار حماقت ذاتی‌اش به وضعیت سیاسی و اجتماعی موجود کنایه‌هایی می‌زند، کنایه‌هایی که در این سال‌ها جنجال‌های زیادی به پا کرد و اتهاماتی نظیر یهودی‌ستیزی، همجنسگرا ستیزی و … هم به آن وارد شد. جالب است بدانید نمایش این فیلم در بسیاری از کشورهای عربی و روسیه ممنوع اعلام شد.

۱۴ سال پس از اکران این فیلم جنجالی، قسمت دوم بورات در سکوت کامل خبری ساخته و در شرایطی که آمریکا در بحبوحه‌ی انتخابات بود اکران شد. البته قسمت دوم به‌اندازه‌ی بخش نخست شگفت‌انگیز نبود و از نظر بسیاری از منتقدان و مخاطبان یک بازگشت به عقب کامل بود اما داد جمهوری خواهان را درآورد و با واکنش‌های تندوتیز سیاستمداران طرفدار ترامپ روبه‌رو شد. یکی از دلایل ضعف قسمت دوم موضع‌گیری سیاسی آشکار و بی‌پرده‌ی کوهن بود که با تقلیل کنایه‌های ظریف به کم‌ترین حد، بورات ۲ را به فیلم تبلیغاتی دموکرات‌ها تبدیل کرد.

ماجراهای بورات ۲ چهارده سال پس از قسمت اول می‌گذرد. بورات توسط  دولت قزاقستان بخشیده شده و برای اثبات حسن نیتش باید هدیه‌ای را به سیاستمداران آمریکایی تقدیم کند. فارغ از اینکه دختر نوجوانش به صورت پنهانی با او هم‌سفر است. پس از نابود شدن هدیه، او تصمیم می‌گیرد از دخترش به عنوان پیشکش استفاده کند.

از سیاست زدگی قسمت دوم نمی‌توان چشم‌پوشی کرد. ساشا بارون کوهن هنوز هم در نقش بورات تماشایی است اما این یک بازیگر جوان است که همه‌ی معادلات را به هم می‌ریزد و فیلم را از سقوط حتمی نجات می‌دهد؛ ماریا باکالوا در نقش دختر نوجوان بورات خیره‌کننده است. او در دیوانه باری از پدرش کم نمی‌آورد و زوایای شخصیتی زنی که با انواع تبعیض‌های جنسی دست‌به‌گریبان است و فکر می‌کند روند طبیعی زندگی‌اش را طی می‌کند را به خوبی به تصویر می‌کشد. تماشای بازی این دختر جوان تجربه‌ی شگفت‌انگیزی است که نباید آن را از دست داد.

۱۶. مدس میکلسن در فیلم یک دور دیگر (Another Round)

• کارگردان: توماس وینتربرگ
• سایر بازیگران: توماس بولارسون، مائونوس میلان، لارش رانته، ماریا بونوی، سوسی ولد
• امتیاز متاکریتیک به فیلم: ۸۰ از ۱۰۰
• امتیاز IMDb به فیلم: ۷.۸ از ۱۰

یک دور دیگر از تحسین‌شده‌ترین فیلم‌های ۲۰۲۰ است که جایزه‌ی اسکار بهترین فیلم غیر انگلیسی‌زبان را از آن خود کرد. مدس میکلسن نه تنها یکی از بهترین بازیگران فیلم بود بلکه بهترین نقش‌آفرینی عمرش را داشت. میکلسن دانمارکی با حضور در بلاک باسترهایی مثل «دکتر استرنج» (Doctor Strange) و «روگ وان» (Rogue One) خود را به عنوان یک بازیگر توانمند به اثبات رساند اما وقتی در فیلم‌های جمع جور بین‌المللی حضور دارد ابعاد دیگری از توانایی‌هایش را نشان می‌دهد.

میکلسن پیش‌تر با توماس وینتربرگ در فیلم «شکار» (The Hunt) همکاری داشت و این تراژدی مالیخولیایی توجهات زیادی را به خود جلب کرد. او در یک دور دیگر نقش یک معلم تاریخ را به تصویر می‌کشد که با بحران میان‌سالی دست  پنجه نرم می‌کند و حس بی‌مصرفی تمام وجودش را فراگرفته. تا اینکه به همراه دوستانش که آن‌ها هم حال‌وروز بهتری ندارند تصمیم می‌گیرند یک فرضیه‌ی روانشناسی را امتحان کنند. طبق این فرضیه وجود مقادیر مشخص الکل در خون باعث ایجاد حس نشاط و امید می‌شود.

میکلسن با ظرافت تمام نقش یک مرد میان‌سال افسرده که به واسطه مستی به زندگی سابقش بازمی‌گردد را به بهترین شکل ممکن ایفا می‌کند. او با هوشمندی ابعاد تازه‌ای را به این شخصیت اضافه کرده و حتی شایستگی نامزدی اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد را هم داشت.

۱۵. نیکول بِهاری در فیلم خانم جونیتینث (Miss Juneteenth)

• کارگردان: چنینگ گادفری پیپلز
• سایر بازیگران: اکرون واتسون، کندریک سمپسون، الکسیس چیکاز
• امتیاز متاکریتیک به فیلم: ۷۳ از ۱۰۰
• امتیاز IMDb به فیلم: ۶.۵ از ۱۰

خانم جونیتینث روایتگر زندگی مادری مجرد (با بازی نیکول بِهاری) است که سال‌ها قبل به عنوان ملکه‌ی زیبایی انتخاب‌شده بود اما زندگی در ایده آل ترین شکل ممکن پیش نرفت و او در آستانه‌ی میان‌سالی مجبور می‌شود برای تامین معاش خانواده‌اش کارگری کند. حالا بعد از ۱۵ سال می‌خواهد دخترش را راضی به  شرکت در مسابقات ملکه‌ی زیبایی کند. اما دختر قصه ما به تحقق بخشیدن به آرزوهای مادرش علاقه‌ای ندارد و دوست دارد به عنوان یک رقصنده مشغول به کار شود.

نیکول بِهاری با بازی در سریال «اسلیپی هالو» (Sleepy Hollow) به عنوان یک ستاره‌ی تلویزیونی مطرح شد اما در خانم جونیتینث با بخش دیگری از توانایی‌های او آشنا می‌شویم. بِهاری در نقش یک زن میان‌سال که رویاهای خودش را در دخترش می‌بیند و با سرسختی تمام می‌خواهد او را به سمت آرزوهایش سوق دهد، بازی خیره‌کننده‌ای دارد. او شاید به‌اندازه‌ی سایر گزینه‌های این لیست شناخته شده نباشد اما رنج و سرگشتگی زنی ناکام را به خوبی منتقل می‌کند.

چنینگ گادفری پیپلز با فیلم‌نامه‌ی خوب و حساب‌شده‌ی خانم جونیتینث فرصت طلایی را در اختیاری بِهاری قرار داد. البته عملکرد او در فصل جوایز مورد توجه قرار نگرفت اما او با ظرافت تمام از پس نقش برآمد و بی‌شک این فیلم بهترین اثر کارنامه‌ی او است.

• ۲۵ فیلم که در اسکار ۲۰۲۲ خواهند درخشید
• جنجالی‌ترین اتفاقات جوایز اسکار در تمام دوران

۱۴. الیزا اسکنلن در فیلم دندان شیری (Babyteeth)

• کارگردان: شنون مورفی
• سایر بازیگران: توبی والاس، بن مندلسون، اسی دیویس
• امتیاز متاکریتیک به فیلم: ۷۷ از ۱۰۰
• امتیاز IMDb به فیلم: ۷.۲ از ۱۰

عمر فیلم‌هایی با موضوع بلوغ به‌اندازه‌ی صنعت سینما است، آثاری که در آن شاهد سرگشتگی شخصیت اصلی برای گذار از کودکی به بزرگ‌سالی هستیم. این دسته از فیلم‌ها معمولا از فرمول خاصی پیروی می‌کنند و داستان‌های تکراری را تحویل مخاطب می‌دهند اما دندان شیری اولین فیلم بلند شنون مورفی استرالیایی از این قاعده مستثنا است. البته داستان تا حدی کلیشه‌ای است اما نحوه‌ی پرداخت و البته نقش‌آفرینی خیره‌کننده‌ی بازیگران جوان، آن را به یکی از متفاوت‌ترین فیلم‌های ۲۰۲۰ تبدیل کرد.

داستان دندان شیری درباره‌ی دختر نوجوانی به نام میلا است که به تازگی متوجه شده سرطان دارد. او و خانواده‌اش هنوز نتوانستند حضور این مهمان ناخوانده را هضم کنند و با عواقب ناگهانی بیماری دست و پنجه نرم می‌کنند. اما میلا تلاش می‌کند در کنار همه‌ی مشکلات مثل یک نوجوان عادی زندگی کند؛ گام اول عاشق شدن است.  او به پسر جوانی به نام موزز که به مواد مخدر اعتیاد دارد علاقه‌مند می‌شود.

احتمالا الیزا اسکنلن را پیش‌تر در فیلم «زنان کوچک» (Little Women) دیده باشید. او در یک جهش شگفت‌انگیز نقش اول دندان شیری را از آن خود کرد و نشان داد در آینده حرف‌های زیادی برای گفتن دارد. اسکنلن نقش دختری نوجوانی که برای اولین بار با مقوله‌ی عشق روبه‌رو شده را به بهترین شکل ممکن تصویر می‌کند. هیجان و شوق ناشی از رویارویی با این پدیده‌ی جدید و البته عجیب و غریب در تک‌تک سکانس‌های حضور او منعکس می‌شود.

با پیشرفت فیلم کم‌کم با تغییرات اساسی شخصیت‌های جوان فیلم روبه‌رو هستیم؛ بلوغی که از طریق رابطه‌ی عاشقانه‌شان به آن رسیدند. الیزا اسکنلن از پس نمایش تحولات روحی میلا به خوبی برآمده و مخاطب را با خود همراه می‌کند.

۱۳. استنلی توچی در فیلم ابرنواختر (Supernova)

(Supernova)

• کارگردان: هری مک کویین
• سایر بازیگران: کالین فرث، جیمز دیرفوس، پیپا هیوود، سارا وودوارد
• امتیاز متاکریتیک به فیلم: ۷۳ از ۱۰۰
• امتیاز IMDb به فیلم: ۶.۷ از ۱۰

ابرنواختر درام انگلیسی آرام و جمع‌وجوری است که شاید عموم مردم با آن ارتباط برقرار نکنند اما اگر اندکی حوصله کنید و به روند آرامش زمان دهید، بی‌شک از تماشای آن لذت خواهید برد.

داستان فیلم درباره‌ی زوجی به نام‌های سم و توسکر است (با بازی کالین فرث و استنلی توچی) که تصمیم می‌گیرند قبل از اینکه زوال عقل توسکر را کاملا کیش و مات کند، برای تجدید خاطره‌ها و عوض شدن حال و هوایشان به نقاط مختلف انگلیس سفر کنند.

کالین فرث و استنلی توچی هردو بازیگران تحسین‌شده‌ای هستند و برنده‌ی جوایز سینمایی مختلفی شده‌اند. آن دو طبق معمول برای غنی شدن فیلم هر کاری که از دستشان برمی‌آید را انجام می‌دهند. همان‌طور که پیش‌تر گفتیم فیلم روند آهسته‌ای دارد اما به این معنا نیست که از تماشای نقش‌آفرینی بازیگران خسته شوید.

استنلی توچی به علت ایفای نقش مردی در آستانه‌ی زوال عقل رتبه‌ی سیزدهم فهرست ما را به خود اختصاص می‌دهد. بازی توچی بیش از حد احساسی نیست و در عوض بر واقعیت زندگی بیماران مبتلا به زوال عقل تاکید دارد و به همین خاطر تجربه نفس‌گیر، واقعی و در عین حال تاثیرگذاری است.

۱۲. چادویک بوزمن در فیلم بلک باتم مارینی (Ma Rainey’s Black Bottom)

• کارگردان: جورج سی وولف
• سایر بازیگران: وایولا دیویس، گلین ترمن، کلمن دومینگو، مایکل پاتس
• امتیاز متاکریتیک به فیلم: ۸۷ از ۱۰۰
• امتیاز IMDb به فیلم: ۷.۱ از ۱۰

چادویک بوزمن افسانه‌ای در ۲۸ آگوست در اثر ابتلا به سرطان روده درگذشت اما میراثش تا سال‌های سال باقی خواهد ماند. او بیش‌تر به خاطر ایفای نقش پلنگ سیاه در مجموعه فیلم‌های مارول شناخته می‌شود اما از نقش‌آفرینی‌هایش در فیلم‌هایی مثل «مارشال» (Marshall) و «برخیز» (Get on Up) هم نمی‌توان گذشت.

چادویک بوزمن در سال ۲۰۲۰ و پس از مرگش به معنای واقعی کلمه درخشید. او با بازی در فیلم‌های «۵ هم‌خون» (Da 5 Bloods) و بلک باتم مارینی تنها بازیگر تاریخ است که هم‌زمان در چهار رشته نامزد دریافت جایزه‌ی انجمن بازیگران (SAG) شد. هرچند بسیاری این ستایش‌ها را ادای احترامی به این بازیگر فقید تلقی می‌کنند اما به راستی شایسته‌ی این تقدیرها بود. برای رعایت انصاف به ناچار و با احترام به اجرای بی‌نظیرش در ۵ هم‌خون، بهترین بازی بوزمن در سال ۲۰۲۰ را انتخاب می‌کنیم که آن هم فیلمی نیست جز بلک باتم مارینی.

بلک باتم مارینی ماجرای ضبط قطعات یکی از معروف‌ترین خوانندگان سبک بلوز یعنی «ما» است. در بحبوحه‌ی ضبط آلبوم با گروه موسیقی و مشکلاتی که به عنوان سیاه‌پوستان آفریقایی‌تبار در جامعه‌ی نژادپرست آمریکا تحمل می‌کنند، آشنا می‌شویم. چادویک بوزمن نقش لوی نوازنده‌ی شیپور را بازی می‌کند.

لوی جوان پر شر و شور و بلندپروازی است که رویاهای بزرگی دارد اما آرزوهای او از جانب جامعه‌ی سفیدپوستان و البته دوستان هم‌نژادش نادیده گرفته می‌شود. بوزمن سیر تحول این شخصیت از پسری بی‌ملاحظه و شوخ‌وشنگ به مرد سیاه‌پوست رنج کشیده و عصیان گر را به خوبی به تصویر می‌کشد. به ویژه در سکانس درگیری، تیر خلاص را به مخاطب می‌زند و در لحظاتی نفس‌گیر از سرنوشت این مرد جوان حیرت می‌کنیم.

بازی پرشور چادویک بوزمن و وایولا دیویس از عواملی است که ریتم یکنواخت فیلم را قابل تحمل و امکان همدلی با شخصیت‌ها را در مخاطب ایجاد می‌کند. بوزمن برای ایفای نقش لوی برنده‌ی جایزه‌ی گلدن گلوب بهترین بازیگر نقش اول مرد شد و علیرغم پیش‌بینی‌ها جایزه‌ی اسکار این رشته را به آنتونی هاپکینز واگذار کرد.

۱۱. مگدالنا کولسینک در فیلم عرق (Sweat)

• کارگردان: مگنس فن هورن
• سایر بازیگران: جولیان سوئیزوزکی، الکساندرا کونیچنا، زبیگنیو زاماچوسکی
• امتیاز IMDb به فیلم: ۶.۴ از ۱۰

عرق یکی از فیلم‌های مهجور ۲۰۲۰ قرار بود برای اولین بار در جشنواره‌ی کن به نمایش درآید اما با لغو جشنواره، اکران بی سروصدایی را تجربه کرد و به همین دلیل بسیاری از منتقدان از این درام سوئدی- لهستانی غافل شدند اما با وجود همه‌ی این موارد بازیگر نقش اول فیلم در فهرست ما جا دارد.

فیلم درباره‌ی تاثیرات شبکه‌های اجتماعی بر روند طبیعی زندگی و دست و پنجه نرم کردن بسیاری از چهره‌های تاثیرگذار با انتظارات و قضاوت‌های کاربران این شبکه‌ها است. سیلویا زاژاک یک اینفلوئنسر ورزشی است . فیلم سه روز از زندگی او را به تصویر می‌کشد.

مگدالنا کولسینک با وجود اینکه به شناخته‌شدگی گزینه‌های دیگر فهرست نیست اما فشار افکار عمومی و اسپانسرها بر اینفلوئنسرهای شبکه‌های اجتماعی و خارج شدن زندگی‌شان از روند طبیعی را به بهترین شکل ممکن به تصویر کشیده است. تماشای این درام فرانسوی با موضوع تازه و به روزش را به هیچ عنوان از دست ندهید.

۱۰. برایان دنهی در فیلم ورودی‌ها (Driveways)

• کارگردان: اندرو آهن
• سایر بازیگران: کریستین ابرسول، هانگ چائو، لوکاس جی
• امتیاز متاکریتیک به فیلم: ۸۳ از ۱۰۰
• امتیاز IMDb به فیلم: ۷.۴ از ۱۰

توانایی‌های برایان دنهی ثابت شده است. این بازیگر برنده‌ی تونی در همه‌ی مدیوم‌ها درخشان است. متاسفانه در ۱۵ آوریل ۲۰۲۰ درگذشت اما آخرین فیلم او اثر آبرومندی است که نظرات مثبت منتقدان را به همراه داشت.

ورودی‌ها بالاخره در سال ۲۰۲۰ و پس از نمایش در جشنواره‌های مختلف  اکران عمومی شد. دنهی ایفاگر نقش پیرمرد تنهایی است که با پسر بچه‌ای که در همسایگی‌شان زندگی می‌کند، رابطه‌ی دوستانه‌ای برقرار می‌کند. فیلم می‌توانست نسخه‌ی دست چندمی از «گرن تورینو» (Gran Torino) با بازی کلینت ایستوود باشد اما کارگردان تصمیم می‌گیرد که تجربه‌ی متفاوتی ایجاد کند.

ورودی‌ها از فرمول مشخصی پیروی می‌کند و آن هم چیزی نیست جز رابطه‌ی میان یک فرد بالغ و کهن‌سال با یک جوان خام و تاثیری که بر یکدیگر دارند. البته این فیلم نسبت به همتاهای خود امیدوارکننده‌تر است؛ مثلا اگر گرن تورینو بارقه‌هایی از امید را به مخاطب نشان می‌داد، ورودی ها دوز زیادی از امید را به مخاطب تزریق می‌کند.

دنهی در نقش پیرمرد تنهایی که به دنبال ایجاد روابط دوستانه و تازه با همسایه‌هایش است، اجرای تماشایی دارد و نشان داد که حتی در کهن‌سالی هم به‌اندازه‌ی دوران اوجش درخشان است.

• چگونه نامزدهای اسکار ۲۰۲۱ به شخصیت‌های واقعی تبدیل شدند؟
• ۳۰ فیلم درخشان که نامزدی اسکار ۲۰۲۱ را از دست دادند

۹. هیلی بنت در فیلم بلعیدن (Swallow)

• کارگردان: کارلو میرابلا-دیویس
• سایر بازیگران: آستین استول، الیزابت مارول، دیوید راشه، دنی اوهر
• امتیاز متاکریتیک به فیلم: ۶۵ از ۱۰۰
• امتیاز IMDb به فیلم: ۶.۵ از ۱۰

اگر بخواهیم به این فیلم نگاه سطحی داشته باشیم باید بگوییم که بلعیدن داستان ترسناک و تا اندازه‌ای چندش‌آور زنی است که عادت دارد اشیای تیز را ببلعد اما ماجرا به این سادگی نیست و در واقع با یک تریلر روان‌شناختی سروکار داریم و این بازی درست و حساب‌شده‌ی هیلی بنت است که هانتر را به شخصیتی پیچیده و همدلی برانگیز تبدیل کرده است.

بیماری روانی هانتر ناشی از شرایط نابسامانی که در آن گرفتار شده. او یک شرور نیست بلکه زن ناامیدی است که به کمک احتیاج دارد.

احتمالا هیلی بنت را با نقش‌های فرعی‌اش به یاد بیاورید اما او در بلعیدن نشان می‌دهد که توانایی ایفای نقش‌های پیچیده را دارد. هیلی می‌توانست یک زن ترسناک و غیرقابل درک باشد اما بازی آرام و حساب‌شده‌ی بنت، باعث همدلی و ناراحتی مخاطب می‌شود و در تمام فیلم دنبال چاره‌ای برای حل مشکل او هستیم.

۸. وایولا دیویس در فیلم بلک باتم مارینی (Ma Rainey’s Black Bottom)

• کارگردان: جورج سی وولف
• سایر بازیگران: چادویک بوزمن، گلین ترمن، کلمن دومینگو، مایکل پاتس
• امتیاز متاکریتیک به فیلم: ۸۷ از ۱۰۰
• امتیاز IMDb به فیلم: ۷.۱ از ۱۰

درباره‌ی بلک باتم مارینی پیش‌تر صحبت کردیم و از نقش‌آفرینی تماشایی چادویک بوزمن گفتیم اما از وایولا دیویس نمی‌توان غافل شد که اگر کار تیمی حساب‌شده‌ی او و بوزمن نبود، فیلم به یکی از بهترین آثار ۲۰۲۰ تبدیل نمی‌شد.

وایولا دیویس توانایی‌هایش را با «حصارها» (Fences‎) به اثبات رسانده بود و جایزه‌ی اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل زن را هم از آن خود کرد اما بازی در نقش شخصیت معروفی مثل «ما» چالش‌برانگیز بود و البته که از پسش برآمد. او ویژگی‌های شخصیتی این زن عصبی، پرخاشگر و جدی را به خوبی به تصویر می‌کشد و خشم و بی‌پناهی که زیر نقابی از یک زن قدرتمند پنهان‌شده را به مخاطب نشان می‌دهد.

بازی دیویس در بلک باتم مارینی مورد توجه مخاطبان و منتقدان قرار گرفت و زیر سایه‌ی نام چادویک بوزمن گم نشد. از جمله موفقیت‌های او می‌توان به نامزدی اسکار بهترین بازیگر نقش اول زن اشاره کرد. در هر صورت این فیلم سکوی پرتابی برای دیویس است و احتمالا در آینده از او بیش‌تر خواهیم شنید.

۷. دلروی لیندو در فیلم ۵ هم‌خون (Da 5 Bloods)

• کارگردان: اسپایک لی
• سایر بازیگران: جاناتان میجورز، کلارک پیترس، نورم لوییس، اسیایا ویتلک جونیور، چادویک بوزمن
• امتیاز متاکریتیک به فیلم: ۸۲ از ۱۰۰
• امتیاز IMDb به فیلم: ۶.۵ از ۱۰

دلروی لیندو و اسپایک لی پیش‌تر در فیلم‌هایی مثل «مالکوم ایکس» (Malcolm X) و «شورتی را بگیرید» (Get Shorty) همکاری داشتند اما این بازیگر در هیچ کدام از این فیلم‌ها از نقش مکمل فراتر نرفته بود. تا اینکه در سال ۲۰۲۰ بالاخره این فرصت فراهم شد و او توانست نقش اول فیلم ۵ هم‌خون را بر عهده بگیرد و ابعاد تازه‌ای از توانایی بازیگری‌اش را به مخاطب نشان داد.

داستان ۵ هم‌خون درباره چهار کهنه سرباز آمریکایی است که برای پیدا کرد جسد هم‌رزمشان و البته یک صندوقچه‌ی طلا به جنگل‌های ویتنام بازمی‌گردند. مفهوم اصلی فیلم ضد جنگ و ضد نژادپرستی است و البته اسپایک لی با زیاده‌روی در این مفاهیم، داستانی شعارزده را تحویل مخاطب می‌دهد.

اما با همه‌ی این موارد از بازی خوب دلروی لیندو نمی‌توان گذشت. شخصیت این کهنه سرباز بین تراژدی و کمدی در نوسان است و تمام حالات روحی او را می‌توان از چهره‌ی لیندو گرفت. او با ۵ هم‌خون ثابت می‌کند که توانایی ایفای نقش‌های اصلی پیچیده را دارد و صادقانه اگر او نبود ۵ هم‌خون هم حرفی برای گفتن نداشت.

۶. سیدنی فلانگیان در فیلم هرگز به ندرت گاهی همیشه (Never Rarely Sometimes Always)

• کارگردان: الیزا هیتمن
• سایر بازیگران: تالیا رایدر، تئودور پلرین، رایان اگولد، شارون وان اتن
• امتیاز متاکریتیک به فیلم: ۹۱ از ۱۰۰
• امتیاز IMDb به فیلم: ۷.۴ از ۱۰

هرگز به ندرت گاهی همیشه اوایل سال ۲۰۲۰ اکران شد و منتقدان از آن به عنوان یک شاهکار یاد کردند. الیزا هیتمن با روایت یکی از حساس‌ترین موضوعات اجتماعی نگاه تازه‌ای به مشکلات زنان دارد. داستان درباره‌ی دختر نوجوانی است که برای پایان دادن به بارداری ناخواسته مجبور است از پنسیلوانیا به نیویورک سفر کند. در این راه دختر عموی حمایتگرش هم با او همراه است.

سیدنی فلانیگان در اولین تجربه‌ی بازیگری‌اش تصویر شگفت‌انگیزی از دختر نوجوانی که با تبعیض‌ها و مشکلات مختلفی دست و پنجه نرم می‌کند، ارائه می‌دهد. شخصیت آتام می‌توانست یک کاریکاتور تمام‌عیار باشد اما فلانیگان تصویر واقعی از این دختر نوجوان را به مخاطب نشان می‌دهد.

۵. کری مولیگان در فیلم زن جوان نوید دهنده (Promising Young Woman)

• کارگردان: امرالد فنل
• سایر بازیگران: بو بورنهام، الیسون بری، کلنسی براون، جنیفر کولیج، کانی بریتون
• امتیاز متاکریتیک به فیلم: ۷۳ از ۱۰۰
• امتیاز IMDb به فیلم: ۷.۵ از ۱۰

کری مولیگان بازیگر بریتانیایی است که به خاطر نقش‌آفرینی در فیلم درس‌آموزی « An Education‎» برنده‌ی جایزه‌ی بفتا و نامزد اسکار و گلدن گلوب در سال ۲۰۱۰ شد. این بازیگر با استعداد با درامی به کارگردانی امرالد فنل به سینماها بازگشت تا یکی از بهترین نقش‌آفرینی‌های سال ۲۰۲۰ را به خود اختصاص دهد.

کاساندرا زن جوانی است که در گذشته آسیب‌های زیادی دیده. او حالا به عنوان پیشخدمت مشغول به کار است و شب‌ها به شکارچی تبدیل می‌شود که قصد دارد از مردها انتقام بگیرد. خلاصه فیلم تکراری است و کلیشه‌های رایج آثار فمینیستی هم در آن به خوبی هویدا است اما این بازی بی‌نظیر مولیگان است که فیلم را نجات می‌دهد و تحسین منتقدان را هم به همراه دارد.

رگه‌هایی از کمدی در بازی مولیگان مشخص است اما او مرز باریک میان هجو و کمدی را به خوبی می‌شناسد و به همین دلیل شخصیتی خلق می‌کند که علیرغم بانمک بودن، گذشته تاریک و ناامن این زن آسیب‌پذیر را به مخاطب نشان می‌دهد و حسی از هم‌دلی در او ایجاد می‌کند.

در هر صوت مضمون زن جوان نوید دهنده و بازی کری مولیگان علیرغم کلیشه‌های رایج فیلم، چیزی نیست که بتوان به راحتی از کنارش عبور کرد.

• ۱۰ برنده‌ی اسکار که دوستداران سینما را غافلگیر کردند
• برندگان اسکار فیلم‌برداری در قرن ۲۱ از بدترین تا بهترین

۴. آنتونی هاپکینز در فیلم پدر (The Father)

• کارگردان: فلوریان زلر
• سایر بازیگران: الیویا کلمن، مارک گیتیس، ایموجن پوتس، روفوس سوئل
• امتیاز متاکریتیک به فیلم: ۸۸ از ۱۰۰
• امتیاز IMDb به فیلم: ۸.۳ از ۱۰

اولین فیلم فلوریان زلر فرانسوی با ارائه‌ی تصویری واقعی از زوال عقل از دریچه‌ی نگاه پیرمردی مبتلا به این بیماری، توجه‌های بین‌المللی بسیاری را به خود جلب کرد و علیرغم پیش‌بینی‌ها، آنتونی هاپکینز موفق شد رقیب سرسختش چادویک بوزمن را کنار بزند و جایزه‌ی اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد را کسب کرد.

تا به حال فیلم‌های تحسین‌شده‌ی بسیاری در مورد زوال عقل و دست و پنجه نرم کردن مبتلایان و اطرافیان آن‌ها با سبک جدید زندگی ساخته شده که از جمله‌ی آن‌ها می‌توان به «هنوز آلیس» (Still Alice) اشاره کرد اما در پدر تمام اتفاقات را از نگاه فرد مبتلا می‌بینیم و وارد هذیان‌ها و دنیای کابوس وارش می‌شویم. کم‌کم مخاطب هم مثل آنتونی هاپکینز مرز میان خیال و واقعیت را گم می‌کند و در این دنیای عجیب و غریب غرق می‌شود.

آنتونی هاپکینز با بازی حساب‌شده‌اش نشان داد هنوز هم دود از کنده بلند می‌شود و او برای اجرای سخت‌ترین نقش‌های دنیا آماده است. هاپکینز سرگشتگی و جنون مردی که دنیای ذهنی‌اش کوچک و کوچک‌تر می‌شود را به خوبی به تصویر می‌کشد و علاوه بر همدلی مخاطب او را به دنیای عجیب بیماران مبتلا به آلزایمر وارد می‌کند، اتفاقی که ممکن است هر کدام از ما در سال‌های دور و نزدیک تجربه کنیم.

۳. استیون ین در فیلم میناری (Minari)

• کارگردان: لی ایزاک چانگ
• سایر بازیگران: هان یه-ری، آلان کیم، نوئل کیت چو، یون یو-جانگ، ویل پاتون
• امتیاز متاکریتیک به فیلم: ۸۹ از ۱۰۰
• امتیاز IMDb به فیلم: ۷.۶ از ۱۰

درام لی ایزاک چانگ روایتگر زندگی خانواده‌ی مهاجری است که از کره‌ی جنوبی به امید زندگی بهتر به مزرعه‌ای در آمریکا آمدند تا با کاشت محصولات کره‌ای زندگی‌شان را تامین کنند. در این راه با مشکلات ریزودرشتی که مهاجرت به همراه دارد روبه‌رو می‌شوند.

فیلم از همان اولین روزهای اکران با واکنش‌های مثبت منتقدان مواجه شد و جایزه‌ی گلدن گلوب بهترین فیلم غیر انگلیسی‌زبان را هم از آن خود کرد. میناری در جوایز اسکار هم درخشید و یون یو-جانگ که ایفای نقش مادربزرگ خانواده را بر عهده داشت موفق به دریافت اسکار بهترین بازیگر مکمل زن شد. از بازی تحسین‌شده‌ی جانگ که بگذریم می‌رسیم به استیون ین که اتفاقا او هم در بخش بهترین بازیگر نقش اول مرد نامزد دریافت اسکار شد اما جایزه را به آنتونی هاپکینز واگذار کرد.

استیون ین از بازیگران شناخته‌شده‌ی کره‌ای است که در آثاری مثل «مردگان متحرک» (The Walking Dead)، «اوکجا» (Okja) و «سوزاندن» (Burning) حضور تاثیرگذاری داشت اما با ایفای نقش جاکوبِ میناری شمایل تازه‌ای از یک مهاجر که سعی می‌کند خودش را با روند تازه‌ی زندگی تطبیق دهد و بار مشکلات را بر دوش بکشد را خلق می‌کند.

استیون ین در میناری به وضوح از تجربه‌های قبلی‌اش پیشی گرفته و آوار شدن رویای آمریکایی بر سر پدری جوان و مسئولیت پذیر را به خوبی تصویر می‌کند.

۲. فرانسیس مک دورموند در فیلم سرزمین خانه‌به‌دوش‌ها (Nomadland)

• کارگردان: کلوئی ژائو
• سایر بازیگران: دیوید استراترن، باب ولز، لیندا می، سوانکی
• امتیاز متاکریتیک به فیلم: ۹۳ از ۱۰۰
• امتیاز IMDb به فیلم: ۷.۴ از ۱۰

سرزمین خانه‌به‌دوش‌ها از درخشان‌ترین فیلم‌های ۲۰۲۰ بود که توانست در ۶ رشته نامزد اسکار شود و جایزه‌ی بهترین فیلم، بهترین کارگردانی و بهترین بازیگر نقش اول زن را کسب کرد. کلوئی ژائو کارگردان چینی است که به ساخت فیلم‌های تجربی و استفاده از بازیگران بومی و آماتور معروف است اما او در سرزمین خانه‌به‌دوش‌ها سراغ یک ریسک بزرگ رفت و نقش اول فیلمش را به فرانسیس مک دورموند برنده‌ی اسکار سپرد. ریسکی که البته جواب داد و سومین اسکار را برای مک دورموند به همراه داشت.

داستان فیلم درباره‌ی زنی به نام فرن است که به دلیل مشکلات مالی مجبور می‌شود شیوه‌ی تازه‌ای از زندگی که کوچ‌نشینی است را تجربه کند. او در این مسیر با آدم‌های تازه‌ای مواجه می‌شود. فرانسیس مک دورموند تصویر واقعی از یک کوچ‌نشین ارائه می‌دهد و مخاطب تقریبا فراموش می‌کند که در حال تماشای نقش‌آفرینی یک بازیگر حرفه‌ای است.

فرانسیس مک دورموند برای نزدیک شدن به نقش مدت‌زمان زیادی را با کوچ‌نشینان واقعی می‌گذراند و با زندگی آن‌ها کاملا آشنا می‌شود و یکی از ماندگارترین نقش‌آفرینی‌های سال ۲۰۲۰ را خلق می‌کند.

۱. ریز احمد در فیلم صدای متال (Sound of Metal)

• کارگردان: داریوس ماردر
• سایر بازیگران: اولیویا کوک، لورن ریدلاف، ماتیو آمالریک
• امتیاز متاکریتیک به فیلم: ۸۲ از ۱۰۰
• امتیاز IMDb به فیلم: ۷.۸ از ۱۰

طبق اعلام سازمان بهداشت جهانی بیش از ۵% از جمعیت جهان با نقص شنوایی دست و پنجه نرم می‌کنند. البته که بیش‌تر این جمعیت را افراد کهن‌سال تشکیل می‌دهند اما جوان‌های زیادی هم گرفتار این مشکل هستند. به همین دلیل سینما در چند سال اخیر توجه ویژه‌ای به این قشر داشته. صدای متال فیلمی است در همین راستا.

ماجرا درباره‌ی یک درامر سبک متال است که متوجه می‌شود کم‌کم شنوایی‌اش را از دست می‌دهد و باید با چالش‌های جدیدی که سر راهش قرار می‌گیرد کنار بیاید. ریز احمد تصویر واقعی از مردی که موسیقی تمام زندگی‌اش است و حالا باید با عواقب ناشی از کم شنوایی کنار بیایید، ارائه می‌دهد. او بهت، خشم و پذیرش این شخصیت را به خوبی منعکس می‌کند.

صدای متال در واقع در دنیای ناشنواها نمی‌گذرد بلکه فردی را نشان می‌دهد که تلاش می‌کند با ترس‌هایش برای ورود به دنیایی که در آن هیچ صدایی وجود ندارد کنار بیاید. ریز احمد که برای بازی در این فیلم نامزد اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد هم شد، در واقعیت هم سعی کرد خود را به دنیای کم‌شنواها و ناشنواها نزدیک کند.

منبع: tasteofcinema

۷۰