تربیت معنوی، نیاز فطری بشر است/ فرزندان را با تربیت صحیح واکسینه کنیم
حوزه/ معاون فرهنگی تبلیغی حوزه های علمیه خواهران با بیان این که نیاز نیست ما دائما نوجوان را از بدی ها نهی کنیم، بلکه باید سفره خوبی ها را برای آنها پهن کرده و تغذیه معنوی که نیاز فطری و طبیعی هر انسانی است را برایشان مهیا کنیم، گفت: انسان قوی زود تسلیم بدی ها نمی‌شود.
به گزارش خبرگزاری حوزه،خانم معصومه ظهیری در هفتمین قسمت از برنامه فصل همدلی که از لایو معاونت فرهنگی حوزه های علمیه خواهران پخش شد، به موضوع تربیت دینی نوجوانان پرداخت و اظهار داشت: یکی از بحران هایی که برای فرد ایجاد می شود، بحران دوره نوجوانی است که گاهی اوقات تحت عنوان بحران بلوغ نیز از آن نام می برند، چون بسیاری از حالات جسمی و روحی ـ روانی و همین طور فضای محیط اطراف انسان تغییر می کند.
وی با بیان این که توقعات انسان از یک نوجوان، نسبت به توقعاتش از یک کودک، تفاوت دارد، افزود: معمولاً مادرها می گویند دیگر بزرگ شده ای؛ اگر قبلاً قبض عین(چشم پوشی از خطا) از نوجوان می شد، حال دیگر توقعات از او تغییر کرده است.
معاون فرهنگی تبلیغی حوزه های علمیه خواهران ادامه داد: انسان در دوره نوجوانی از نظر فیزیک بدن، قد و قامت و غیره، تغییر محسوسی دارد و به اصطلاح شتاب رشد در افراد بیشتر است؛ همچنین در مورد خود فرد نیز انگیزش برای زندگی کردن، هدف گذاری‌ها، نوع حالات و احساسات با تغییرات محسوسی مواجه می شود.
وی با بیان این که پدران و مادران در دوره نوجوانی فرزندان وظایف ویژه ای بر عهده دارند، خاطرنشان کرد: در این دوره باید نوجوانان را با رفتار و معرفی الگوهای خوب به دین دعوت کرد، «کُونُوا دُعَاةً لِلنَّاسِ بِغَیْرِ أَلْسِنَتِکُمْ؛ مردم را به غیر از زبانتان دعوت به دین کنید»(الکافی،جلد۲، صفحه۷۸ ).
خانم ظهیری تربیت معنوی را یک نیاز فطری برشمرد و گفت: وقتی که فرزند ما در سن نوجوانی قرار می گیرد، نیازهای فطری او تغییر می کند؛ لذا ما باید برای نوجوان زمینه آموزش و آگاهی نسبت به وظایف را فراهم کرده، او را با فضاهای قرآنی و دینی آشنا کنیم و آثار نماز، انس با قرآن، دعا و... را برایش تبیین نماییم.
وی بیان داشت: وقتی سر سفره آغاز ما با بسم الله و الحمدلله باشد، عملاً به نوجوان یاد می دهیم که نعمتت را بشناس به درستی از آن استفاده کن و شاکر باش؛ این رضایت از نعمت های خداوند و درست استفاده کردن از نعمت های خداوند را، تربیت معنوی می گوییم.
معاون فرهنگی تبلیغی حوزه های علمیه خواهران با اشاره به آیه ۷۴ سوره فرقان که می فرماید «رَبَّنا هَبْ لَنا مِنْ أَزْواجِنا وَ ذُرِّیَّاتِنا قُرَّةَ أَعْیُنٍ وَ اجْعَلْنا لِلْمُتَّقینَ إِماماً؛ پروردگارا! ما را از سوی همسران و فرزندانمان خوشدلی و خوشحالی بخش، و ما را پیشوای پرهیزکاران قرار ده.»، افزود: هدف گذاری قرآن تربیت فرزندانی برای پیشوایی خوبان و متقین است و رسیدن به این مسئله مراقبت بسیاری را می طلبد و ما باید راهکارهای را عملیاتی کنیم که روی فرزند اثر داشته باشد.
وی با بیان این که نوجوان ما میوه و ثمره زندگی ما است و در مرحله اول ما باید ثمره زندگی را از آفات باز داریم، ادامه داد: در یک خانواده سالم نوجوان ما اصلاً آفت ندیده است؛ لذا نیازی نیست جهنم را برای او توصیف کنیم و دائماً نهی از منکر داشته باشیم، بلکه باید معروف را برای او به صورت زیبا معرفی کنیم و زمینه عمل به خوبی ها را برایش فراهم نماییم.
خانم ظهیری اظهار داشت: نوجوان وقتی آثار کارهای خوب را در مسجد و فضاهای دینی ببیند خودش بازدارنده‌ای برای اوست و به سمت کارهای بد نمی رود؛ از این رو باید برای فرزندان ابتلاء به جمع های خوب داشته باشیم و از فضای خانواده نیز مراقبت کنیم تا نوجوان ما بدیها را به هیچ وجه نبیند.
وی با تأکید بر این که باید خوبی ها و صداقت را به فرزندان آموزش دهیم و نوجوان خودمان را با رفتار و آموزه های خوب تربیت معنوی کنیم، گفت: یکی از راه های تربیت در خانواده ترویج روحیه قناعت، بخشش و مهربانی نسبت به دیگران و همدل شدن است.
معاون فرهنگی تبلیغی حوزه های علمیه خواهران خاطرنشان کرد: برای تربیت فرزندان خوب ابتدا باید از خودمان شروع کنیم و به آداب معنوی در خانواده و تربیت درونی خود مقید باشیم تا نوجوان ما این تقید و آداب را ببیند، خوبی ها را بشناسد و در خودش عملیاتی کند.
وی در پایان با بیان این که نیاز نیست ما دائما نوجوان را از بدی ها نهی کنیم، بلکه باید سفره خوبی ها را برای آنها پهن کرده و تغذیه معنوی که نیاز فطری و طبیعی هر انسانی است را برایشان مهیا کنیم، افزود: انسان قوی زود تسلیم بدی ها نمی‌شود؛ لذا نمی توانیم نوجوان را در مقابل همه بدی ها بر حذر نگه داریم، چون گاهی با آنها مواجه می شود اما اگر با تربیت صحیح او را واکسینه کردیم و ایمنی او را در مقابل بدی ها بردیم، این خوبی ها در زندگی او بر دیگر موارد غالب می شود.
