معرفی کتاب ۱۸+۲ دارکوبمعرفی کتاب ۱۸+۲ دارکوب
درباره کتاب ۱۸+۲ دارکوب!: دارکوبها بهانهاند، بهانهای برای داستانی کردن روایت کودکان کم شنوا و ناشنوا که به سبب این کم توانی، همیشه از جامعه کنار گذاشته شدهاند و آن جا هم که به آنها توجه شده، نیازهای واقعیشان برآورده نشده است. چرا ۱۸ و چرا ۲؟ این شکستن عددها و بعد دوباره جمع بستنشان چه معنایی دارد؟ چرا نویسنده برای بیان نیازها و خواست های این گروه از کودکان به داستانی نمادین و استعاری روی آورده است؟ داستانپردازی از راه تمثیل و استعاره در فرهنگ بشری پیشینهای چندین هزار ساله دارد. از آن هنگام که بزرگسالان متوجه شدند که کودکان در قالب داستانهای تمثیلی و استعاری بهتر میتوانند معنای نهفته در روایت را بفهمند.
دارکوبها در این داستان نقش آوای زندگی را دارند. آواهایی که همه انسانها ممکن است توان شنیدن آن را نداشته باشند. آنها با صدای داررر دارررشان که پیوسته با نوک شان بر تنهی خشک درختان میکوبند و صدایی دل نشین ایجاد میکنند این آواها را در جنگل و میان آدمها و بهویژه کودکان میپراکنند. کودکان گروهی دیگر از شخصیتهای این روایت هستند که زیر همین درختان زندگی میکنند.
اما این کودکان خود دو گروه هستند. گروهی با شمار بیش تر که صداها را میشنوند و دو کودکی که صداها را نمیشنوند. پیوند عاطفی میان این دارکوبها و کودکان سرانجام به جایی میرسد که دارکوبها متوجه میشوند، زبانی که با گفتار و صدا همراه است، یک بخش از ارتباط با کودکان را پوشش می دهد و بخش دیگر از ارتباط با دیگران جدا مانده اند. آن ها در مسیر داستان پی می برند زبان آواها، تنها یک شکل از ارتباط با کودکان است و جای شکل های دیگر یا زبانهای جانشین را نمی تواند بگیرد. هنگامی که پَرها جای آواها را میگیرند، آن زمانی است که زبان اشاره زاده میشود. پیام و موضوع اصلی این داستان توجه دادن به کودکان معمولی است که تصور نکنند راه ارتباط فقط گفتار است، اگر کودکی کم شنوا یا ناشنوا در کنارشان هست، باید که بروند این راه ارتباط را کشف کنند و بیاموزند.
مشخصات کتاب ۱۸+۲ دارکوب!:
معرفی کتاب ۱۸+۲ دارکوب
معرفی کتاب ۱۸+۲ دارکوب
گردآوری و تنظیم: محمدهادی محمدی
تصویرگر: سلیمه باباخان
انتشارات: موسسه پژوهشی تاریخ ادبیات کودکان
گروه سنی: ۳ تا ۹ سال