بازیکنان دو دسته‌اند و هر دسته سلاری دارد و با قرعه یک دسته تنور می‌سازند. به این نحو که افراد جمع می‌شوند و دست‌ها را به گردن هم انداخته، سرها را به هم نزدیک می‌کنند و سلار مراقبت آن‌ها را به عهده می‌گیرد و دسته دیگر به دور این تنور پراکنده می‌شوند و هر نفر سعی دارد که بر پشت افراد تنور سوار شود، ولی سلار تنور دفاع می‌کند. هر فردی توانست، بر پشت یکی از افراد دسته تنور سوار می‌شود و پس از لحظاتی به پایین پریده، فاصله می‌گیرد؛ ولی اگر در موقع سوارشدن و پایین آمدن، سلار تنور او را با پای خود زد، دسته تنور آزاد می‌شود و دسته آزاد تنور می‌سازند و بازی به همین نحو ادامه می‌یابد.
سالار با چرخش های سریع دور و درون تنور، سعی می کند مانع نزدیک شدن نفرات گروه مقابل به تنور شود. چنانچه بتواند با پا ضربه ای به یکی از حمله کنندگان وارد کند آن گروه دور را می بازند و باید این بار آنها تنور را تشکیل دهند .

از آنجا که پریدن بر روی پشت افراد تشکیل دهند تنور کار سختی است امکان بر هم خوردن تعادل و سقوط فرد از روی تنور زیاد است و گاه سالار منتظر می ماند تا فرد سقوط کند و لگدی به وی بزند. اگر فردى از گروه مخالف با همه ٔ دشوارى‌ها بتواند از تنور بالا برود، تا زمانى‌که تنور به‌علت سنگينى او خراب نشده مى‌تواند همان‌جا بماند. البته افراد ديگر هم از گروه مخالف مى‌توانند بالاى تنور بروند ولى به‌علت سنگينى افراد، تنور زودتر خراب خواهد شد. افراد گروه تنور حق ندارند بدون خود را کج و کوله کنند تا گروه مخالف را از تنور پائين بى‌اندازند. زمانى که تنور خراب شود، گروه تنور بازنده و گروه مخالف که منظورى جز سوار شدن بر روى تنور نداشته، برنده ٔ بازى خواهد بود .