مجموعه شعر های دهه فجر کودکانه

قبل از انقلاب

در کلاس ما

عکس شاه بود

رو سیاه بود

باز هم نوشت

مبصر کلاس

روی آن شعار

ناگهان رسید

نوبت بهار

مبصر کلاس

پر کشید و رفت

او شهید شد

تخته ی کلاس

رو سپید شد

یک پله یک پله

وقتی هواپیما

از دور پیدا شد

آغوش یک ملت

بر روی او وا شد

یک پله یک پله

می‌آمد او پایین

با چهره‌ای پُر نور

با خنده‌ای شیرین

آرام می‌آمد

دل، بی‌قرارش بود

دریایی از مردم

در انتظارش بود…

می‌خواستم شعری بگویم

شعری برای انقلابم

دیدم که او دریاست و من

یک قطره ناچیز آبم

دیدم که باید ابر باشم

از صبح تا شب هی ببارم

تا شاید اشک مادران را

در بیتی از شعرم بیارم

دیدم که باید رعد باشم

غرنده و پُر شور و غوغا

آن‌وقت در شعرم بگویم

تکبیرها، فریادها را

دیدم که باید دشت باشم

دشتی پُر از لاله، شقایق

تا از شهادت‌ها بگویم

از قلب‌های گرم و عاشق

دهه فجر اومده

دهه فجر اومده

شور و غوغا اومده

امام خوب ماها

به وطن باز اومده

شاه بد جنس بلا

اون که بود مثل خلا

پا گذاشت به فرار

تا بره از این دیار

آره ای شاه برو

ای امام ما بیا

بعد از این همه بلا

تا بیاد شور و صفا

یه روز تو ماه بهمن

خنده نشست رو لبها

چون که اومد به میهن

امام و رهبر ما

میون کوچه هامون

گلدون گل گذاشتیم

پَر می زدیم زشادی

درد و غمی نداشتیم

بیا با هم بخونیم؛

بازم مثل همیشه

شعار اون شهیدان؛

که رو دیوار نوشته

تا خون در رگ ماست؛

خمینی رهبر ماست

تا خون در رگ ماست؛

ایران میهن ماست

وقتی که تو آمدی دوباره

از هر طرفی سپیده سر زد

در باغ، شکوفه شد شکوفا

پروانه به سوی غنچه پر زد

در خانه و کوچه و خیابان

گل های قشنگ خنده رویید

از شادی دیدن تو آن روز

هم غنچه و هم جوانه خندید

گیسوی قشنگ سبزه آن روز

با دست نسیم شانه می شد

باغ دل ما ز دیدن تو

سر سبز و پر از ترانه می شد

از آسمون دوباره

بارون گل می باره

تو این هوای برفی

تولد بهاره

بادکنکای رنگی

نقل و گل و شیرینی

شروع جشن فجره

لاله ها رو می بینی