در یکی از جلسات دوشنبه ها (94/2/7) که در محضر آیت الله ضیاءآبادی بودم ایشان فرمودند:
الفاظ دعا برایت کاری نمی‌کنند، همین را بفهم که خدا می‌بیند تا گناه نکنی. «هُوَ مَعَکُمْ أَیْنَ مَا کُنتُمْ»،و او با شماست هرجا که باشید. (حدید/۴).
از مردم حیا می‌کنی از خدا حیا نمی‌کنی. هر جا هستید این آیه را بخوانید «أَلَمْ یَعْلَمْ بِأَنَّ اللَّهَ یَرَى»، مگر ندانسته که قطعاً خدا [همه کارهایش را] می بیند؟ (علق/۱۴). تنها هم هستید بخوانید، پرهیزگار و فقیه می‌شوید.
نمی‌خواهد دعایی را صد بار و هزار بار بخوانید، عاقل هستید از خدا حیا کنید.
بندگان بیدار و هوشیار خدا چون فهمیده‌اند که مقصد کجاست و مسیر کجاست، گناه نمی‌کنند. مقصد من لقاء الله است که عمده‌اش بعد از مرگ است. مسیر من هم دینداری است.
واجب را انجام دهید حرام را هم ترک کنید. اینجور باشد همیشه مراقب هستیم که قلب پاک باشد. مؤمن آن کسی است که از لغو می‌گریزد.
منبع: یاداشت های شخصی امیرمحسن سلطان احمدی
www.soltanahmadi.ir
