شهر چویبده در ۳۵ كيلومتری جنوب شرقی آبادان واقع شده است . شهری كه در شكست حصر آبادان نقش راهبردی داشته و به دروازه شكست حصر آبادان معروف است، در واقع چوئبده پيشانی آبادان و آبادان نبض تپنده خوزستان و كشور است.
چوئبده نسبت به شهرهای آبادان و خرمشهر به خليج فارس نزديک تر است. اين شهر با شهر اروندكنار، روستاهای قفاس، تنگه های ۱.۲.۳، طره بخاخ ، صيداويه و از طريق دريايی با شهرهای بندر امام و شادگان همجوار است. اين شهرمرزی از شهرهای مهم، استراتژيک و راهبردی كشور بوده و در دوران جنگ تحميلی با درخشش خود موجب عظمت و سرافرازی كشورمان گرديد.

چوئبده به صورت نوار باريكی به طول۱۱ كيلومتر در حاشيه رودخانه بهمنشير شكل گرفته است، ساخت و سازها در اراضی اين شهر به صورت پراكنده و در ميان زمين های زراعی و نخلستان ها صورت گرفته از همين روی بافت كلی آن، چهره روستا – شهر را نشان مي دهد.
بنا به گفته افراد محلی نام چوئبده به معنای كبد در زبان عربی به دليل وجود رودخانه آب شيرين بهمنشير با قابليت كشتيرانی، حاصلخيزی خاک منطقه و درختان متعدد ميوه، وجود مكان های زيبای سياحتی در محدوده شهر، توليد انواع فرآورده های خرما، دام و طيور، آبزيان به اين شهر نسبت داده شده است.

چوئبده علاوه بر نخلستان هايی كه دارد، بواسطه رودها و خورهايی كه در اين منطقه قرار دارند يكی از بهترين نقاط برای ماهيگری و قايق سواری است.خور گوبان و گوارين در اين شهر بی شک يكی از زيباترين سواحل كشور محسوب می شوند كه شايد كم تر كسی تا به امروز از وجود آنها باخبر بوده است . آرامشی كه در اين دو منطقه وجود دارد گويی تكه ای از بهشت خداوند بر روی زمين است. كارگاه ساخت و تعمير لنج های ماهيگيری توسط گلاف ها( تعمير كننده لنج) خود يكی ديگر از جاذبه های اين شهر گمنام است كه در گوشه ای از اين شهر خودنمايی مي كند؛ صنعت و هنری كه كم كم ميی رود به دست فراموشی سپرده شود.

يادمان شهدای گمنام در جوار بيمارستان صحرايی فاطمه زهرا(س) كه در زمان جنگ مورد حمله شيميايی دشمن قرار گرفت و اولين بيمارستانی بود كه در جهان مورد يورش شيميايی قرار گرفت، نيز از ديگر نقاط ديدنی شهر چوئبده می باشد.بادهای برخواسته از رود و نخلستان های چوئبده در ايام بهار، سواحل زيبا و آرامش بخش همراه با تفريحات آبی در انتظار مهمان هايی است كه نوروز از اين خاک زيبا ديدن می كنند.

جمعیت

این شهر در شهرستان آبادان قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۹۵، جمعیت آن ۷۹۰۵ نفر (۱٬۱۵۴خانوار) بوده‌است.زبان مردم به طور کامل عربی و بیشترین جمعیت ها را (بنی طرف وحیدی) و آلبوفرحان تشکیل می دهد.