عقیق: حمیدرضا تاجی: بعد از گذشت ۱۲ ساعت از یک روز کاری آن هم در آخر هفته و در روز رحلت پیامبر اکرم(ص) و شهادت امام حسن مجتبی(ع) خسته و کلافه از اینکه اکثر هیئات‌ها امروز به دلیل شیوع کرونا برنامه‌ای ندارند ، در حال برگشتن به خانه بودم. از آن جایی که در مسیر یکی از همکاران را رسانده بودم، راهم به بلوار تازه افتتاح شده، «استادمعین جنوبی» افتاد.
از شمال به جنوب در حال حرکت بودم و هنوز تا رسیدن به بلوار ۳۰ متری جی(شهیدبختیاری) فاصله داشتم، که در پیاده‌روی گوشه بلوار دو پرچم سیاه و جمع کوچکی نظرم را برای چند ثانیه جلب کرد، بعد از مکثی کوتاه از آن جا رد شدم اما در دلم ولوله ای بود و ذهنم درگیر؛ چطور عده‌ای در این شب نسبتاً پاییزی در گوشه‌ای از خیابان به سادگی در حال عزاداری برای پیامبر(ص) و امام حسن(ع) هستند و امسال که بسیاری از مراسم‌ها تعطیل است به اندازه به وُسع خودشان غریب نوازی کنند.
با اینکه چند دقیقه‌ای بود از آن جا رد شده بودم و نزدیک منزل رسیده بودم، دلم در گوشه خیابان استاد معین مانده بود، همین مسیر را دور زدم و به جمع کوچکشان پیوستم. البته دیگر دیر شده بود و روضه نقلی شان تمام شده بود و در حال پخش غذا بودند، جلو رفتم سلام و احوالپرسی کردم. قبل از هرچیز برایم شام آوردند، تشکر کردم و سراغ مسئول هیئات را گرفتم، یک پیرمرد باصفا جلو آمد. قبل از شروع بحث گفتم حاجی دم غیرتتان گرم!
اسمش حاج فرج الله بابایی بود، گفتم امشب اینجا چخبر بود؟ می‌گوید جمعی از بچه محل های قدیمی محله «جی» چندسالی است که زیر بیرق هیئاتی فاطمه الزهرا(س) دور هم جمع شدیم و هر شب جمعه روضه‌ای برپا می‌کنیم، امشب هم که شب شهادت است جلسه مختصری برگزار کردیم.
می‌گویم حاج فرج خودتان هم روضه می‌خوانید؟ می‌گوید: در جمع کوچک ما روضه‌خوان زیاد داردیم، افرادی که خودشان در هیئات های دیگر مداحی می‌کنند، اینجا هم اگر مداح اصلی نیاید چند خطی برایشان زمزمه می‌کنم.
درحالی که صدای گوش خراش هواپیما باعث می‌شود تا چند لحظه ای صحبتمان را قطع کنیم از مسئول هیات می‌پرسم با این شرایط کرونایی چگونه کنار می آیید؛ حاج فرج می‌گوید: از زمانی که ستاد کرونا دستور ممنوعیت مراسم عزاداری در فضاهای بسته را اعلام کرد، هیئات ما که به صورت چرخشی (هرهفته در منزل یک بانی) برگزار می‌شد را به فضای باز آوردیم. محرم و صفر هم مراسم را به صورت محدود در همین محل برپا کردیم، یعنی هرطور که شده سعی کردیم این بیرق روی زمین نماند. امشبم که شب شهادت غریب اهل بیت(ع) است گفتیم مراسم حتی اگر شده به صورت محدود، درفضای باز، با ماسک و فاصله اجتماعی برگزار شود.
از جمع خداحافظی می‌کنم و درحالی که خستگی از تنم بیرون آمده، به خودم می‌گویم حاشا به غیرتشان که در این هوای سرد چنین جمع گرمی دارند و با تمام مشکلات و سختی‌ها، این چنین خودشان را ملزم به رعایت دستورالعمل های ستاد کرونا می‌دانند اما عده‌ای دیگر با بی‌توجهی تمام به مسافرت می‌روند و احتمالا! سوغاتی کرونا برایمان به ارمغان خواهند آورد!
منبع:فارس
