زیارت بامعرفت
روایات مختلف و متعدد نشان می دهد زیارت هرگاه ازروی معرفت باشد زائر را به اهداف عالی می رساند. از امام باقر ـ علیه السلام ـ در این باره چنین نقل کرده اند: «فمن زاره عارفاً بحقه.»
«کسی که حضرت را زیارت کند و حق او را بشناسد.»
این تعبیر از امام صادق، امام کاظم، امام رضا، و امام جواد ـ علیهم السلام ـ درباره آن حضرت نقل شده است. برطبق این روایات، پاداش زیارت آن حضرت زمانی به انسان خواهد رسید که زائر به حق آن حضرت معرفت داشته باشد و به درستی بداند چه کسی را زیارت می کند.
از بررسی مجموع روایات استفاده می شود که زیارت از روی معرفت آن است که زائر معتقد باشد امام علی بن موسی الرضا ـ علیه السلام ـ هشتمین معصوم، حجت وخلیفه خدا ست وپس از او چهار معصوم حجت وخلیفه خدا در روی زمین خواهندبود. به عبارت دیگر، زایری حق امام هشتم رابه درستی می شناسد که شیعه دوازده امامی باشد، و تنها محبت ودوست داشتن ایشان کفایت نمی کند.
بزنطی از آن حضرت چنین نقل کرده است:
«هر کس از دوستان من که حق مرا بشناسد و زیارتم کند، روز قیامت او را شفاعت خواهم کرد.»
بر طبق این حدیث، افزون بر دوستی حضرت، شناخت حق وی برای دستیابی به شفاعت آن حضرت لازم است.
در روایتی دیگر از آن حضرت این گونه نقل کرده اند:
«هرکس مرا زیارت کند و حق اطاعتی از مرا که خدای تبارک و تعالی بر مردم واجب کرده، بشناسد، من و پدرانم روز قیامت شفاعت کنندگان او خواهیم بود.»
امام صادق ـ علیه السلام این حق راکه شناخت آن اهمیت ویژه ای دارد به روشنی توضیح داده است آن حضرت فرمود:
«یکی از فرزندان من درشهر طوس در سرزمین خراسان کشته خواهد شد، هر کس او را زیارت کند و حق او را بشناسد، روز قیامت خودم دست او را خواهم گرفت و روانه بهشت خواهم کرد؛ گر چه از اهل گناه کبیره باشد.»
از امام صادق پرسیدند: شناخت حق آن حضرت یعنی چه؟ حضرت فرمود:
«یعنی بداند که او امام و حجت خدا ست و اطاعت از او واجب و غریب و شهید است.»
بر طبق روایتی دیگر، امام صادق ـ علیه السلام ـ فرمود:
«زیارت با معرفت امام حسین - علیه السلام- آن است که زائر بداند آن حضرت از ناحیه خدای - عزوجل - امام است و بر همه مردم اطاعت از ایشان واجب است.»
درباره حضرت رضاـ علیه السلام ـ نیز فرمود:
«کسی که آن حضرت را زیارت کند و معتقد باشد که ایشان پس از پدرش موسی بن جعفر، امام معصوم وحجت خدا ست و بر همه مردم اطاعت از ایشان واجب است، مانند کسی است که رسول خدا- صلوات الله علیه وآله - را زیارت کرده است.»
به طور خلاصه، بر طبق روایات مختلف زیارت از روی معرفت عبارت است از:
یک. زائر معتقد باشد که امام رضا ـ علیه السلام ـ امام معصوم و حجت خدا است؛
دو. زائر بر این باور باشد که او هشتمین امام معصوم است؛
سه. زائر اعتقاد داشته باشد که پس از ایشان چهارامام معصوم دیگر و قبل از ایشان هفت امام معصوم دیگر که آخرین آن ها حضرت موسی بن جعفرـ علیهما السلام ـ است، وجود داشته است.
همه این سه نکته را می توان در یک مسئله خلاصه کرد و آن این که زائر شیعه دوازده امامی باشد. افزون بر نکته های یاد شده، در برخی از روایات اشاره شده بود که زائر آن حضرت بداند که ایشان غریب است و در غربت و به دور از خانواده اش به شهادت رسیده است؛ یعنی امام غریب و شهید است.
بقعه بهشتی
همان طور که به شرح آورده شد، زیارت حضرت رضا ـ سلام الله علیه ـ پاداش بی نظیری دارد و زمانی انسان به همه این پاداش ها دست می یابد و زیارت او مقبول خواهد بود که آگاهانه و از سر معرفت به زیارت امام خود بشتابد. از نکته هایی که در این باره سودمند به نظر می رسد، آگاهی از موقعیت برجسته و منزلت ویژه بقعه مبارک امام رضا ـ علیه السلام ـ است. بر طبق روایات معتبر، مرقد مطهر علی بن موسی الرضا ـ علیه السلام ـ بوستان سرسبز و خرمی است از بوستانهای بهشتی، و اگر آدمی بتواند خود را از پلیدی ها و وسوسه های شیطانی رهانیده و روح خود را شکوفا سازد و نفس رابه فضیلت ها و پرستش خدای متعال آرایش دهد، در همین دنیا می تواند عطر دل انگیز بهشتی را از رواق های نورانی و اطراف ضریح که امواج ناپیدا کرانه انوار معنوی آن را در خود گرفته اند، ببوید و صداهای آن جهانی را بشنود و به طور فشرده دریابد که حرم مطهر رضوی از باغ های خرم و بی نظیر بهشتی است، بلکه به یقین منزلت آن حرم فراتر از آن است؛ چه این که امام رضا ـ علیه السلام ـ جلوه رضوان خدای متعال است و این جلوه به حدی است که باغ های بهشتی در مقابل آن ناچیز می نماید.
حضرت رضا ـ علیه السلام ـ فرمود:
«وهی بارض طوس وهی والله روضة من ریاض الجنة.»
«این بقعه در سرزمین طوس است و سوگند به خدا که باغی است از باغهای بهشت.»
در روایتی دیگر فرمود:
«این بقعه، بوستانی است از بوستان های بهشت و محل رفت و آمد فرشتگان الهی و همواره تا زمانی که در صور دمیده شود، گروهی از فرشتگان از آسمان به سوی آن مرقد مطهر فرود می آیند و گروهی از آنان از آن جا به سوی آسمان بالا می روند.»
امام هادی ـ علیه السلام ـ پس از آن به مستجاب بودن دعا در آن بقعه مبارک اشاره می کند و می فرماید:
«دلیل مستجاب شدن دعا در آن جا آن است که آن محل و قبر آن حضرت، از بقعه های بهشت است و هر مؤمنی که آن جا را زیارت کند، خدای او را از آتش نجات داده و داخل بهشت خواهد کرد.»
طبق روایت جناب شیخ صدوق ـ قدس سره ـ امام جواد ـ علیه السلام ـ با تعبیری لطیف به این نکته اشاره می کند. آن حضرت فرمود:
«میان دو کوه طوس، مشتی [بخشی] از خاک بهشت گرفته شده و در آن جا گذاشته شده است، هرکس داخل آن شود، روز قیامت از آتش جهنم در امان خواهد بود.»
به احتمال زیاد، مقصود امام جواد ـ علیه السلام ـ از داخل شدن در حرم، زیارت آن حضرت باشد، به همان سان که احتمال می رود مقصود ظاهر سخن باشد. بر طبق ظاهر این حدیث حتی داخل شدن در روضه مطهر آثار شگفت انگیزی دارد.
پیش گویی از آینده
همان طور که از جناب علی بن مهزیار و حضرت عبدالعظیم حسنی نقل شد، در آن روزگار شمار زائران حضرت رضاـ علیه السلام ـ بسیار کم بود، به گونه ای که جناب عبدالعظیم حسنی از امام جواد ـ علیه السلام ـ نقل کردند که از این مسئله بسی شکوه داشت، تا آن جا که اشک های آن حضرت بر گونه هایش جاری شد. از این رو، همواره مومنان را
تشویق می کردند به زیارت آن مرقد مطهر بروند، اما حضرت رضا ـ علیه السلام ـ خود از آینده مرقد مطهرش خبر داد. آن حضرت به شاعر معروف، جناب دعبل خزاعی فرمود:
«طوس در آینده به محل رفت و آمد شیعیان و زائران من تبدیل خواهد شد. شیعیان و دوستانم از دور و نزدیک برای زیارت من به طوس خواهند آمد.»
نیز از آن حضرت نقل شده است:
«خدا این مکان (مرقد مرا) محل رفت و آمد شیعیان و دوستان من قرار خواهد داد....»
همان طور که آن حضرت اشاره فرمودند: مرقد ایشان از غربت در آمده و در روزگار ما شب و روز مردان و زنان مؤمن از دور و نزدیک با دل هایی آکنده از عشق و محبت فرزند فاطمه، به سوی آن مرقد مطهر می آیند و با سلام های برآمده از ژرفای جانشان در برابر علی بن موسی الرضا ـ علیه السلام ـ فروتنی کرده و می کوشند قطره ای از دریای ناپیدا کرانه حقوق اهل بیت را ادا کنند، و از آن پایگاه معنویت و کانون ریزش و خیزش رحمت های الهی جرعه ای بنوشند و از آن بوستان سرسبز و با صفای بهشتی گلی بچینند.
آنان بارها و بارها تجربه کرده اند و مزه شیرین زلال گوارای آن کوثر بی نظیر را چشیده اند. مردم از پیر و جوان، زن و مرد، شیعه و غیر شیعه در آن مرقد بهشتی کرامت دیده و معجزاتی را لمس کرده اند، که از اعماق جان به آن مرقد جانان ایمان آورده و برای زیارتش سر از پا نشناخته و همواره آروزی آن را بر دل دارند و تکرار آن نه تنها برایش ملالت آور و خسته کننده نیست، بلکه دل و جانشان را صیقل داده و شکوفا می سازد.
زمان زیارت
زیارت پیامبر خدا ـ صلوات الله علیه و آله ـ و همه معصومان ـ علیهم السلام ـ در همه زمان ها مفید و مناسب است؛ چه این که در نهایت از بهترین راه های تقرب به خدای متعال است و نباید از آن غفلت ورزید، بلکه باید فرصت ها را غنیمت شمرد و هرگاه زمینه زیارت حضرت رضا ـ علیه السلام ـ فراهم شد، از آن بهره برده و به زیارت آن حضرت شتافت.
اما به طور کلی عبادت خدای متعال در برخی از زمان ها و مکان ها مؤثرتر است. به عنوان مثال، ماه رمضان، شعبان، رجب، شب و روز جمعه و دسته ای دیگر از ایام و لیالی که بر طبق روایات، دعا، زیارت و عبادت در آن زمان ها بیشتر اثر دارد. از این رو، زیارت آن حضرت نیز در چهارچوب این قاعده کلی در ساعت های خاص ـ مانند ثلث آخر شب، قبل از اذان صبح، بین الطلوعین، شب جمعه و... مؤثرتر خواهد بود. با این حال، بر زیارت آن حضرت در دو زمان خاص تأکید شده است.
الف ـ ماه رجب
بر طبق روایتی که پیش تر از این نقل شد و در کتاب های معتبر شیعه، از قبیل کافی، تهذیب الاحکام، کامل الزیارات، عیون اخبار الرضا و... گزارش شده است، امام جواد ـ علیه السلام ـ فرمود:
«زیارت حضرت علی بن موسی الرضا - علیه السلام - از حج فضیلت بیشتری دارد.»
آن حضرت در پاسخ به این سؤال که هر گاه کسی به حج رفته و پس از بازگشت از حج به زیارت امام حسین ـ علیه السلام ـ مشرف شده و آن گاه هزینه و مقدمات سفر دوباره به حج برایش فراهم شد، آیا بهتر است به حج رود یا برای زیارت امام رضا ـ علیه السلام ـ راهی خراسان شود، فرمود:
«... اگر به خراسان رود و به امام رضا - علیه السلام - سلام کند، فضیلت بیشتری دارد، لیکن این سفر باید در ماه رجب باشد و سزاوار نیست در این ماه انجام شود؛ چون حکومت به خاطر آن از ما و شما بدگویی می کند.»
همان طور که جناب علامه مجلسی از این روایت برداشت کرده، این روایت نشان گر آن است که زیارت آن حضرت در ماه رجب مستحب مؤکد است و به طور خاص در این ماه بر آن تأکید شده است. دومین نکته ای که جناب مجلسی از این روایت فهمیده آن است که به سبب تقیه، زیارت آن حضرت ترک می شود؛ زیرا امام جواد ـ علیه السلام ـ فرمود: اگر در این زمان به زیارت آن حضرت روید، ما و شما، یعنی شیعیان را آزار خواهند داد؛ از این رو، هر زمانی که این گونه باشد، زیارت حضرت طبق این حدیث ترک می گردد.
یکی از استادان، از واژه «هذا الیوم» تفسیری ارائه داده اند که پرده ابهام را از این روایت کنار می زند؛ وی «هذا الیوم» را به معنای ذی الحجة دانسته است. شاید علت نهی امام جواد از تشرف به زیارت حضرت رضا در ماه ذی الحجة به جای زیارت خانه خدا، آن است که حکومت و خلافت زمان که با شیعیان و رهبری آنان سرستیز داشت و از مبارزه شیعیان با ظلم بسی می هراسید، در پی بهانه و دستاویزی بود که آبروی آنان را ببرد و اندیشه هاو باورهای آنان را زشت جلوه داده و زمینه عدم نفوذ آنان در افکار عمومی و نیز سرکوب به موقع آنان را فراهم آورد، و این خود می توانست بهانه ای مناسب باشد که اینان به جای زیارت خانه خدا بر خلاف بقیه مسلمانان پشت به کعبه کرده و به زیارت امامشان در طوس می روند! از این رو، آن حضرت فرمود: در این زمان چنین اقدامی نکنید و گرنه در ماه ذی الحجة نیز زیارت ایشان مستحب است و هیچ نهی ای از آن نشده است.
در روایتی دیگر، از امام جواد ـ علیه السلام ـ نقل کرده اند:
«زیارت امام رضا - علیه السلام - در همه زمان ها خوب است، ولی با فضیلت ترین زمان زیارت آن حضرت ماه رجب است.»
ب ـ ایام مخصوص به حضرت رضا - علیه السلام -
سخنان جناب علامه مجلسی در بحارالانوار نشان گر آن است که بر استحباب زیارت آن حضرت در ایامی که به گونه ای به ایشان ارتباط دارد، تأکید بیشتری دارد. این ایام عبارت است از:
یک. روز تولد آن حضرت؛ یعنی یازدهم ذی قعده؛
دو. روز شهادت آن حضرت؛ آخر ماه یا هفدهم ماه صفر و یا بیست و چهارم ماه رمضان؛
سه. روز بیعت مردم با ایشان؛ یعنی روز اول یا ششم ماه رمضان. در آینده به ششم رمضان اشاره خواهد شد؛
چهار. روز بیست و سوم ذی قعده ـ که بنابر قولی در چنین روزی آن حضرت به شهادت رسیده است ـ سید بن طاووس می نویسد: در برخی از آثار دانشوران غیرعرب شیعه بر این نکته تأکید شده است؛
پنج. روز بیست و پنجم ماه ذی القعده، معروف به روز «دحو الارض»؛ یعنی روزی که خدای متعال زمین را گسترانید و عبادت در آن روز آثار و برکت های عظیم و بی مانندی دارد. زیارت حضرت رضا ـ علیه السلام ـ در این روز بسیار تأکید شده است و جناب میرداماد آن را از افضل اعمال این روز دانسته است؛
شش. روز ششم ماه رمضان. سید بن طاووس می نویسد: روایت شده است که مناسب است دو رکعت نماز خوانده شود و در هر رکعت حمد یک بار و سوره توحید بیست و پنج بار قرائت شود و مناسب آن است که این نماز در حرم مطهر حضرت رضا پس از زیارت آن حضرت خوانده شود؛
هفت. روز چهارشنبه. سید بن طاووس در جمال الاسبوع می نویسد: روز چهارشنبه به نام امامان موسی بن جعفر، علی بن موسی، محمد بن علی و علی بن محمد ـ علیهم السلام ـ است. از این رو، زیارت آن حضرت در چنین روزی مستحب است؛
هشت. روز جمعه، زیارت پیامبر، حضرت فاطمه و دوازده امام و از جمله حضرت علی بن موسی الرضا ـ علیه السلام ـ مستحب است.
آداب زیارت حضرت رضا - علیه السلام -
مرقد مطهر حضرت رضا ـ علیه السلام ـ کانون فراز و فرود آمدن فرشتگان الهی و محل عبادت و راز و نیاز بندگان شایسته خدا و عارفان و عالمان خداشناس است. این ها و جز این ها نشان گر آن است که هماره باید با ادب و فروتنانه وارد این بارگاه با عظمت شد و حرمت حریم علی بن موسی الرضا ـ علیه السلام ـ را به گونه ای شایسته پاس داشت. رساترین و زیباترین تعبیر در این باره در قرآن آمده است. خدای متعال می فرماید:
«فی بیوت اذن الله ان ترفع و یذکر فیها اسمه یسبح فیها بالغدو و الآصال....»
«نور خدا... در خانه هایی است که خدا اذن داده است که بلند مرتبه شوند و بزرگ داشته شوند و نام وی در آنها یاد شود و بامدادان و شامگاهان تسبیح می کنند خدا را در آن خانه ها مردانی که بازرگانی و خرید و فروش آنان را از یاد خدا باز نمی دارد....»
عالمان بزرگ شیعه برای زیارت آدابی آورده اند که رعایت آنها در همه حرمهای ائمه ـ علیهم السلام ـ مورد نظر است. افزون بر آنها، در خصوص آداب زیارت حضرت رضا ـ علیه السلام ـ در روایات نکته هایی آمده است که بدان ها اشاره خواهد شد.
آداب زیارت معصومان - علیهم السلام -
دانشور بزرگ شیعه، جناب محمد بن جمال مکی معروف به شهید اول، در این باره چنین نوشته است:
زیارت آدابی دارد که عبارت است از:
1ـ غسل. شیخ مفید آورده است: با غسل و طهارت وارد حرم شود؛
2ـ لباس های تمیز، پاک و نو بپوشد؛
3ـ با حالت خضوع و خشوع به سوی حرم حرکت کند؛
4ـ چون به درگاه حرم رسید، بایستد و دعا و اذن دخول بخواند و بکوشد تا حالت خشوع و خضوع و رقت قلب در خود پدید آورد و باید بداند که این حالت است که زمینه را برای فرود آمدن رحمت الهی فراهم می آورد؛
5ـ چون خواست وارد حرم شود، پای راست را جلو بگذارد، به همان سان که در هنگام خروج پای چپ را جلو گذاشته و خارج شود؛
6ـ در مقابل ضریح بایستد و خود را به ضریح بچسباند و آن را ببوسد؛
7ـ پشت به قبله و رو به ضریح بایستد و زیارت و دعا بخواند؛
8ـ پس از زیارت، گونه راست را بر ضریح بگذارد و از روی تضرع و خشوع دعا کند، آن گاه گونه چپ را بر ضریح بگذارد و خدای را به حق خودش و به حق صاحب قبر قسم دهد و بخواهد که خدای او را شفیع او قرار دهد. در دعا کردن اصرار ورزیده و پافشاری کند، آن گاه به بالای سر بیاید و دو باره دعا کند؛
9ـ تنها سلام و حضور در حرم کفایت می کند و زیارت به حساب می آید، ولی بهتر است با زیارت هایی که از ائمه ـ علیهم السلام ـ به ما رسیده، زیارت کند؛
10ـ پس از زیارت دو رکعت نماز بگذارد؛ اگر پیامبر اکرم را زیارت می کند این نماز را در «روضه» بخواند و اگر یکی دیگر از معصومان را زیارت می کند، در بالای سر نماز بخواند. اگر این نماز را در مسجدی که در مرقد است، بخواند کفایت می کند؛
11ـ پس از نماز زیارت، دعاهایی که نقل شده بخواند و اگر دعایی وارد نشده، برای امور دینی و دنیوی خود دعا کند و هر چه دعا را به دیگران تعمیم دهد، به اجابت نزدیک تر است؛
12ـ مقداری قرآن تلاوت کند و ثوابش را به صاحب قبر اهدا کند. این عمل به نفع زائر است و نوعی تعظیم و بزرگداشت صاحب قبر محسوب می شود؛
13ـ بکوشد در همه این مراحل حضور قلب داشته باشد؛
14ـ استغفار کرده و از گناهان خود توبه کند؛
15ـ خادمان، محافظان و دیگر دست اندرکاران حرم را بسیار احترام کند؛ چه این که در واقع نوعی احترام به صاحب قبر به شمار می آید. آنان نیز باید اهل خیر، شایسته، متدین، و دارای جوانمردی، تحمل، شکیبایی و خویشتن داری باشند و با زائران مهربانی کنند، به زایران نیازمند کمک کرده و گمشدگان را راهنمایی کنند و اگر خدای ناخواسته زایران مرتکب خطایی شوند، با توجه به شرایط و مراتب امر به معروف و نهی از منکر، آنان را از خطایشان باز دارند؛
16ـ تا زمانی که در آن شهر اقامت دارد، مستحب است پس از خروج از حرم و استراحت در محل اقامت خود، مکرر به حرم باز گردد؛
17ـ در آخرین زیارت خود، زیارت وداع بخواند و از خدای متعال بخواهد دوباره زیارت آن معصوم را روزی او کند؛
18ـ بکوشد به گونه ای معصوم ـ علیه السلام ـ را زیارت کند که پس از هر زیارت به لحاظ معنوی و روحی بهتر از گذشته باشد؛ چون زیارت گناه را می ریزد و آدمی را سبک می کند، اگر زیارت او قبول شده باشد؛
19ـ برای احترام به امام معصوم و باقی ماندن شدت شوق به زیارت، چون از زیارت فارغ شد و بهره خود را از آن برد، در خارج شدن از حرم عجله نکند؛
20ـ در هنگام خروج به حالت قهقهرا راه برود؛ یعنی پشت به قبر حرکت نکند؛
21ـ بر نیازمندانی که در بقعه مبارک و یا مجاور آن هستند، صدقه داده و انفاق کند، به ویژه اگر از سادات باشند؛
22ـ سعی کند در زمان هایی که زیارت در آنها مستحب مؤکد است، زیارت کند [به عنوان مثال] در ماه رجب به زیارت حضرت رضا رود که از افضل اعمال است؛
23ـ همان طور که اشاره شد، بوسیدن ضریح هیچ کراهتی ندارد، بلکه فقهای شیعه آن را مستحب می دانند و اگر بوسیدن و دست مالیدن مشکلی ایجاد می کند، تقیه کند بهتر است و اگر زائر برای شکرگزاری نعمت توفیق زیارت سجده شکر کند، بهتر است؛
24ـ اگر روز جمعه را درک کرد قبل از نماز ظهر از سفر برنگردد و پس از نماز خارج شود؛
25ـ کسی که به حرم مشرف می شود و وقت نماز فرا می رسد، یا امام جماعت نماز جماعت می خواند، اول نماز بخواند و بعد زیارت کند و هر گاه در وسط زیارت وقت نماز می رسد، مستحب است زیارت را قطع کرده و نماز بخواند؛
26ـ وقتی جمعیت زائران زیاد است، مستحب است آنان که در کنار ضریح یا مکان های با فضیلت و مورد توجه زائران قرار دارند، زودتر عمل خود را تمام کنند تا نوبت به دیگران هم برسد؛
27ـ زنان باید جدای از مردان زیارت کنند و با حجاب کامل به گونه ای که شناخته نشوند به زیارت روند، و از آرایش بپرهیزند و اگر با مردان زیارت کنند، جایز ولی مکروه است؛
28ـ مستحب است کسی که به زیارت می رود به نیابت از پدر و مادر و دوستان بلکه همه مؤمنان زیارت کند.
آدابی که برای زیارت آورده شد، عام است و شامل همه مرقدهای شریف معصومان ـ علیهم السلام ـ می شود، اما بر طبق روایات، زیارت امام رضا ـ علیه السلام ـ نیز آدابی دارد که به آن ها اشاره می شود.
نکته هایی در باره آداب زیارت حضرت رضا ـ علیه السلام ـ
دراین جا به چند نکته در باره زیارت حضرت رضا ـ علیه السلام ـ اشاره می شود:
1ـ غسل، چون خواستی به زیارت حضرت رضا روی پیش از آن که از خانه خارج شوی غسل کن و در هنگام غسل این دعا را بخوان؛
2ـ دعای بر در خانه. هنگامی که از خانه خارج شدی، در خانه خود بایست و بگو؛
3ـ هنگامی که به مشهد رسیدی وقتی خاستی به زیارت روی، غسل کن و در هنگام غسل این دعا را بخوان ؛
شیخ صدوق از ابی صلت هروی روایت کرده است که حضرت رضا ـ علیه السلام ـ فرمود:
«هر کس مرابا حالت غسل زیارت کند، از گناهان خود پاک می شود، مانند روزی که از مادر متولد شده است .»
امام هادی ـ علیه السلام ـ فرمود:
«هر کس حاجتی از خدا می خواهد به زیارت قبر جدم علی بن موسی الرضا ـ علیه السلام ـ بشتابد، در حالی که غسل کرده باشد و نزد سر آن حضرت دو رکعت نماز بخواند و در قنوت از خدا حاجت خود را بطلبد، دعایش مستجاب خواهد شد.»
4ـ پوشیدن پاک ترین و بهترین لباسها. چون خواستی به زیارت روی، پاکیزه ترین و بهترین لباس هایت را بپوش؛
5ـ با آرامش و قار و پای برهنه به سوی مرقد مطهر حرکت کن و گامها را آهسته و کوتاه بردار و در مسیر «سبحان الله و الحمد الله ولا إله إلا الله والله اکبر» بگو.
