پيام‌هاى انسان‌ساز قرآن
قرآن، كتابي است كه مردم را به سلامتي، صلح و سازش دعوت و هدايت مي‌كند و آنها را از تاريكي‌ها خارج و وارد نور مي‌كند.
آيات قرآن در همه ابعاد نور است؛ در توحيد و معرفت خداوند، سخني كه در قرآن مجيد است در هيچ كتابي وجود ندارد.
آياتي، مثل ﴿تَعالَوْا إِلى كَلِمَةٍ سَواءٍ بَيْنَنا وَ بَيْنَكُمْ أَلّا نَعْبُدَ إِلّا اللهَ وَ لا نُشْرِكَ بِهِ شَيْئاً﴾[1] همه‌اش انسان‌ساز است. مقاصد حقيقي بشر، هويت و آزادي حقيقي او همه در آيات قرآن مجيد است.
اخلاقياتي هم كه در قرآن مجيد است، مانند ﴿وَ عِبادُ الرَّحْمنِ الَّذينَ يَمْشُونَ عَلَى الْأَرْضِ هَوْناً﴾[2] نيز همه نور است. بايد اين آيات را تلاوت و تأمل كنيم و نورانيت اين آيات را در خودمان حفظ كنيم.
پيام‌ها و اعلاميه‌هاي قرآن به‌تمام دنيا، پيام‌هاي زنده و والايي است:
﴿يا أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّا خَلَقْناكُمْ مِنْ ذَكَرٍ وَ أُنْثى وَ جَعَلْناكُمْ شُعُوباً وَ قَبائِلَ لِتَعارَفُوا إِنَّ أَكْرَمَكُمْ عِنْدَ اللّٰهِ أَتْقاكُم﴾[3]
همه برنامه‌هايي كه در قرآن است؛ راجع به سياست، اقتصاد، اجتماع و اخوت و برادري، برنامه‌هايي انسان‌ساز است كه بايد هميشه در زندگي مسلمانان ظهور داشته باشد.
قرآن پر است از آياتي كه راجع به دنيا، معيشت مردم، روابط آنها با يكديگر، روابط زن و مرد و روابط حاكم و محكوم پيام دارد.
شما آياتي، مثل ﴿إِنَّ اللهَ يَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَالْإِحْسَانِ وَإِيتَاءِ ذِي الْقُرْبَى وَيَنْهَى عَنِ الْفَحْشَاءِ وَالْمُنكَرِ وَالْبَغْيِ يَعِظُكُمْ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ﴾[4] را بخوانيد و در آن تأمل كنيد.
دنيا، آيه شريفه ﴿الَّذِينَ يُنفِقُونَ فِي السَّرَّاءِ وَالضَّرَّاءِ وَالْكَاظِمِينَ الْغَيْظَ وَالْعَافِينَ عَنِ النَّاسِ وَ اللّٰهُ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ﴾[5] را ببيند.
﴿وَلَاتَسْتَوِي الْحَسَنَةُ وَلَا السَّيِّئَةُ ادْفَعْ بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ فَإِذَا الَّذِي بَيْنَكَ وَبَيْنَهُ عَدَاوَةٌ كَأَنَّهُ وَلِيٌّ حَمِيمٌ﴾[6] را بخوانيد و ببينيد قرآن به چه افكار بلندي دستور مي‌دهد.
از آيات اخلاقي قرآن، آيه ﴿وَقَضَى رَبُّكَ أَلَّاتَعْبُدُوا إِلَّا إِيَّاهُ وَ بِالْوَالِدَيْنِ إِحْسَاناً إِمَّا يَبْلُغَنَّ عِندَكَ الْكِبَرَ أَحَدُهُمَا أَوْ كِلَاهُمَا فَلَا تَقُل لَّهُمَا أُفٍّ وَلَا تَنْهَرْهُمَا وَقُل لَّهُمَا قَوْلًا كَرِيماً﴾[7] را ملاحظه كنيد و ببينيد در مقام احترام به پدر و مادر چه دستوراتي داده است.
[1]. آل عمران، 64. «بياييد به‌سوى سخنى كه ميان ما و شما يكسان است كه جز خداوند يگانه را نپرستيم و چيزى را همتاى او قرار ندهيم».
[2]. فرقان، 63. «بندگان (خاص خداوند) رحمان، كسانى هستند كه با آرامش و بىتكبّر بر زمين راه مىروند».
[3]. حجرات، 13. «اى مردم! ما شما را از يك مرد و زن آفريديم و شما را تيرهها و قبيلهها قرار داديم تا يكديگر را بشناسيد (اينها ملاك امتياز نيست،) گرامىترين شما نزد خداوند با تقواترين شماست».
[4]. نحل، 90. «خداوند به عدل و احسان و بخشش به نزديكان فرمان مىدهد و از فحشا و منكر و ستم، نهى مىكند؛ خداوند به شما اندرز مىدهد، شايد متذكّر شويد!».
[5]. آل عمران، 134. «همان‌ها كه در توانگرى و تنگدستى، انفاق مىكنند و خشم خود را فرو مىبرند و از خطاى مردم درمىگذرند و خدا نيكوكاران را دوست دارد».
[6]. فصلت، 34. «هرگز نيكى و بدى يكسان نيست بدى را با نيكى دفع كن، ناگاه (خواهى ديد) همان كس كه ميان تو و او دشمنى است، گويى دوستى گرم و صميمى است!».
[7]. اسراء، 23. «و پروردگارت فرمان داده: جز او را نپرستيد! و به پدر و مادر نيكى كنيد! هرگاه يكى از آن دو، يا هر دوى آنها، نزد تو به سن پيرى رسند، كمترين اهانتى به آنها روا مدار! و بر آنها فرياد مزن! و گفتار لطيف و سنجيده و بزرگوارانه به آنها بگو!
